{Littlestream} Something to ask

{Eerste post voor dearest Littlestream ;D}

Aarzelend stapte Snowynight de medicine cat den binnen. De eeuwige walm van de kruiden die in de den hingen sloegen haar in haar gezicht en haar gezicht fronste zich lichtjes alsof ze er een klap door had gekregen. Ze snapte absoluut niet hoe Littlestream het uit kon houden in deze lucht, maar hardop zou ze dit niet uitspreken. Dat was niet aan haar om erg te vinden. Zolang ze hier maar niet al te lang moest liggen vond ze het prima. Ze wist nog hoe naar ze werd van de vervelende kruidenlucht toen ze tijdelijk in deze den lag... Zwijgend keek ze even rond, maar toen ze Littlestream niet in één oogopslag zag, besloot ze toch maar om naar haar te vragen. "Littlestream?" Klonk haar stem, niet al te luid. Wie weet lagen er patienten te slapen. Nee, dat kon ze niet hebben... De poes gaf haar borstkas een aantal vlugge en licht nerveuze likken terwijl ze afwachtte. Ze had van een afstandje de situatie tussen Fawnstep en Ashdrizzle aanschouwd, de fluisteringen die door het kamp waren gegaan gehoord, maar ze had niet de moed gehad zich ermee te bemoeien... Ze had ook het geschreeuw wel gehoord wat uit de nursery kwam... Maar ja, dat was moeilijk te missen als je op dat moment in het kamp was. Maar daarvoor was ze hier niet per direct... Nee, eerst moest de sneeuwwitte poes wat anders vragen.

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Haar donkergrijze vacht viel niet op in de donkerte van de den en smolt perfect samen met de wanden van het met kruiden beluchtte hol. Maar ze vond de duisternis die rondom haar heerste voor de eerste keer totaal niet storend noch erg. Littlestream vond het juist verbazingwekkend hoe de simpele uitstraling van de den al haar gevoelens weerspiegelden. Ashdrizzle.. Fawnstep.. Hoe kon het? Hoe kon hij? En bovenal, waarom had hij het haar niet verteld? Had de kater werkelijk waar verwacht dat de poes het zomaar zou accepteren dat hij haar had belogen? De medicijn kat kneep haar groene ogen dicht en merkte de witte pels die voor zich uit wandelde dan ook niet meteen op, tot deze kat haar naam zachtjes uit sprak. Niet meteen geïnteresseerd in de komst van de poes, tilde ze traag haar kop op. Ze leek dan ook niet verbaasd om Snowynight te zien, zelfs wanneer ze wist dat de aanwezigheid van deze poes in háár den zeldzaam was. "Ja?" Mauwde ze slechts, niet eens de moeite nemend om op te staan en zich een weg naar de kattin toe te banen. Ze gunde haar magere lichaam een vlugge lik waarna ze met moeite haar aandacht terug op Snowynight legde.

Littlestream zag er vreselijk uit, dat kon Snowynight absoluut niet ontkennen. Wat bezorgd draaide de sneeuwwitte poes haar oren wat naar achter. De poes was mager geworden, haar grijze pels dof en haar ogen waren ongeïnteresseerd. Allemaal door wat er gebeurd was...? Snowynight moest even wat wegslikken en de verleiding laten gaan om te zeggen dat ze later wel terug kwam. "Ja?" Vroeg Littlestream slechts, waardoor Snowynight nog een keer nerveus met haar oren trok. Misschien had Littlestream wel gewoon iemand nodig... Elke kat had wel eens iemand nodig. Littlestream was altijd degene die andere katten hielp. Nu was het eens tijd om de dienst eerst terug te betalen. Zwijgend liep Snowynight naar voren en drukte haar kop tegen die van Littlestream als een troostend gebaar. "Het spijt me van wat er gebeurd is..." murmelde de poes zachtjes. Haar nieuws moest nog heel even wachten.

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Ze zag dat de poes met haar oren trok uit nervositeit, maar schonk geen verdere aandacht aan de manier waarop de poes haar benaderde. Pas toen ze vreselijk dichtbij kwam kon ze er niets aan doen even verward te knipperen. Deze verwarring groeide ook alleen maar toen het kopje van Snowynight in contact kwam met de hare. "Het spijt me van wat er gebeurd is..." Murmelde de sneeuwwitte poes zacht, waarop Littlestream geen antwoord kon geven. Zowel fysiek als mentaal. Alles gebeurde te snel. De vraag hoe Snowynight het te weten was gekomen van wat er gebeurd was, kwam nog niet eens in haar op. Ze had al een tijd terug de moed opgegeven om alle roddels te bestrijden. Ze kwamen en gingen, net zoals de levens cyclus. "D-dankje." Wist ze slechts te zeggen, al struikelend over haar eigen woorden. Ze kon er niks aan doen, de omkeer van Snowynight's gedrag wist niet meteen grip op haar verstand te krijgen. Het leek wel of alles en iedereen veranderde, en dat zij de enige was die nog voortleef in het verleden.

