[Dark Forest app.] Neither love nor evil conquers all, but evil cheats more

Snowbird opende haar ogen abrupt. Ze knipperde enkele keren en ademde diep in. Ze merkte meteen dat er iets merkwaardigs was. De grond waar ze op lag was koud en de lucht stonk. Langzaam kwam ze overeind en nam ze haar omgeving in haar op. Haar ogen moesten even wennen aan de duisternis om haar heen. Automatisch gingen haar ogen omhoog naar de maan .. maar die was er niet. Ze wist dat dit een droom was, simpelweg om het feit dat ze kon zien. Waarom voelde het dan zo levensecht? Ze kneedde de dode grond met haar klauwen en keek om zich heen. Dikke mist omringde haar en de boomtoppen die er boven uit staken leken onheilspellend de wacht te houden. Neer te kijken op haar. Snowbird draaide haar oren alle kanten op om te luisteren naar de dieren. Maar .. die hoorde ze niet. Een stank hing om haar heen die haar aan de dood deed denken. Door de prooischaarste had ze dood nu meerdere keren geroken. Het was een van de dingen waar ze niet geheel oncomfortabel bij was maar wat gewoon niet lekker rook. Als een bepaald soort prooi. Haar bleke, blauwe ogen scande de dikke mist. Waar was ze? Deze droom was te echt om gewoon een droom te zijn, toch? Uiterst voorzichtig om geen enkel geluidje te maken kwam ze overeind. Nogmaals wierp ze een blik op de lucht boven haar. Die was donker, maanloos en gaf haar geen troost. Er waren ook geen sterren .. toen Snowbird dat zag begon het te dagen. Ze had er over gespeculeerd. Al sinds ze heel klein was. Ze kon het moeilijk geloven dat de goden je naar StarClan stuurde als je een koelbloedige moordenaar was. Maar ze kon ook niet geloven dat de goden zo wreed waren om ze op te laten gaan in vergetelheid. Haar ogen reisde naar de dikke mist en ze ademde haperig uit. Ze had hem ingehouden .. Haar spieren spande zich aan en ze wachtte. Onzekerheid speelde in haar geest maar ze toonde geen emotie. Emotie was zwakte en zwakte betekende dat je al snel door natuurlijke selectie er uit werd gepikt. Die fout had ze begaan door geboren te worden en die fout zou ze niet nogmaals begaan.

Nadat Sabrefang een soort 'meeting' had gehouden was Polarstorm opzoek gegaan naar andermans dromen, het had niet lang geduurd of ze was er een tegen gekomen. Ze had de eigenaar van deze droom naar het bos gehaald en was nu ondereg naar deze kat, het duurde niet lang of de kattin had een witte vacht gespot die haar slachtoffer moest zijn. Met haar gewoonlijke lichte tred kwam de Dark Forest kat op haar af en zei met een kalme, duidelijke stem "Snowbird" het was een voordeel dat ze al de namen wist van de 'zwakke schakels' en dus hun vertrouwen kon winnen terwijl Polarstorm hun dus gemakkelijker kon beïnvloeden. Haar ogen stonden strak en emotieloos op de kattin die voor haar stond, de flarden mist die deel van het bos maakten trokken aan haar poten.

Terwijl Snowbird daar zo stond begon er een kou grip op haar te krijgen. Het omhelsde haar als een koude hand die zich volledig om haar heen sloot. Ze rilde en sloot haar ogen even voor een tel. En toen hoorde ze iemand. Ze opende haar ogen en haar kop schoot omhoog. De vage aftrek van een kat begon zich te vormen in de mist als een duister voorteken. Het kwam recht op haar af en Snowbird had geen twijfels meer. Terwijl ze met een lichte interesse naar de naderende kat keek sloeg haar staart heel langzaam heen en weer. De mist die om haar poten hing leek haar wel elk moment op te kunnen slokken. Toen de poes haar naam sprak keek ze achterdochtig op. Was ze dood? Had die idioot van een Whitelion haar soms vermoord en hierheen gestuurd? Neen. Dat zou ze gevoeld moeten hebben. “Onbekende” Reageerde Snowbird gedurfd terug. Het eerst volgende wat ze daarna meteen stelde lag voor de hand. “Wat is deze plek?” Wie was de poes? Ze herkende haar? Was ze ooit WindClan geweest? De vieze geur van de Dark Forest die aan haar hing verried niets.

