This isn't fun, you know [Snowypaw]

Vastberaden stond Cherrypaw voor haar nu al half-ingestorte mosnestje. Naast haar lag een vers hoopje mos. Ze was van plan om haar nest eens goed te gaan opknappen. Niet dat die zo oud was, maar het was vrijwel na de eerste nacht in elkaar gestort. Ietwat klunzig begon ze aan het klusje. Onhandig probeerde ze wat mos op het wrak te plakken, maar het bleef niet zitten. Ze probeerde het opnieuw, opnieuw, en opnieuw, maar het lukte maar niet. Even zuchtte ze geërgerd. Dit was zo irritant!

[Eerste post voor Snowypaw]

Snowy stond gapend op. Er hing wat mos aan haar vachtje, en ze plukte het er gauw vanaf. Als Tall in de buurt was... nee natuurlijk was die niet in de buurt. Vast en zeker aan het trainen, toch? Dat klonk redelijk logisch. Oké, het eerste onderwerp waarmee haar gedachten s'ochtends altijd begonnen, had ze ook weer gehad. Dacht ze. Hoopte ze. Maar ze kreeg hem niet uit haar gedachten, en ze vergat zelfs het mos dat uit haar bedje was gevallen, weer terug te stoppen. Terwijl ze dat altijd zo keurig deed... Op een gegeven moment merkte ze een grappig en lief uitziend poesje op. Hoe heette ze ook alweer? Furypaw? Welnee, het leek er niet eens op. "Goedemorgen." miauwde ze vriendelijk. Het poesje probeerde mos op haar 'bedje' te plakken maar het viel er steeds weer af. Tot dusver was Snowy's bedje heel gebleven, dus ze nam een besluit. "Zal ik je eventjes helpen?" glimlachte ze vragend. Toen ineens herinnerde ze zich weer wie het was. Cherrypaw, zo heette ze. Tall had haar ook op de ceremonie gefeliciteerd, wist ze. Snel onderdrukte ze de opkomende jaloezi.

Voor de laatste keer deed Cherrypaw nog een poging, maar weer tevergeefs. Geïrriteerd keek ze toe hoe haar nestje instortte, en een tikkeltje chagrijnig ging ze zitten. Waarom lukte het haar niet? Waarom kon zij niets en al die andere Apprentices wel? Ze wilde net opstaan en weglopen, misschien trainen of naar Tallpaw, toen een wit poesje naast haar kwam staan. "Goedemorgen." Zei de witte Apprentice. Onderzoekend keek de pointed Apprentice haar aan. Ze herkende haar vaag, maar kon het even niet plaatsen. "Zal ik je eventjes helpen?" Even grijnsde ze. 'Graag,' Antwoordde Cherry. 'Ik bak er niets van.' Een scheve grijns stond op haar gelaat, en haar bui was meteen beter. Gelukkig was ze niet alleen. Misschien kon ze wel vrienden worden met.. met .. Hoe heette ze nou ook al weer? Ineens schoot het haar te binnen. Snowypaw! Ze was een vriendin van Tall, toch? 'Snowypaw, toch?' Mauwde Cherry. 'Ik ben Cherrypaw, maar je mag me Cherry noemen.' Haar stem klonk vrolijk en nieuwsgierig, maar achter die emoties zat er nog eentje verstopt, die ze niet herkende. Jaloezie. Waarom? Dat wist ze zelf ook niet helemaal.

"Graag. Ik bak er niets van." zei Cherry met een scheve grijns. Snowy moest eventjes lachen. "Zo erg is het toch niet?" glimlachte ze doelend op het nestje. "Snowypaw, toch? Ik ben Cherrypaw, maar je mag me Cherry noemen." mauwde Cherry vrolijk. Snowy knikte. "Aangenaam Cherry, dan mag jij mij ook Snowy noemen." zei ze vriendelijk. Toen liep ze naar het nestje. Voorzichtig nam ze een plukje mos in haar bek, en plakte het zorgvuldig tegen het nestje aan. Ze duwde het met haar poot er nog iets beter tegen aan, en toen bleef het plakken. "Je moet eigenlijk een beetje spuug gebruiken bij het mos, tenminste dat werkt bij mij." grijnsde ze naar Cherry. Vervolgens pakte ze nog een pluk mos, en plakte die ook erop.

Onderwerp: Re: This isn't fun, you know [Snowypaw]