Babs 991
| |
| Onderwerp: Locked up zo 13 jul 2014 - 17:26 | |
| Ze kon nergens heen, opgesloten in de duisternis van de schuur. Nog altijd lag Appleblossom in hetzelfde hoekje, afgesloten van welk contact dan ook met anderen. De schuur verlaten mocht ze immers niet... En nagenoeg nooit kwam iemand de schuur in. Op dit moment had de kleine tabby poes zich opgerold in een hoekje tot een kleine pluizige bal. Tenzij het echt niet anders kon, verliet ze deze duistere hoek ook niet. Ze kon zich hier op z'n minst nog iets verstoppen... Maar op dit moment dacht ze niet aan wilde ontsnappingsplannen. Op dit moment was ze diep in slaap, geteisterd door nachtmerries. Af en toe trok ze iets met haar poten, alsof ze voor iets moest rennen en angstige piepjes ontsnapten uit haar mond.
{Open} |
|
Bo ~ 902 Actief just being old and grumpy
| |
| Onderwerp: Re: Locked up zo 13 jul 2014 - 17:36 | |
|
De kleine kater lag opgerold als een balletje, Miles vond dit schattig, de meeste katten vonden dit schattig. Ugh, hij was niet schattig. Het leek alsof hij sliep, maar eigenlijk was hij wakker en in gedachtes verzonken. Al die dingen die gebeuren op dit moment. Wraak nemen voor Scourge zat er op dit moment nog niet in, dat was al zeker. Echter werd hij uit zijn concentratie gehaald door angstige piepjes, waardoor hij snel opkeek, waren er andere katten hier? Snel keek hij door de schuur, hier was niets. Snel liep hij naar de ingang van de schuur en keek net om het hoekje, nee hier was ook niets. Zijn oren volgde het geluid, en zo kwam hij uit bij Appleblossom, af en toe trok haar poot en verder angstige piepjes. En nu? Zo kon hij toch niet slapen, en zo kon hij misschien het vertrouwen van Appleblossom krijgen, door haar te comforteren. Rustig ging hij tegen haar aanliggen, en legde hij zijn staart op haar lichaam. Hopelijk zou ze niet opeens zeer, zeer angstig worden, dat was wat hij juist wou vermijden.
|
|
Babs 991
| |
| Onderwerp: Re: Locked up zo 13 jul 2014 - 18:12 | |
| Huiveringen trokken over haar lichaam heen terwijl ze de droombeelden levensecht beleefde. Weer ontsnapte er zacht gepiep uit haar mond en trok ze met haar pootjes. Haar gezicht was vertrokken en ongelukkig, maar bovenal angstig. Ze wilde hier weg... Maar ze kon nergens heen... Ze kon ook niet ontkomen in haar droom. Haar hart bonsde in haar keel van angst. Ze verstarde in haar slaap toen iets tegen haar aan ging liggen, maar nam daarna deze troost maar wat graag in ontvangst. De droombeelden die ze zag kalmeerden wat meer en ze voelde zich als een kitten die weer tegen haar warme moeder aanlag. Langzaam stopte het trekken met haar pootjes en het piepen hield ook wat meer op. De bruin-grijze tabby poes haar ademhaling werd ook weer regelmatiger. Zwijgend kroop ze wat meer tegen de bron van warmte aan, nog altijd in slaap verzonken. |
|