Going Home

"Ik was daar vanwege de geschiedenis, en ik was niet mét Nimble, ik kwam haar toevallig tegen," verantwoorde Tallpaw zich zelf. Hij had ook om een excuus gevraagd waarom hij daar geweest was. "Geloof me, ik stort me niet, niet niet niet niet in een relatie de komende honderd moons," ging Tallpaw verder. "Soo, tussen jou en Snowy right?" Veranderde Tallpaw van onderwerp. Thrushdive negeerde de vraag en reageerde op zijn vorige antwoorden. "Laat ik maar gewoon duidelijk zijn, als ik je één keer weer tref alleen in the Wastelands of ander gebied wat niet onder clan gebied staat, ga ik naar Shrewstar. Nu zie ik het tussen de vingers door." Thrushdive zuchtte, "kijk, als je daar was wezen jagen voor de clan, wat me enigszins onwaarschijnlijk lijkt omdat het gebied zo goed als dood is, had ik het nog kunnen goedkeuren," miauwde Thrushdive. "Tenslotte wil ik je deze les mee geven, een vriendschap met een kat uit een andere clan is niet goed. Starclan heeft ons niet voor niets in vier clans verdeeld, vriendschap er buiten is gewoon onmogelijk. Ooit zal je zo'n vriend uit een andere clan tegen komen in een gevecht," vertelde Thrushdive. Zelf had hij het niet mee gemaakt, maar er waren genoeg verhalen van. "En dat werkt gewoon niet, je zou bereid zijn die gene te moeten verwonden om je clan te beschermen, begrijp je dat?" Vroeg Thrushdive toen. "Onthoud dat gewoon goed, katten buiten onze clan zijn onze vijanden, rivalen, vooral in tijden als deze," hij stopte met lopen en keek Tallpaw recht aan.

Thrushdive was klaar met zijn verhaal, en Tallpaw keek hem aan met grote ogen, en zijn kaak viel nog net niet op de grond. "Je denkt dat ik de clan niet zou beschermen?" De toon die Tallpaw opzette droop van het ongeloof, maar hard sprak hij niet. "Je denkt dat ik mijn leven niet zou geven voor wie dan ook in Shadowclan?" Dit keer was zijn stem wel luider, en was het ongeloof in zijn toon ook nog duidelijker. "Tallpaw, heb ik dat gezegd? Je hoeft niet dingen voor mij in te vullen, begrepen?" Miauwde Thrushdive de apprentice strak aankijkend. Hij mocht dan zijn broertje zijn, hij wíst dat hij vaak op de plekken was waar hij niet behoorde te zijn. "Dankje Thrush, bedankt voor je vertrouwen," snoof Tallpaw. Nu werd Thrushdive toch wel enigszins kwaad op zijn broer, maar tijd om te antwoorden had hij niet, waar door het enkel begon op te stapelen. "Zoals ik al gezegd had, ik moest het zelf zien, de ruines, de plek waar een clan leefde. Alles is nu weg Thrush, ik kon het niet geloven ik moest het zelf zien," miauwde Tallpaw. De warrior kon er geen begrip voor op brengen. Wáárom? Wáárom was dat zo belangrijk voor hem? "Dat ik haar tegenkwam was puur toeval, dat jij nou meteen conclusies trekt," ging Tallpaw verder. Weer wou Thrushdive reageren, dit keer zwiepte zijn staart van links naar rechts. Tallpaw ging voor zijn gevoel te veel om met katten uit een andere clan om, en dat wekte toch wel wantrouwen op. "Sorry," klonk er uiteindelijk. "Ik weet dat je het goed bedoelt," miauwde Tallpaw. Dit keer was het Thrushdives buurt om te snuiven. "Wáuw, je begrijpt dat ik het goed bedoel, broertje." De kater schudde zijn kop. "Voor mijn idee ben je iets te vaak met katten buiten Shadowclan bezig. Éigenlijk als katten zich dicht bij onze grens bevinden zou je moeten vragen waarom ze zo dicht bij de grens zijn, láten zien hoe sterk wij als clan zijn, en dat we zeker geen kittypets zijn als die Thunderclan mormels, begrijp je dat? Begrijp je dat er meer katten zullen zijn die aan je zullen gaan twijfelen? Ik als je broer heb zelfs al af en toe mijn aarzelingen, en daar ben ik als broer zéker niet blij mee. Wat denk je dat Innerghost, of beter, je moeder, Shrewstar hier van zou denken?" Het kwam niet vaak voor dat hij het bij praten hield, normaal gesproken zou hij allang begonnen zijn met schreeuwen.

Thrushdive snoof de geur op, nee, er waren geen andere katten. Maar Thrushdive had gegokt dat dit beter was dan helemaal door Windclan territorium te gaan, ze konden beter wat bij de grenzen blijven. Thrushdive snoof de geur op, Thunderpath was niet geheel ver weg meer, en ze zouden zo weer terug zijn in hun eigen territorium. Tevens begon het al laat te worden, het was ook niet even een reisje dat je maakte, nee, heen was al een halve dag, en de terug weg was dan de rest van de halve dag. De jonge warrior vroeg zich ook af hoe vroeg Tallpaw ooit vertrokken was omdaar te komen, en hoe hij het überhaupt had kunnen doen zonder schram of wond. Je kwam toch wel door rogue gebied, en Skyclan zat niet geheel dicht bij de grenzen, ze waren een soort van buitenbeen geweest van de clans. "Zij geloven in me," miauwde Tallpaw. Thrushdive keek zijn jongere broer vragend aan, wie bedoelde hij nou precies, hun clan genoten, of de gene waar hij mee omging die buiten Shadowclan leefden? "Zij vertrouwen me," vervolgde Tallpaw. "Ik vertrouw je wel, maar ook mijn vertrouwen zijn maar beperkt, snap je het dan niet Tallpaw? Heb je niet genoeg aan je vrienden binnen de clan? Je familie?" Miauwde Thrushdive, niet al te hard, omdat een redelijk verse Thunderclan geur zijn neus binnen kwam. Tevens begon hij druppels van regen op zijn vacht te voelen. Thrushdive zette zijn vacht wat op, om warmte te bewaren. "We kunnen beter wat vaart maken, het beste is om zo onopgemerkt mogelijk weer in Shadowclan territorium te komen," siste Thrushdive.