The soft murmur of thoughts [Beautysoul]

_{Trots drukte hij de muis tegen de grond en beet snel het nekje door, zodat hij het lijden in die kleine kraaloogjes niet kon zien. Zijn eerste prooi gespot en meteen gevangen. Al meteen een mooi begin van de dag. Snel verstopte hij zijn gevangen prooi onder een laag sneeuw en besloot verder te gaan. Het zachte geruis van de waterval betrad al snel zijn oren en rustig liet hij zijn kop naar rechts glijden, zodat hij het natuurverschijnsel zag. Het zag er mooi uit, maar het was even gevaarlijk. Onoplettende katten vielen er soms in en eruit komen was moeilijk door de constante stroom van water op je kop. Met een zachte zucht vervolgde Hawkscream zijn pas weer, nu meer wensende dan ooit dat Petal weer aan zijn zijde zou lopen als Warrior.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Ze was weer warrior, ze kon weer warrior zijn... Die gedachtes gingen de gehele dag door haar kop. Maar ook de bezorgde moederstem; Gaat het wel goed met mijn kittens? Zijn ze gezond? Zijn ze goed aan het trainen? Ze moest al haar gedachtes aan de kant zetten, want een bekende geur drong haar neus binnen. Ze wou omkeren, wegrennen. Maar dat kon ze niet, ze stond stokstijf stil. Bevroren. Haar hart klopte in haar keel, waarom kon ze niet wegrennen? Het had ook waarschijnlijk geen zin meer, de kater had haar waarschijnlijk allang geroken.

_{Als een instinct draaide hij zijn kop opzij en keek plots in de blauwe ogen van Beautysoul. Hij stopte in zijn pas en zijn staart zakte naar beneden. Wat..? Oh ja.. ze was nu weer een Warrior. De kater beet wat op zijn lip en keek naar de grond. Ze had hem gezien en hij had haar nu gezien. "Erm.. hey.." Mompelde hij zachtjes en draaide zijn kop de andere kant op, zodat hij naar de waterval keek en niet naar de grijze Warrior. Waarom kruiste zij elkaars paden nou weer..?}

»н α ω к ѕ c я є α м«

De kater draaide zijn kop om, waardoor ze in de groen-gele ogen keek van Hawk... Hawk stopte meteen en zijn staart ging naar beneden. Beauty keek opzij, ze wou het eigenlijk niet zien. "Erm.. hey.." mompelde Hawk, wetend dat het raar zou zijn tussen hen. "Hey..." miauwde ze zachtjes. Ze slikte even... awkward... "H-het spijt me Hawkscream..." mompelde ze zacht. "Het spijt me heel erg, voor alles." verontschuldigde ze zich tegenover Hawk. "Door mij is onze vriendschap kapot, en heb ik je in problemen gebracht..." vervolgde ze. Ze had altijd een schuldgevoel gehad...

"Hey..." Hoorde hij Beauty antwoorden en haalde opgelucht adem. Geen boze reactie, geen ontzettend verdrietige reactie, gelukkig maar. "H-het spijt me Hawkscream..." Hij fronste en draaide zijn gestreepte kop om naar de grijze poes. "Het spijt me heel erg, voor alles." Zijn frons werd wat dieper. Waarom..? "Door mij is onze vriendschap kapot, en heb ik je in problemen gebracht..." Problemen? Haar schuld? De kater schudde zijn kop langzaam. "Hoe.. hoe kan het jouw schuld zijn? Het is gewoon gebeurd. Je kan er niets aan doen. En welke problemen..? Petalcloud begreep het en er is niets veranderd tussen ons." Ook al zou dit Beauty misschien pijn doen, hij wilde haar duidelijk maken dat ze niets had gedaan met de relatie van hem en zijn partner.

"Hoe.. hoe kan het jouw schuld zijn? Het is gewoon gebeurd. Je kan er niets aan doen. En welke problemen..? Petalcloud begreep het en er is niets veranderd tussen ons." Maar... maar... Had ze dan voor niks al die schuld gevoelens voor níks gehad? Ze merkte dus ook niet dat haar mond een beetje was opengegaan. Ze kwam weer bij zinnen, en slikte even. "Maar ik heb wel onze vriendschap verpest." fluisterde ze zacht.

"Maar ik heb wel onze vriendschap verpest." Dacht.. dacht ze dat werkelijk? Hij had toch alleen maar gezegd dat hij wat tijd voor zichzelf nodig had? De kater beet op zijn lip en wendde zijn zachte blik van de poes af. "Als jij zo wilt denken," Mompelde hij met een wat bittere ondertoon. Nooit had hij gezegd dat hun vriendschap over was geweest, dus waarom dacht zij van wel?

Ze wist het nu zeker, ze had het 100% verpest. Vooral na wat de kater had gezegd... Haar ogen vulde zich weer met tranen, "I...Ik moet gaan." verzon ze, waarna ze weg rende van de kater, ze moest weg hier. Ze had het verpest, waarom bracht ze zoveel ongeluk? Waarom moest dit bij haar gebeuren? Ze had alles verpest, vooral na vandaag. Ze kon niet meer rennen, en viel gewoon neer. Ze was moe en door het snikken kreeg ze voor een moment bijna geen adem, ze zou rustiger moeten lopen anders kon het niet goed aflopen voor haar. Ze stond weer op, en begon rustig verder te lopen, ze hoopte dat geen van haar kittens het zo erg zou krijgen...

Onderwerp: Re: The soft murmur of thoughts [Beautysoul]