Do you love me?

De wond op zijn wang begon langzaamaan met helen, maar zo nu en dan haalde hij nog vers bloed van zijn gezicht. Als het maar zou helen. Met een zucht liet hij zich oproepen voor een patouille, maar toen hij net zijn kop door de Warriors Den had gestoken, zag hij een bundeltje tabby vacht bij de Nursery. Nee toch. Hij herkende haar als een van zijn en Fawnstep's kittens. "Wacht even," Mompelde hij snel en haastte zich naar de kitten, wiens ogen nog dicht waren. "Niet zo snel." Gehaast greep hij haar bij haar nekvel en trok haar mee naar binnen, tegenstribbelend of niet. Voorzichtig plaatste hij haar op een leeg mosnest bij de ingang, want tijd stond niet aan zijn kant. "Blijf!" Siste hij zacht en gehaast en verliet haastig weer de Nursery, maar keek na een paar passen al om. En wat zag hij toen ..?

Roughkit bleef met zijn pootjes zoeken naar iets waar ze op kon stappen, maar ze vond het niet. De andere kittens konden het ook, dus waarom zij niet? Ze bleef voelen, maar toen hoorde ze een bekende stem. De stem van haar vader, was het niet? "Niet zo snel." Roughkit stak haar neusje in de lucht en rook hoe dicht de kater bij haar was gekomen. Ashdrizzle was zijn naam, bedacht ze zich. "Hé!" Piepte ze protesterend. Ze probeerde zich los te wurmen, maar ze was niet meer dan een bundeltje kronkelende kitten. De kater zette haar neer op een leeg nest. "Blijf!" Siste hij zacht, maar het kwam er voor haar idee wel gehaast uit. Roughkit grijnsde ondeugend maar knikte. Zo kon ze dus wel inschatten wanneer de kater zich omdraaide en weer weg liep. Hier gng ze dus een spelletje van maken. Roughkit stond op, en liep dit keer sneller op de uitgang af, waardoor ze het afstapje miste en zo op de grond tuimelde. Een piepje verliet haar bek, maar ze begon wel te lachen, een hoog, pieperig gelach.

Net op het moment dat hij zich weer omdraaide, zag hij de kitten weer voor de ingang staan en hij haastte zich net op tijd om te zien hoe ze over iets viel en met een piep op de grond viel. Voor een angstig en beklemmend moment was Ashdrizzle bang dat ze zou gaan huilen, maar het eindigde in gelach. Gelukkig, hij kon niet goed met huilende kittens omgaan. Misschien wel helemaal niet goed met kittens. Met een zachte, ouderlijke grom, greep hij haar weer bij haar nekvel, maar besloot haar dit keer buiten te houden, want hij wilde niet dat ze nog een keer zou vallen. "Nog één keertje," Gromde hij, nadat hij de kitten op een wat veiliger stukje grond had gezet. "en je mag niet eens meer uit mama's nest komen." Hij gaf de kitten een zachte por in de goede richting. "Dus ga nu maar terug naar Fawnstep."

Roughkit was op de grond terecht gekomen met een piep, maar in plaats van huilen moest ze lachen. Ze probeerde zich zelf overeind te hijsen, om zo achter Ashdrizzle aan te komen. Helaas kwam de kater naar haar toe. "Nog één keertje," begon de kater grommend. "...en je mag niet eens meer uit mama's nest komen." Roughkit stak haar neusje in de lucht. "Ik ook gewoon lol wil maken, net als Aurorakit en Slatekit!" Miauwde ze pieperig en protesterend. "Dus ga nu maar terug naar Fawnstep," miauwde Ashdrzzle met een zachte por. Roughkit tuimelde enkel een stukje naar voren, maar bleef eigenwijs staan. "Nee," piepte ze brutaal, over haar schouder naar Ashdrizzle kijkend, met haar oogjes nog dicht. Na zich weer omgedraaid te hebben, stuntelde ze naar Ashdrizzle toe en ging voor hem zitten. "Wat jij zo doen?" Vroeg ze, misschien hield ze haar vader nu wel van een groot avontuur af, en had ze straks geen leuk verhaaltje om naar te luisteren!

"Ik ook gewoon lol wil maken, net als Aurorakit en Slatekit!" De grijze kater zuchtte al lichtelijk geïrriteerd met deze eigenwijze haarbal, maar hield zich natuurlijk in. "Nee," De tabby kitten kwam zijn kant op en ging gewoon zonder pardon zitten, hem nog steeds niet kunnen aankijken. "Wat jij zo doen?" Achter hem hoorde hij een zacht gekuch van de patrouilleleider. "Papa moet nu op een patrouille, dus wil je nu de Nursery ingaan? Of moet ik straks problemen krijgen met Shrewstar of Innerghost?" Met de laatstgenoemde wilde hij liever nog even niet spreken, maar misschien zou de kitten nu wel braaf teruggaan.