De kattin voor haar keek Polarstorm met lichte interesse aan, wat zou er nu in Snowbird's gedachten omgaan? Het antwoord duurde een tijdje maar kwam wel “Onbekende” de kattin reageerde nog niet maar wachtte op haar vraag, die eventueel zou gaan komen, “Wat is deze plek?” nu pas was Polarstorm van plan te gaan praten "mijn naam is Polarstorm, en de plek waar we zijn is in jouw dromen" Ze ging zitten en sloeg haar staart om haar heen, wachtend op een antwoord van de kattin. Een van haar littekens was nu te zien vlakbij haar staart, waardoor de She-Cat nogal haarzelf ongemakkelijk voelde en snel haar staart anders ging vouwen. Haar ogen stonden nog strak op de kattin voor haar gericht, bijna zonder te knipperen. Dezelfde mist probeerde nu omhoog bij haar te klimmen, wat Polarstorm een spookachtig effect gaf, niet wat ze nu bepaald nodig had.

Snowbird vouwde haar oren naar achteren. Dat was niet echt het antwoord dat ze had gewild. Maar wat had ze verwacht? Dat ze magisch van het WindClan kamp, vanuit haar mosnest in de elders den zo maar hier geteleporteerd was. “Ik snap het niet” Zei ze meer op een boze toon dan onbegrijpend. “Hoe kan dit mijn droom zijn als het zo levensecht aanvoelt?” Was dit een grap? Had Whitelion haar verdorie catnip gegeven en had ze dat niet gemerkt? Wanneer ze wakker werd uit deze droom zou ze hem eens wat anders vertellen. De mist die zich om Polarstorm begon te hullen deed haar er aan denken dat ze zo wakker zou worden. Dat wilde ze dus absoluut niet. Dan besloot ze maar voor iets anders te gaan. Ze wees met haar poot naar de hemel boven hen. “Geen sterren.. dus dit is geen StarClan” Ze aarzelde eventjes maar liet nooit haar boze blik varen. Boos en onbegripvol dat ze was. En koppig. Zeer koppig. “Ben ik dood?” Besloot ze om maar even die zekerheid uit te stellen. “Waarom ben ik hier?” Vervolgde ze er snel achteraan. Haar gedachte racete met vragen die ze allemaal wilde stellen. Maar ze moest eerst prioriteiten stellen. Wie weet was dit gewoon een fragment van haar fantasie. Een droom dus, zoals Polarstorm had gezegd. Maar wie weet was ze echt dood! StarClan katten konden soms profeties doorgeven aan leiders, deputy’s en medicine cats! Wie weet kon ze dan wel als non StarClan kat Everstar gaan kwellen! Snowbird besloot om zichzelf weer recht te trekken, ze haalde diep adem en ging ook zitten op een gemaakt, elegante en respectvolle manier.

Snowbird leek niet bepaald blij met Polarstorm's antwoord, haar oren gingen naar achter en zei nogal boos "Ik snap het niet. Hoe kan dit mijn droom zijn als het zo levensecht aanvoelt?” ze schudde haar hoofd alleen maar waar een klein grijnsde op speelde, en miauwde dan toch "dit voel alleen maar zo echt omdat het ook echt is, dit is niet een plek van jouw fantasie" haar toon veranderde in een verleidelijke stem die alleen uit een zoete droom kon komen, die veel zou gaan kunnen bieden. "Ben ik dood?" verbaasd keek Polarstorm de witte kattin voor haar aan, waarom zou ze dat nou denken? “Waarom ben ik hier?” haar verhaaste blik verdween weer en Polarstorm ging verleidend verder "Ik kan jouw gaan trainen" ze liep naar Snowbird toe en begon rondjes om haar heen te lopen "Ik kan jouw de training bieden die Everstar jouw nooit heeft kunnen geven" Ze keek de kattin aan en mauwde verder "En? Wat denk je ervan?"

