Another Cliché Love [Softvoice & Foxflare]

Bijna struikelend rende ze door de dichte begroeiing, haar passen waren groot en snel, maar wat onvoorzichtig. Uit enthousiasme stonden haar rossige oortjes naar voren gebogen en was haar staart de lucht in geheven. Ze had afgesproken met Rushleap, buiten het kamp, om even alleen te zijn. Ondanks dat ze nu partners waren voelde ze nog steeds de onzekerheid en kriebels in haar buik van daarvoor. Maar het was dan ook nog maar een paar dagen. Een paar dagen al, dat ze in deze onvoorstelbare walm van blijdschap en gelukkige gevoelens leefde. Elke avond ging ze weer tegen hem aanliggen, verstopte haar kop in zijn wit - zwarte vacht en viel samen met hem inslaap. Zijn aanraking was vertrouwd, ze verdween meestal snel naar dromenland.

De Sunninrocks, tussen de takken door waren ze al te zien. Door de zon verwarde rotsen waar de sneeuw al helemaal was verdwenen, de waarschijnlijke reden dat ze voor deze plek hadden gekozen. Even ging haar tong naar haar poot, die dan weer naar de bovenkant van haar hoofdje verdween. Na een laatste check en een paar snelle likken over haar borst stapte ze uit de struiken. ‘Hey,’ begroeten ze hem zachtjes. ‘Hoe gaat het?’ Ze trippelde met een stralende glimlach op haar lippen naar de kater toe. Teder drukte ze haar snuit tegen de zijne, waarna ze zich soepel naast hem neer liet komen.

Ze voelde de vertrouwde haren van zijn vacht tegen haar huid kriebelen terwijl ze haar rossige staart over zijn rug liet glijden. Haar ogen stonden blij en op haar gezicht was een duidelijk verliefde uitdrukking te zien. Een fijn gelukkig gevoel zoals ze die altijd had als ze Rushleap zag kroop omhoog in haar lijf. Dat ze dat ooit niet meer zou hebben kon ze zich eigenlijk niet voorstellen. ‘Kan niet beter.’ Antwoordde Rushleap grijnzend. Zachtjes knikte ze terwijl ze hem een klein kopje gaf. Ze spon zachtjes toen hij nog dichter tegen haar aan kwam zitten. ‘En met jou?’ Zachtjes grinnikte Softvoice. ‘Met jou erbij altijd goed,’

Een stilte viel, maar het was geen ongemakkelijke, eerder rustgevend. Toch opende Softvoice haar snuit om hem te doorbreken. ‘Rushleap,’ murmelde ze zachtjes terwijl ze haar ogen liefelijk naar de zijne richtte. ‘Ik hou zo ontzettend veel van jou,’

'Soft..' Murmelde hij zachtjes. 'Ik hou ook zo verschrikkelijk veel van jou..' De woorden waren bevredigend en opluchtend, vooral omdat ze wist dat het waar was. Rushleap drukte zijn snuit tegen de hare en ze spinde zachtjes. 'Ik wou dat ik de tijd kon bevriezen..' Mauwde de kater dromerig. Softvoice glimlachte. 'Dat we hier voor altijd samen konden blijven..' De poes knikte zachtjes. 'Ja,' Antwoordde ze bevestigend. 'Maar we kunnen ook samen nog zulke leuke dingen doen,' Grinnikte ze. 'En kleine pluizenbolletjes lijken me ook niet mis.'

