Hello confidence problems... Why did you come back?

{Repost omdat ik het op de verkeerde plek had gepost FAIL}

Een langharig gestalte struinde langs de kleine stroom. Foxpaw gaf zijn oranje vacht nog een paar snelle likjes om het plat te leggen. Een oude vijand van hem was terug gekomen, zijn zelfvertrouwen problemen. Ze waren een tijd uitgebleven, maar ze waren dus opnieuw terug. Hij keek eventjes naar zichzelf, een weerspiegeling in het water. Zijn blauwe ogen, zijn voskleurige vacht, zijn bruine poten. Was het een waanbeeld? Of niet? Hij stak uiteindelijk uit frustratie zijn poot in het water, het beeld vervaagde in de rimpelingen die hij veroorzaakte. Hij zuchtte eventjes lichtjes en likte zijn poot droog. Daarna liep hij verder, het groene gras kietelde onder zijn pootkussentjes terwijl hij eventjes naar de lucht keek. Kleine wolkjes dreven loom langs een strakblauwe hemel. Het beloofde een mooie dag te worden, maar waarom kon hij zich er niet naar voelen? Hij voelde zich redelijk prut. Alsof hij niks goed kom doen, alsof... Hij uberhaupt niet goed genoeg was. Ja, zijn zelfvertrouwenproblemen waren weer helemaal terug van weggeweest, maar alsof hij dat aan iemand ging vertellen. Hij was redelijk goed in het verbergen hoe hij zich voelde, dus misschien was dat wel een voordeel voor hem? Hij rekte zich eventjes uit en liet zichzelf weer rustig lijken, alsof er niks aan de hand was. Hij zette zijn masker weer op, een bescherming die zijn ware zelf verborg van de harde buitenwereld. Tenminste, in zijn ogen was de buitenwereld hard. Hij spitste zijn oren eventjes en keek om toen hij een klein muisje uit zijn holletje zag komen. Het staartje sleepte over de grond terwijl het beestje zich kwiek voortbewoog. Foxpaw lie zich langzaam zakken en sloop er heen. Hij moest eventjes wachten totdat de muis wat verder weg bij zijn holletje was, herinnerde hij zich van zijn training met Duskpelt. Uiteindelijk zette hij zich af. Zijn poten raakten de grond lichtjes en zijn kaken sloten zich om de staart van de wegschietende muis. Het beestje piepte gealarmeerd maar Foxpaw beet hem snel dood. Niet een perfecte vangst, maar het kon er mee door toch? Nu hoorde hij de struiken ritselen, langzaam spitste hij zijn oren en keek hij over zijn schouder, terwijl hij de gevangen muis neer legde.

{ik neem aan dat ik hier mag posten, als ik hem moet verwijderen zeg je het maar}

Thunderpaw liep met kleine nette stapjes trerug naar het kamp om haar prooi weg te brengen, toen ze het kamp binnenkwam groette ze de andere katten met een knikje van haar kop en liep ze daarna gelijk verder naar de prooistapel waar ze haar prooi neerlegde. Ten Thunderpaw haar prooi had neer gelegd besloot ze heel even uit te rusten en daarna weer op jacht te gaan, dus dat deed ze. Toen Thunderpaw weer was uitgerust en ze gelijk haar vacht even had gewassen vertrok ze weer op jacht. Thunderpaw trippelde het kamp uit op zoek naar prooi. Het duurde wel even voordat ze prooi had gevonden maar dat maakt niets uit. Thunderpaw rook de geur van duif in haar neus, Duif! ze had gehoord dat die moeilijk te vangen waren maar ze wou het toch perse proberen en dus nam ze de sluiphouding aan en zette ze haar nagels even uit en trok ze vervolgens weer in. Toen begon Thunderpaw de duif te besluipen en toen ze dichtbij genoeg was sprong ze en ving ze de duif, daarna doode ze hem en dacht bij zichzelf: 'Zo moeilijk was dat niet' Thunderpaw keek om zich heen en pakte de duif op toen ze plotseling ergens geritsel hoorde! Bang uitgevallen was ze niet dus begroef ze snel de duif en sprong ze door de osjes heen naar het geritsel. Thunderpaw spronmg door de bosjes en verbaasde zich over wie daar zat: 'Foxpaw!?' riep ze terwijl ze op de natte bosgrond neerkwam en hem verbaasd aan keek, ze had hem niet verwacht, eerder de een of de andere rogue!