Misschien was het maar goed ook dat ze nog niet kon zien. Waarschijnlijk zou ze toch een stuk minder brutaal, en eigenwijs zijn geweest onder de blik van haar vader. Zijn toon alleen al maakte wat bij haar los zodat ze zou gaan luisteren, enkel wist ze zich tegen dat gevoel te verzetten. "Papa moet nu op een patrouille, dus wil je nu de Nursery ingaan? Of moet ik straks problemen krijgen met Shrewstar of Innerghost?" Was wat Ashdrizzle zei. Roughkit fronste, en dacht duidelijk serieus na over deze vraag. "Ja," was haar antwoord vervolgens met een hoge piep en enthousiasme daar in. "Ikke dan hun zien ook!" Haar lipjes vormden zich tot een ondeugende grijns terwijl ze zijn reactie afwachtte. Ze was gewoon serieus, en het was niet eens bedoeld om haar vader zo uit te lokken. Vervolgens hield ze haar kopje schuin. "Wat patlouille is?" Piepte ze, de 'r' niet kunnen uitspreken.

Hij voelde de blik van de Warrior in zijn rug branden. "Ja," Fel boorde hij zijn blik in het nog niet zienende gezichtje van de kitten. "Ikke dan hun zien ook!" De grijns deed zijn nekharen omhoog schieten. "Wat patlouille is?" De kater zuchtte en toen hij achterom keek zag hij de patrouilleleider afkeurend zijn kop schudden en zonder hem vertrokken. "Maar.." De kater gunde hem geen blik meer waardig en vertrok. "Nu heb je het gedaan." Gromde hij, niet heel erg boos, maar wel klaar met het brutale gedrag van zijn dochter. "Jij gaat nu de Nursery weer in of je krijgt zo'n ongelooflijk grote straf dat je je ogen niet eens open wilt doen." Siste hij streng.

Roughkit had zo het gevoel dat Ashdrizzle nogal wanhopig werd. De jonge kitten hield hem zo ook wel goed van zijn taken af, niet dat dat haar wat kon schelen. "Maar.." probeerde Ashdrizzle toen, en Roughkit kon horen hoe kitten vertrokken. "Zij weg?" Vroeg ze onschuldig. "Nu heb je het gedaan." Roughkit kon horen dat zijn vader niet blij was, zelfs een tikkeltje boos. Roughkits glimlach verdween even. "Wa? Ik?" Piepte ze, heel erg onschuldig. Eigenlijk meer schuldig. "Jij gaat nu de Nursery weer in of je krijgt zo'n ongelooflijk grote straf dat je je ogen niet eens open wilt doen." Oeh, haar papa was streng. Oops... Roughkit probeerde al haar scharmes in de strijd te gooien door haar oortjes wat te laten hangen, een klein pruillipje op te zetten. Ze kon nog geen grote ogen opzetten, maar haar kopje omlaag doen, zodat het leek dat ze naar haar pootjes keek, kon ook helpen.

De grijze kater gromde de onchuldigheid van de kitten weg en stond op het punt haar bij haar nekvel te grijpen, toen ze haar kopje liet zakken en naar haar pootjes 'keek'. Geïrriteerd zuchtte Ashdrizzle. "Goed, goed, deze ene keer zie ik door de pootjes, oké?" Murmelde hij zachtjes. "Maar dan ga je nu wel terug, ja? Pas als je je oogjes open hebt mag je van mij de Nursery uit." Hij zwiepte met zijn staart en gaf de kitten zelf de kans om te lopen. "En geen geklaag, want mama houdt je waarschijnlijk liever bij zich tot je zesde Moon. Dus wat heb je liever?"

Bij de geïrriteerde zucht van Ashdrizzle wist Roughkit dat ze het voor elkaar had. "Goed, goed, deze ene keer zie ik door de pootjes, oké?" Gaf hij toe. Roughkit maakte de show af door langzaam naar hem op te 'kijken' met een voorzichtige glimlach. "Maar dan ga je nu wel terug, ja? Pas als je je oogjes open hebt mag je van mij de Nursery uit." vervolgde Ashdrizzle. A jammer, langer tijd rekken zou nu niet meer van pas komen. Roughkit knikte langzaam. "En geen geklaag, want mama houdt je waarschijnlijk liever bij zich tot je zesde Moon. Dus wat heb je liever?" Vroeg Ashdrizzle. "Oogjes open..." Piepte ze. Roughkit stond stuntelig op, en draaide zich om. Ze probeerde de weg terug te peilen, nu was de vraag, hoe kwam ze de nursery ooit binnen? Het opstapje kon ze echt nog niet alleen zonder haar ogen.

"Oogjes open..." Ah, ze was dus wel wijs. Toch ging het niet zo snel als hij gehoopt had. "Kom, kom. Eruit ging wel snel. Of kan je het niet?" Hij stopte een plagerig toontje in zijn stem en neusde de kitten de goede richting op. "Want volgens mij ben je al een grote kitten aan het worden en grote kittens kunnen dit toch gemakkelijk! Moet papa helpen dan?"

"Tuulijk ikke kan da!" Piepte Roughkit, proberend stoer over te komen. Met grote, klunzige stappen ging ze in de richting van de nursery, dat kleine neusje van Ashdrizzle in de goede richting had wel degelijk goed geholpen. Roughkit botste tegen het opstapje van de nursery aan met haar kromme pootjes, waar door ze nog half kroop. Met haar pootjes voelde ze langzaam om hoog, tot ze aan voelde dat ze klimmen kon. Ze trok zich zelf het opstapje toe, trappelde wat met haar achterpoten, maar was toen in de nursery. "Nu ikke geen straf meer klijg?"