☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| Onderwerp: Re: I believe you can Fly zo 25 mei 2014 - 13:19 | |
| Oke, nu werd het lastig en toch wel erg druk naar Talls' idee. Meteen kreeg de jonge kater spijt van wat hij had gedaan toen Ash, zijn bud, zijn kant koos en een ruzie begon te trappen met Fawnstep. De kater stond er maar een beetje onhandig tussen en trok beschaamd met de oren toen hij ineens de kitten in zich kreeg die duidelijk niet erg blij was met de situatie. Nog voor Tall kon reageren op alles wat er, opnieuw door hem, gebeurt was, kwam zijn vader. Zijn zwakte, ook al was de zoon bijna even groot, bang voor zijn vaders' woede was hij wel. Nu leek de andere grote kater niet echt woedend op het moment, maar voor de zekerheid zette Tall een klein pasje achteruit, en keek beschaamd naar zijn poten terwijl zijn vader praatte. Toen hem een zijdelingse blik toegeworpen werd glimlachte hij schuldbewust en knikte haast onmerkbaar naar zijn vader om te laten zien dat hij op zou letten en zou leren. Wat Wolftail te zeggen had verbaasde hem echter wel flink, waarom werd hij niet gestraft? Waarom begon de grote tabby tegen Fawn en Ash? De jongste kater richtte zich weer op, waardoor zijn lengte bijna die van zijn vader tipte. "Het spijt me verschrikkelijk Fawnstep," Mauwde hij, schuldbewust, maar met een bepaalde vlam in zijn ogen dat hij het toch wel uiterst vermoeiend zou vinden als de poes er nog verder op in zou gaan. Hij bood nu zijn excuses aan, dat moest goed zijn right? "Ik dacht niet goed na, en begrijp waarom dit geen handige actie was, ik zal voortaan beter nadenken voor ik in de buurt kom bij jullie kittens," De 'jullie' was er subtiel ingestopt, maar wel duidelijk te horen, waarbij Tall zijn vaders' voorbeeld volgde en een zijdelingse blik op zijn vriend Ash wierp. Hierna keek hij onzeker naar zijn vader, zo graag, zo graag wilde de kater een 'goed zo' horen, it meant the world to him.
|
|
Pete Goez 4113 Actief
| |
| Onderwerp: Re: I believe you can Fly zo 25 mei 2014 - 16:16 | |
| "Denk zelf eens na! Ze hebben amper een paar dagen hun ogen open en als het aan jouw lag had je ze al meegenomen naar weet ik veel waar in het territorium!" Zijn ogen vonkten met blauw vuur en hij boorde zijn nagels in de grond. Hoe waagde ze het hem een slechte vader te noemen? Hij had haar ook kunnen laten liggen in de Nursery, niet eens komen kijken. "Wie lag er in de nursery toen de kittens geboren waren? Wie zat er naast mij? Jij niet in ieder geval! En vindt je het nog gek dat ze je niet goed kennen, als je bijna nooit je kop laat zien!" Hij wilde zijn mond net opentrekken om iets te zeggen toen een zware stem boven hem uit kwam. "Wat heeft dit te beteken?" Zijn ogen werden groot en hij zag Wolftail verschijnen uit de Warriors Den. Zijn oren legde hij plat in zijn nek. Hij werd aangekeken door de grotere kater, maar Ashdrizzle zou zich nimmer als een watje gedragen dus wierp hij een woedende blik richting de oudere Warrior, maar hield zijn kaken op elkaar geklemd. "Ik weet niet het hele verhaal, maar van Fawnstep's woorden kan ik wel afleiden dat het hier niet zo gladjes verloopt. Ashdrizzle, maakte jouw ouders vroeger ook constant ruzie?" Voor een moment gleed zijn blik af naar de grond, maar toen de kater weer begon te spreken keek de grijze kater hem weer aan. "Niemand heeft dat graag. Kijk naar Slatekit, het arme ding staat te trillen. Je moet blij zijn dat je kittens hebt, en wat er ook gaande is met jou en Fawnstep, denk eraan dat deze jonge wezens hier geheel buiten staan. Zou je ze echt ruziënde ouders toewensen?" Zijn nekharen kwamen wat omhoog, maar hij bleef stil en gunde Fawnstep geen blik waardig. Tallpaw bood vervolgens zijn excuses aan en voor even ontmoette ze elkaars blik. Toch bleef de grijze kater stil. Hij was er nu al klaar mee en de kittens waren nog nauwelijks een Moon oud.
|
|