De kater leek zich wat ongemakkelijk te voelen bij haar net uitgesproken woorden. Softvoice grinnikte, kittens waren ook niks voor hem, maar ze zou hem wel ompraten en van gedachten laten veranderen. Stappen achter zich trokken haar aandacht en haar blik werd bijna teleurgesteld, waarom moest iemand nou net nu hun rust verstoren? Toch bleef ze op haar plekje liggen en boog alleen haar kop naar achter. Er was geen geheim, iedereen mocht weten dat zij en Rushleap partners waren. "Hoe kon je?" Haar zus kwam de struiken uit gekrabbeld. Meteen veranderde de tevredenheid op haar gezicht in een wat verbaasde en vernauwde uitdrukking. Natuurlijk, ze had het Foxflare nog niet verteld! Nee...! Die was nu zeker kwaad, echt kwaad. Terwijl... Ze had haar zusje helemaal geen pijn willen doen, daarom had ze het vertellen ook al zo lang uitgesteld. Want ja, hoe aardig en lief haar zusje ook was, dit zou ze nooit goed opvatten. En natuurlijk, daar had ze alle reden toe, maar ze zou het toch ook iets minder heftig kunnen uiten?Geschrokken krabbelde Softvoice omhoog toen Foxflare met uitgestrekte nagels naar haar uithaalde. Het scheelde maar een haartje of ze had een ernstige wond veroorzaakt. Rustig, het komt wel goed, wilde ze nog zeggen, maar ze wist dat zwijgen beter was. "Ik vond jou leuk! Ik hield van jou! En jij van mij!" O nee, nu kwam Rushleap ook achter haar grote blunder van voor hun relatie. Glazig zag ze aan hoe Foxflare in elkaar zakte en bijna wilde ze troostend op haar aflopen, maar ze hield zich nog net in. Fox zou haar hulp niet accepteren, nu niet en misschien nooit meer. Die gedachten deed een golf van misselijkheid bij de poes omhoog waaien. Dit was nooit haar bedoeling geweest! Ze wilde haar zusje niet kwijt! Iedereen kon weleens een vergissing maken, toch? Tja, alleen was die van jou wel erg groot, en ja, daar komen vervelende gevolgen van, sprak een klein stemmetje in haar hoofd. 'Ten eerste; Het spijt me, maar ik hield niet van je. Ik hou van Softvoice.' Die woorden zou Foxflare niet heel leuk gaan vinden. 'Ten tweede; kan iemand mij vertellen wat hier aan de hand is!?' Sprak haar partner niet al te vriendelijk. Zachtjes schudde ze haar kop. Nee, woorden zouden op dit moment haar keel niet zo makkelijk uitkomen dat ze het zou kunnen uitleggen. En Foxflare zou dat in al haar woede wel doen, tenminste, haar kant van het verhaal. "Oh, dat zal ik je eens haarfijn uitleggen." Sprak haar zus zoetjes, maar haar gezicht stond op onweer. "Mijn zusjelief-jou 'partner'," Ze spuugde het woord uit, alsof het mousedung was. "Had aan mij verteld dat jij mij leuk vond." Foxflare richtte zich naar Softvoice, en blies kwaad; "Maar jij ging er ondertussen vandoor met hem!" Weer haalde ze uit en Softvoice was deze keer te verbaasd om het te kunnen ontwijken. De nagels van haar zusje kerfde zich in haar borst en het bloed begon al snel te stromen. Vol verbijstering staarde ze naar haar borst waar klein straaltjes rood vloeistof waren te zien en daarna weer naar Foxflare. Ze voelde de pijn niet, enkel nog de woede. Nu was haar zusje te ver gegaan! Het was een vergissing geweest, niet met opzet gedaan, dat haar zusje dat sowieso al kon denken! 'Nu ga je te ver,' Sprak Softvoice ijzig. Ondanks dat bleef ze op haar plek staan, ze was niet van plan om de domme actie van haar zusje om te gaan sla na te doen. 'Het was een vergissing! Ik wist niet dat Rushleap mij bedoelde, ik wist het ook niet!' Probeerde ze half woedend half wanhopig uit te leggen. Woedend sloeg ze met haar staart op de grond. 'En trouwens, jij was niet de enige die hier verliefd was. Misschien wel de enige die zich erover uitsprak, maar ik vond hem ook leuk!' Ze was haast vergeten dat Rushleap ernaast stond. 'Je was een egoïstisch kreng Foxflare, je zag niet dat ik hem ook leuk vond, je dacht alleen maar aan jezelf!' Deze laatste woorden had ze misschien beter niet hardop kunnen uitspreken, maar ach, ruzie was er toch al.

Vrijwel meteen had ze er spijt van dat ze de laatste zin had uitgesproken. Ze had haar zusje uitgescholden voor egoïstisch kreng, dat zou haar boosheid alleen nog maar groter maken. Toch was er van sorry zeggen geen spraken, ze had het er zelf naar gemaakt. Uit haar ooghoek zag ze nog net hoe haar zusje zich afzetten waarna Softvoice op de grond werd gedrukt. Wat? Waarom moest er geweld aan te pas komen? Woorden waren oké, ze deden ook pijn, maar het was pijn die niet uitliep op misschien wel een dode. Vechten was anders en ze had nooit verwacht dat Foxflare daar toe instaat zou zijn. Toch was het niet de verbaasdheid maar de woede die haar lichaam overwon. Haar nagels schoten haar poten uit terwijl ze zich woest probeerde los te worstelen. "Kon je nu al geen argumenten meer verzinnen? Dat je maar verder moet gaan met geweld?" Spuugde ze hijgend naar haar zusje. Toch wist ze niet overeind te komen, Foxflare was sterker dan zij.

Stiekem wilde ze het al opgeven, want ze wist dat Foxflare sterker was dan zij. Softvoice was sowieso nooit een vechtersbaas geweest, ze had er geen verstand van en kon zich in zo'n benauwde situatie eigenlijk zelf niet goed redden. Daarbij kwam dan ook nog dat ze echt geen gewicht of spierkracht had. Niet dat dat haar ooit iets had uitgemaakt, nee eigenlijk nooit, tot nu. Want ze wilde niet hier gedwongen op de grond liggen. Het was vernederend en misselijkmakend. Toch kon ze er niets aan veranderend, eigenlijk het aller ergste. Foxflare had gewonnen. Maar wat gewonnen? Hadden ze een wedstrijd dan? Niet meer, want hun vorige had zij, Softvoice, allang overwonnen. Foxflare kon gewoon niet tegen haar verlies. Ja! Maar... Het was ook niet eerlijk tegenover haar zusje. En ergens begreep ze ook wel dat ze zo kwaad was. Toen, opeens verdween het gewicht van haar lijf. Foxflare werd met grote kracht van haar afgeduwd. 'Handen thuis, poes.' Sprak Rushleap, haar partner, kil. Meteen rolde Softvoice om en schuifelde ze zo snel ze kon een stuk bij Foxflare vandaan. Eigenlijk kwam de paniek nu pas. Wat als Foxflare haar echt wat aan had willen doen? Wat als... Het was allemaal zo erg! Haar lijf zat vol verschillende kleinere wondjes, maar die in haar borst was toch wel overduidelijk het ergste. En of het nou de pijn of de wanhoop was, de rossige poes kon haar tranen niet meer bedwingen. Zachtjes begonnen ze te stromen. Zoute, warme druppels gleden langs haar wangen naar beneden terwijl een snikkend geluid haar bek verliet. Het werd er allemaal even te veel.