When the stars shine bright

Zijn vuurrode pels had een speciaal effect op de maneschijn die het woud voor een groot deel zijn nachtelijke gloed gaf. Doordat er een lichte bries stond bewogen alle takken van het woud lichtjes heen en weer, wat voor een spookachtig effect zorgde. De meeste katten zouden allang hun veilige schuilplekken in gedoken zijn in zo'n donkere nacht als deze, maar Gravepath hield van het donker en was er ook nu nog op uit. Hij was op een speciale missie, al vond hij dat zelf, hij moest namelijk zijn territorium afspeuren en kijken of er nergens holen waren van nachtelijke bezoekers die later nog wel eens een probleem konden vormen voor hem en zijn toekomstige leger. Hij wilde geen onnodig bloed gaan verspillen aan dassen, vossen en mensen. Zijn ogen dwaalden door het donkere bos heen totdat ze een object hadden gevonden, maar het was geen das, vos of mens. Nee, het was een andere kat die midden in de nacht doodleuk door zijn territorium heen wandelde.

{Ezo}

Stap voor stap plaatste hij zijn poten ritmisch gewijs op de zachte zanderige bodem. Het was een kille nacht. Met koude briesjes die over zijn rug heen gingen. Maar dat baarde de kater geen enkele zorgen. Hij was het gewoon om de nacht in de koude door te brengen. Helemaal in gebieden als deze waar het zand geen warmte opving. Zijn poten waren daardoor hard geworden. De koude had geen grip meer op hem. Jarenlang had hij er op getraind om te worden zoals hij nu was. Gevoelloos. Gevoelloos en meedogenloos.

De kater deed zijn best om zo goed mogelijk op de omgeving te letten. Een onverwachtse aanval kon zich altijd wel voordoen. Het boeide hem niet zoveel als hij nu zijn tijd doorbracht op andermans territorium. Voor hem was land gewoon land. Of het nou 'geclaimd' was door iemand of niet. Maar een stuk territorium afpakken van iemand vond hij wel fijn. Niet dat hij het ooit als het zijne zou claimen. Uiteindelijk verliet hij het gebied gauw weer om er weer op uit te trekken.
Een klein miezerig insect schoot vlak voor zijn poten zijn holletje in. De kater trok zijn voorpoot op waarbij hij zacht gromde naar het dier. Per opzet schoof hij een hoopje vochtig zand over het holletje heen waarbij het diertje vast zou omkomen door verstikking. De kater grinnikte en vervolgde zijn pad. Vanuit zijn ooghoeken spotte hij verderop een donkere schaduw in de duisternis. Hij gromde binnensmonds en verlegde zijn pad die tot aan de kat zou leidden. "Wat moet je." Hij klonk niet echt pissig deze keer maar door de afstand die tussen hen in lag was een kwade ondertoon wel op te merken.

Srry weinig inspi~

De kater bleef staan in de schaduwen die de nacht hem gaf en wachtte af of de onbekende kat hem zou zien of ruiken. Deze stopte toen hij zijn schaduw leek te spotten en hij hoorde een licht kwade grom uit diens keel ontsnappen. Doodstil bleef de oranje met witte kater staan en liet zijn gele ogen door de donkere nacht heen klieven, plakkend op de vacht van de kater. "Wat moet je." Zijn stem klonk minder pissig dan de grom van even ervoor, maar toch stond zijn toon Gravepath niet aan. Hij kwam dichterbij en zijn grote gestalte keek neer op die van de onbekende kater. "Dat zelfde kan ik ook wel aan jou vragen, gezien jij je bevind op grondgebied van de Terror Claws."

Onderwerp: Re: When the stars shine bright