[Nee hoor, je mag best reageren~]

Foxpaw's oren spitsten zich, hij zette een stap achteruit, hij was er nog niet uit wie er aan kwam, dus hij besloot in ieder geval voorzichtig te zijn. Zijn blauwe ogen stonden een beetje onzeker, wat afstak tegen het normaal kalme uiterlijk van Foxpaw. Zijn staart zwiepte een keer over de grond. Dauwdruppels vlogen eventjes door de lucht terwijl hij dat deed, het bleef voor een deel aan zijn vacht plakken, wat hem een beetje een klam gevoel gaf. Hij schudde zijn vacht dus een beetje uit en hij zette een stap achteruit, misschien kon hij nog net in de struiken verdwijnen voordat de onbekende verscheen. Hij maakte een geërgerd geluid, warm zonlicht viel op zijn vacht, hij was in de volle zon gaan staan. Goed bezig Foxpaw, schoot er door zijn kop. Nee, na zijn aanvaringen met Volepaw was hij er niet echt gelukkiger op geworden, eerder meer op zijn hoede. Een vreemd soort angst was er bij zijn hart ingeslopen, en het beviel hem niks. Toen pas zag hij dat Thunderpaw uit de struiken kwam, 'Foxpaw?!' Ze klonk verbaasd, ze had de woorden geroepen. 'Thunderpaw?' Reageerde hij, 'Ben ik zo eng?' Hij rekte zich eventjes uit, gewoon doen alsof er niks aan de hand was en dan was alles goed. Niemand hoefde te weten van zijn zelfvertrouwen problemen. Hij keek naar de duif, 'Heb jij die gevangen?' Vroeg hij, terwijl hij zijn kop iets scheef hield

Thunderpaw?' Reageerde Foxpaw 'Ben ik zo eng?' Thunderpaw zag hoe Foxpaw zich uitrekte en zei vriendelijk tegen hem: 'Nee, hoor, alleen had ik niet echt verwacht jou hier te zien, eerder de een of de andere rogue...' Thunderpaw keek hem glimlachend aan en zei: 'Maar jou zie ik natuurlijk veel liever!' Thunderpaw zag hoe Foxpaw naar de duif keek die ze gevangen had en hij vroegiets aan haa, ze reageerde door te knikken met haar kop en antwoord: 'Jep!' En ze keek ham glimlachend aan en ze zei: 'En heb jij die gevangen?' en ze knikte met haar kopje naar de muis die Foxpaw had gevangen, daarna zei ze vrolijk tegen hem: 'Hoe gaat het met je training?' ern ze ging rustig zitten en legde haar staart netjes over haar voorpoten en begon haar staart te wassen terwijl ze wachtte op het antwoord dat Foxpaw haar hopelijk zou geven.

{je kon de duif trouwens niet zien want die had Thunderpaw al begraven voordat ze naar je toe sprong, maar dat maakt niet uit hoor want dat soort foutn maak ik ook wel eens...}

{Meh, dat komt ervan als je niet je hoofd erbij hebt, sorry.}

'Nee, hoor, alleen had ik niet echt verwacht jou hier te zien, eerder de een of de andere rogue...' Miauwde Thunderpaw. 'Maar jou zie ik natuurlijk veel liever!' Foxpaw glimlachte ongemakkelijk, 'Uhm oke.. Ik denk dat dit tijden van wantrouwen is voor ons allemaal.. Iedereen is een beetje ongemakkelijk denk ik' Miauwde hij als antwoord, hij volgde een vlinder met zijn ogen en hij haalde er ook eventjes naar uit met zijn chocolade bruine pootje. Zijn blauwe ogen stonden geinteresseerd. Het was typisch hem om zo snel in zo'n korte tijd afgeleid te raken, maar daar kon hij niets aan doen toch? 'En heb jij die gevangen?' Miauwde Thunderpaw vragend, terwijl ze naar zijn muis keek. Foxpaw volgde haar blik naar het kleine dode beestje naast zijn poten. Hij schoof het zwijgend weg, het was zo'n luizige vangst, het zou nog niet eens de maag van een kleine kitten vullen. 'Hoe gaat het met je training?' Miauwde Thunderpaw. Foxpaw haalde zijn schouders op als reactie, 'Gaat wel, maar Duskpelt is er niet zo vaak.. we hebben nog niet zo vaak getrained,' Miauwde hij terwijl hij met zijn poot tegen een steentje aantikte. Daarna keek hij weer op, 'En met jouw training?' Vroeg hij voorzichtig. Hij rekte zich eventjes uit en ging daarna zitten. Zijn staart vouwde hij vakkundig over zijn voorpoten heen, en ook over zijn gevangen muis.

Thunderpaw keek Foxpaw vriendelijk aan en vond het erg jammer voor hem toen hij zei dat hij niet zo vaak trainde met zijn mentor, 'Jammer voor je, dat je niet zo vaak meer traind' en dit meende ze echt en dat bleek ook uit de klank van haar stem. Thunderpaw hoorde Foxpaw volgende vraag en antwoorde: 'Oakheart en ik trainen ook lang niet iedere dag maar verder vind ik mijn trainingen wel leuk' Thunderpaw sloeg vrolijk een langs vliegende vlinder tegen de grond aan en mompelde: 'Oepsie' Daarna keek ze vrolijk naar Foxpaw en vroeg ze: 'zullen we anders nog even gaan jagen?' En ze stond op en zwaaide energiek met haar staart terwijl ze wachtte tot Foxpaw antwoord zou geven op haar vraag.