Aldoor zorgde Snowbird er voor dat ze de kattin scherp in de gaten hield. Haar spieren waren aangespannen en ze voelde zich ongemakkelijk. Haar hoofd tolde van de informatie. Ze was niet dood, dit was geen fantasie en het was echt .. en toch was het in een zekere zin niet echt? Dromen waren niet echt toch? Maar StarClan was echt. Dan was dit dus ook echt. 'Ik kan jouw gaan trainen' Ze keek op toen Polarstorm haar kant op kwam en begon te praten. Het klonk aantrekkelijk. Nee, het klonk onweerstaanbaar! Nóch meer training? Haar mondhoeken krulde om in een valse grijns toen Polarstorm voor haar stopte en haar doordringend aankeek met haar felle kijkers. "Wanneer beginnen we?" Zei Snowbird langzaam maar zelfverzekerd. Dit leek bijna te mooi om waar te zijn! Mintfang trainde haar al sinds ze vier manen oud was. Met dit erbij werd ze de sterkste kat van alle clans! Haar staartje ging opgewonden heen en weer maar ze liet niet al haar blijdschap zien. Ze verstopte het heel gericht achter haar ingenomen glimlachje die even duister was als het bos om haar heen.

Nadat Polarstorm de "magische" woorden had uitgesproken keek Snowbird richting haar op, met een willende blik. "Wanneer beginnen we?" een grijns verscheen op de langharige kat, dit was precies wat ze wilde. "we zullen nu beginnen." Snowbird's staart ging onrustig van blijdschap heen en weer, zij zou het perfecte wapen worden voor hun. De training zou wel een stuk moeilijker verlopen omdat de kattin voor Polarstorm blind was maar voor dat konden ze gaan trainen. Ze liet haar stem luiden over wat ze zouden gaan doen "ik weet dat je blind bent, dus we gaan oefenen om deze vaardigheid overbodig te maken, dus we moeten iets gaan doen aan je reuk, gevoel en je oren." Ze stopte even om de woorden te laten doordringen en ging verder "Als eerste gaan we je neus oefenen, je zult vast wel wat geleerd hebben van katten die je stiekem les gaven, laat mij maar wat zien" omdat het Dark Forest smerig rook was dit een erg moeilijke opgave, maar wel ergens tussen deze geur waren veel andere katten te ruiken.

Snowbird spande haar spieren aan. Opgewonden boog ze zich naar Polarstorm toe toen ze begon te spreken. Ze draaide met haar oren bij het horen van de instructies. Even overwoog ze om te vertellen dat haar gevoel eigenlijk al uiterst goed ontwikkeld was. Door middel van de trillingen. Haar gevoel was in feiten haar zicht. Ze slikte het in omdat ze geen nood zag om de poes dit te vertellen. Ze leek al zo veel te weten, dan zou ze dit ook wel weten. Snowbird stond op en haalde diep adem. De stinkende geur van het bos om haar heen raakte haar nu vol op. En het stonk. Ze trok haar neus bijna op maar remde zichzelf. Moeizaam begon ze verschillende geuren op te pikken die een beetje tussen de zwavel geur doorkwamen. Ze had geleerd om één voor één alle geuren uit elkaar te halen tot ze de geur vast had zie de nodig had. In dit geval besloot ze zich maar te focussen op een ouder spoor van Polarstorm. "Ik ruik dat je hier al eerder bent geweest" Ze rook nogmaals. "Je was samen met nog een andere kat .. recent is er een nieuw geur bijgekomen ruik ik" Voegde ze er aan toe toen ze een wat verseren geur geïsoleerd had die langs haar heen liep.