Voorzichtig trok Snowynight haar kopje terug om Littlestream's reactie te aanschouwen. De poes zag er verward uit, maar bedankte haar wel. Dat was tenminste iets. Ze schonk Littlestream een voorzichtige glimlach, licht ongemakkelijk met de situatie. Ze wilde niet de poes onbedoeld beledigen ofzo. Hoe graag ze ook andere katten wilde helpen, het tactvolle was er nog niet altijd en daar baalde ze van. Ze viel eventjes stil en keek weg. Hoe moest ze dit brengen. "Het spijt me heel erg wat er gebeurd is.." Herhaalde de poes opnieuw, licht ongemakkelijk. "Ik had het zelf ook niet verwacht moet ik zeggen.. Maar... ik zou graag willen dat je weet.. Dat.. als je iemand nodig hebt, of gewoon even gezellig wilt praten.. dat ik er altijd ben.. oké?" Ze viel eventjes stil en lachte eventjes wat schamper, "Dat kwam er veel cliché'er uit dan dat ik gehoopt had." Merkte ze op, misschien wel meer naar zichzelf.

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

"Het spijt me heel erg wat er gebeurd is.." Herhaalde de poes opnieuw. Deze keer had het een verkeerd effect op de medicijn kat, en trok ze even wat geïrriteerd met haar snorharen. Snowynight dacht dus even lekker binnen te komen vallen en te doen dat Littlestream wanhopig is..? Nee, dit zou ze niet pikken. Ze had al vaak genoeg haar vertrouwen aan iemand geschonken, en kijk waar ze nu stond. "Ik had het zelf ook niet verwacht moet ik zeggen.. Maar... ik zou graag willen dat je weet.. Dat.. als je iemand nodig hebt, of gewoon even gezellig wilt praten.. dat ik er altijd ben.. oké?" Ze viel eventjes stil en lachte eventjes wat schamper, "Dat kwam er veel cliché'er uit dan dat ik gehoopt had." Wat verbaasd knipperde ze even met haar oogjes, besloot ze even te overwegen wat te zeggen maar koos uiteindelijk toch voor de eerlijke optie. Licht zuchtend liet ze haar kopje hangen en begon ze zachtjes met haar voeten de grond samen te kneden. "Het zit me tegen omdat.." Ze keek even weg en maakte een zenuwachtige slag met haar staart, waarna ze de poes weer aankeek. Misschien kon ze haar wel vertrouwen, en zo niet, dan was de poes nog maar een van de zovele katten die al haar geheimen wist. Niets bleef hier privé, iedereen en alles moest het wel weten. "Om eerlijk te zijn was ik eerst op je broer. Hij leek hetzelfde te voelen, maar meldde plots op een dag dat we nooit samen konden zijn, en sindsdien gedraagt hij zich vijandig tegenover me.. Niet lang nadien bleek m'n zus zwanger te zijn, en dus steunde Ashdrizzle mij. Hij zei dat hij niet wist wie de vader was. Ik dacht.. dat als ik hem als vriend had ik geen liefde of kits of wat dan ook nodig had.." Ze onderbrak even haar zin om te zien of er al een geschokte uitdrukking op Snowynight's gezicht stond. "Maar toen.. Toen bleek hij de vader te zijn. Zonder dat hij iets tegen me had gezegd. Ik kon het even niet meer aan.. Eerst Nightspark, en nu Ashdrizzle. Houd het dan nooit op, Snowynight? Straft Starclan de Clan omdat ik in de fout ben gegaan?" Ze voelde tranen opwellen maar weigerde om deze te laten vloeien, niet deze keer.