Foxpaw krabte achter zijn oor met zijn achterpoot, het voordeel van zo lekker lenig zijn was dat hij bij alle kriebelplekjes kon. Door zijn lange en pluizige vacht had hij dikwijls jeuk en dat kon zeer vervelend zijn, dus dan was het maar goed dat hij goed bij alle kriebelplekjes kon. 'Jammer voor je, dat je niet zo vaak meer traind' Miauwde Thunderpaw, Foxpaw kon de medelijden in haar stem horen, 'Nou ja, ik train nog wel,' Miauwde hij aarzelend, 'Maar.. Dat probeer ik alleen, en dat lukt niet goed als mijn mentor er is, maar toch ga ik langzaam maar zeker steeds verder vooruit,' Hij keek eventjes naar de blauwe lucht, 'Oakheart en ik trainen ook lang niet iedere dag maar verder vind ik mijn trainingen wel leuk' Hoorde hij Thunderpaw miauwen. Foxpaw keek weer op en knikte naar haar. Hij legde zijn oren eventjes achteruit toen het vlindertje geplet werd. 'Oepsie,' Miauwde Thunderpaw, maar ze keek hem vrolijk aan. Ze vroeg hem of hij wou gaan jagen. Foxpaw schoof zijn pas gevangen muis nog iets dichter tegen zich aan en draaide zijn oren naarachter, 'Nee bedankt, ik houd je alleen maar op,' Miauwde hij eerlijk, hij kwam langzaam overeind, 'Dus misschien is het beter als ik ga...' Een aarzeling klonk in zijn stem, alsof hij het zelf ook niet goed wist. Voorzichtig pakte hij zijn kleine muis op.

Thunderpaw keek naar Foxpaw en zag dat hij zijn muis nog dichter tegen zich aan schoof en hij zei: 'Nee bedankt, ik houd je alleen maar op, Dus misschien is het beter als ik ga...' Thunderpaw legde haar oren teleurgesteld in haar nek keek keek toe hoe Fxfur langzaam opstond en ze miauwde: 'Oke.... Als jij dat wilt maar van mij mag je ook gewoon mee hoor... ' Thunderpaw keek naar Foxfur en zag hem zijn muis oppaken en Thunderpaw stond ook op en zei: 'Maar als jij terug naar het kamp gaat ga ik mee want anders is er hier helemaal niks te beleven want alle prooi is allang weg denk ik' Dit laatste zei ze alleen een beetje twijfelig en ze4 keek daarna ook twijfelig naar haar poten.

-OH sorry voor de late reactie! Maar ik ben nog altijd FoxPAW ;p-

Hij zag haar teleurgestelde blik en haar achteruitgelegde oren, hij zelf legde ook zijn oren achteruit maar zijn besluit stond vast. Hij wou haar niet op houden, want dat zou hij toch wel doen. Hij kende hemzelf en wat hij kon meer dan goed, te goed misschien zelfs. Maar goed, ze moest het zelf weten. Hij probeerde de veldmuis tussen zijn kaken niet te verpletteren, dus hield hij het beestje voorzichtig vast. 'Oke.... Als jij dat wilt maar van mij mag je ook gewoon mee hoor... ' Miauwde Thunderpaw. Foxpaw schudde zijn kop, 'Nee, liever niet,' Miauwde hij voorzichtig, zijn staart zwiepte nerveus heen en weer en hij keek om zich heen. Daarna draaide hij zich om om weg te gaan. 'Maar als jij terug naar het kamp gaat ga ik mee want anders is er hier helemaal niks te beleven want alle prooi is allang weg denk ik' Deze keer klonk ze toch wat meer twijfelachtig dan eerst, maar dat kon hij zich ook verbeeld hebben. Foxpaw legde zijn oren wat ongemakkelijk achteruit, 'Ehm.. Oke..' Miauwde hij aarzelend, 'Ik ga nu in ieder geval richting het kamp,' Hij duwde zich met die woorden tussen de struiken door.

Thunderpaw keek hoe Foxpaw door de struiken verdween en ze riep hem nog even achter na: 'Ik ga toch nog even jagen' Ze begroef de duif (voor de 2eX ;D) En liep naar de riviertje om daar vervolgens langs de rand te gaan zitten en te vissen. Ze keek het water in en zag een vis langskomen, ze sloeg met haar klauw mar verloor haar evenwicht en belandde proestend in het water om vervolgens weer zo snel mogelijk de kant op te k;immen en haar lange vacht uit te schudden, Ze dacht aan haar vriendin Lightpaw, als die nat was was die zo weer droog maar zei en Moonpaw hadden van die langvachten wat soms toch wel wat onhanidig was. Thunderpaw ging toch nog even verder met vissen dacht aan wat ze Oakheart geleerd had, zorg dat de vissen je schaduw niet zien etc etc. Na twee vissen gevangen te hebben stond Thunderpaw op en groef de duif opom vervolgens met haar buit terug naar het Riverclankamp te keren en het daar op de prooistapel neer te leggen.