Round, round, round.. {Ashdrizzle}

Met voorzichtige pootstappen had de poes zich buiten de nursery gewaagd. Terwijl haar blauwe ogen rond van nieuwsgierigheid waren geworden, stonden haar nekharen lichtjes overeind. Niet vanwege angst of woede, maar door de spanning die momenteel als adrenaline door haar aderen gierde. Dit was de eerste keer dat ze de kraamkamer had verlaten, want anders dan de meeste kittens was ze niet zo snel geweest met het verlaten van de nursery. Ze wou eerst het fijne ervan weten, en of het daarbuiten niet gevaarlijk was. Maar dat leek het alles behalve te zijn! In tegendeel zelfs! Het enige dat wat gevaarlijk leek te zijn waren de grotere en oudere katten, welke zeker twee à drie koppen boven haar uit torende. Ze moest dan ook haar kopje helemaal naar boven draaien toen een grijze kater op haar afliep. Nieuwsgierig wierp ze haar blauwe ogen op zijn gestalte. Was er iets? Had ze iets misdaan?

Met een klein boogje richting de Nursery keerde hij terug naar de prooistapel om daar zijn twee gevangen muizen neer te leggen. Het was een korte jachtpartij geworden, want het gebied waar hij geprobeerd had te jagen leek vervolgens geheel leeg te zijn van levende wezens. Toen hij een kleine witte kitten voor zich zag verschijnen glad hij haastig tot stilstand, zodat hij niet over de kitten heen zou lopen. "Wow!" Toen hij het woord uitsprak vielen de twee muisjes op de grond. "Sorry, madame." Glimlachte hij. "Is er iets?" Vroeg hij fronsend toen hij de blauwe ogen op zich gericht zag staan.

De nieuwsgierigheid bleef in haar ogen branden als een vuurtje dat maar niet gedoofd kon worden. Echter hield ze haar kopje wat schuin toen de kater niet inhield, maar gewoon regelrecht op haar af liep. Voorzichtig nam ze een klein stapje naar achteren, maar wist toch nog een klein lachje rond haar lippen te toveren toen de kater haar door had gekregen en haastig halt hield. "Wow!" Mauwde hij, waardoor twee kleine prooidieren op de grond vielen. Wat verward keek ze ernaar, maar ze zou eerst zien wat de krijger te zeggen had voordat ze haar vragenaanval op hem afstuurde. "Sorry, madame." Glimlachte de krijger. Icykit wiebelde eventjes wat ongemakkelijk met haar oortjes maar sprong vervolgens even in de lucht en stak haar voorste pootje omhoog. "Geeft niet, mijn onderdaan!" Miauwde ze met pretlichtjes in haar ogen. Haar woordjes waren al redelijk goed voor haar leeftijd. Icykit was hier dan ook trots op, en liet deze trots doorstralen in haar continue gepraat. "Is er iets?" Nieuwsgierig hielt ze haar kopje schuin. "Nee? Zou er iets moeten zijn?" Vroeg ze, lichtjes onzeker of ze niet iets verkeerds had gedaan.

"Geeft niet, mijn onderdaan!" Ashdrizzle lachte zachtjes bij de reactie van de witte kitten en ging op de grond zitten, zodat hij niet zo heel erg veel groter leek. "Nee? Zou er iets moeten zijn?" Oh, dus misschien had ze hem gewoon qua nieuwsgierigheid aangekeken? "Nee, ik dacht gewoon dat ik misschien iets vreemds had gedaan. Maar zou ik je naam mogen weten, kleine dame? Die heb je toch wel, hè?" Glimlachte hij naar het poesje en schoof de twee muisjes naar zich toe, zodat niemand erover zou vallen of erop zou trappen.

Haar witte kopje hield ze nog steeds in een schuine positie, de nieuwsgierige blik in haar blauwe ogen onvermijdelijk. "Nee, ik dacht gewoon dat ik misschien iets vreemds had gedaan. Maar zou ik je naam mogen weten, kleine dame? Die heb je toch wel, hè?" Glimlachte de kater opnieuw, waarna haar ogen zijn poten volgden welke de twee kleine grijze dingen dichter naar hem toe schoven. Ze was nog steeds niet zeker wat het konden zijn, maar de kater had haar eerst een vraag gesteld, ze zou het nogal oneerlijk vinden als zij er dan egoïstisch ook een stelde. "Raad eens!" Miauwde ze, waarna ze met haar pluizige staart een kleine slag in de lucht maakte. "En als je hem juist raad, vertel je me wat dat zijn!" Vervolgde ze met twinkelende oogjes terwijl ze naar de prooidieren wees met haar neus. Het was niet bepaald een eerlijke deal. Maar zij was nog te jong om dit te begrijpen, en dus stond ze er niet echt bij stil.

"Raad eens!" Oh nee hè, als er een ding was waar hij slecht in was, wat er dus veel meer dan een waren, dan waren het namen zeker wel. "En als je hem juist raad, vertel je me wat dat zijn!" Voor een moment fronste hij bij de deal, maar vergaf het omdat de kitten nogal jong leek. "Eh.." Hij liet zijn ogen over de kitten gaan, maar had geen idee. Werkelijk waar niet. "Whitekit..?" Probeerde hij met een onschuldig glimlachje. Het lag voor de hand, maar sommige namen lagen ook gewoon erg voor de hand!

Ze moest haar lach inhouden toen de kater haar bestuderend aankeek. Het leek haar dat hij niet zo goed was met namen, maar natuurlijk ging ze hem niet helpen! "Eh.." Begon hij, waardoor Icykit haar kopje scheef hield en hem met pretlichtjes in haar blauwe ogen aankeek. "Whitekit..?" Wat beledigd sprong ze overeind en keek ze hem met grote ogen aan. "Maar nee!" Miauwde ze luid, waarna er opnieuw een glimlach op haar gezicht verscheen. "Natuurlijk heet ik niet Whitekit! Waarom dacht je dat nou?" Vervolgde ze met een onschuldige uitdrukking op haar gelaat. Ze was niet kwaad op de kater, maar begreep alles nog niet zo goed. Wat kwam door haar nog jonge leeftijd.