"Het zit me tegen omdat.." Snowynight spitste haar sneeuwwitte oortjes om goed te kunnen luisteren. Ze loog als ze zou stellen dat ze niet ook nieuwsgierig was. Natuurlijk was ze ook enorm bezorgd, maar nieuwsgierig ingesteld was ze nou eenmaal. Toch hield ze haar gelaat in een geinteresseerde en meelevende plooi. Maar voorbereid op wat ze te horen zou krijgen was ze niet. "Om eerlijk te zijn was ik eerst op je broer. Hij leek hetzelfde te voelen, maar meldde plots op een dag dat we nooit samen konden zijn, en sindsdien gedraagt hij zich vijandig tegenover me.. Niet lang nadien bleek m'n zus zwanger te zijn, en dus steunde Ashdrizzle mij. Hij zei dat hij niet wist wie de vader was. Ik dacht.. dat als ik hem als vriend had ik geen liefde of kits of wat dan ook nodig had.." Snowynight had haar oren licht naar achter gedraaid. Waar was Nightspark mee bezig en wat bezielde Ashdrizzle dat hij zo aan het liegen was geweest? Ze snapte het sowieso niet goed... "Maar toen.. Toen bleek hij de vader te zijn. Zonder dat hij iets tegen me had gezegd. Ik kon het even niet meer aan.. Eerst Nightspark, en nu Ashdrizzle. Houd het dan nooit op, Snowynight? Straft Starclan de Clan omdat ik in de fout ben gegaan?" Zwijgend boog Snowynight zich naar voren om haar neus even tegen Littlestream's hoofd aan te drukken als troostend gebaar. "Ik vind het vreselijk om te horen en ik weet niet wat Nightspark bezielt... Maar hij was vreselijk kapot van je afwijzing, dat weet ik wel... Ik denk dat hij er verkeerd mee omgaat..." Ze beet eventjes op haar bleke lip. "Voor Ashdrizzle kan ik al helemaal niet spreken... Ik heb hem al een tijdje niet gesproken." Gaf de sneeuwwitte poes toe, "maar... Ik kwam hier ook deels om je iets te vragen..." De poes twijfelde eventjes, "ik geloof namelijk dat ik zwanger ben... Van Thrushdive, al weet hij dat nog niet, maar... Ik vroeg me dus af,... Ik weet niet of het mag, maar als de kittens geboren zijn.. Zou jij anders peettante willen zijn?" Vroeg Snowynight aarzelend, "dan kun je.. Ik weet niet.. Toch nog iets..." Het was duidelijk dat Snowynight in de stress schoot, "s-sorry, dit voelt waarschijnlijk alleen maar als muizengal op de wond..." Stom, stom!

Ze wist deze keer geen verwarde blik in haar ogen te zetten toen de poes haar neusje tegen haar voorhoofd duwde. "Ik vind het vreselijk om te horen en ik weet niet wat Nightspark bezielt... Maar hij was vreselijk kapot van je afwijzing, dat weet ik wel... Ik denk dat hij er verkeerd mee omgaat..." Met een doffe blik in haar groene ogen keek ze omhoog, even denkend dat de laatste woorden die ze had gebruikt ook niet bij Littlestream zelf paste. Zij ging er zelf ook verkeerd mee om, sowieso. Maar wat wou je dan? Heel haar leven kende ze bijna geen liefde. Hoe zou je zelf reageren dat als je bijna hetgeen had waarnaar je zolang hebt gestreefd, het plots uit je poten word gepakt. Ze kon zichzelf nog wel steeds op de kop slaan voor haar stomme gedrag. "Voor Ashdrizzle kan ik al helemaal niet spreken... Ik heb hem al een tijdje niet gesproken." Waarom verbaasde haar dat niet? Ze had sowieso al wel door dat ook de band tussen Ashdrizzle en Snowynight wat minder sterk was geworden. "maar... Ik kwam hier ook deels om je iets te vragen..." De poes twijfelde eventjes, "ik geloof namelijk dat ik zwanger ben... Van Thrushdive, al weet hij dat nog niet, maar... Ik vroeg me dus af,... Ik weet niet of het mag, maar als de kittens geboren zijn.. Zou jij anders peettante willen zijn?" Verbaasd door het plotse voorstel van de poes legde ze haar oortjes even plat in haar nek. Ze had zonet haar uit elkaar gelopen liefdes verhaal verteld, en nu zei de poes plots dat ze zwanger was en haar als peettante van haar kittens wou? Wat?! "dan kun je.. Ik weet niet.. Toch nog iets..." Ja! Zeg het maar! Dan kan ik toch tenminste iets van liefde kennen?! Ze voelde adrenaline door haar aderen gieren maar wist zich in te houden. Snowynight bedoelde dit goed, toch? "s-sorry, dit voelt waarschijnlijk alleen maar als muizengal op de wond..." Een sidderende zucht verliet haar mond waarna ze haar schouders optrok, alsof het haar niks uitmaakte. "Wat houd dat peettante gedoe dan in?" Vroeg ze. Ze wist niet eens waarom ze het idee zelfs overwoog, uiteindelijk zou de jaloezie toch weer toeslaan..

De expressie van Littlestream werd niet vrolijk, eerder getergd en misschien wel kwaad. Maar daarna werd de expressie neutraal, oh zo vreselijk neutraal... Snowynight legde haar oren wat achteruit. Ze had gedacht, gehoopt Littlestream wat op te vrolijken, wat te betrekken bij het leven in het kamp en haar wat afleiding te bieden. Maar goed, wat wilde ze nou eigenlijk? Littlestream had haar al heel lang gehaat en zo lang goed ging het nog niet tussen hen. Waarom was zij altijd degene die faalde bij het troosten? Ze was er altijd al slecht in geweest. Eventjes beet Snowynight zachtjes op haar lip en zette een pasje achteruit. Slecht plan.. Slecht plan. "Sorry.. ik.. ik bedoelde 't goed. Ik bedoelde.. Ik wilde..." mompelde de poes, haar oren nu plat gelegd. In het nauw gedreven... Ze kon zich hier niet meer uitredden. Een sidderende zucht ontglipte Snowynight terwijl ze nog een treurige blik op Littlestream wierp, al nog licht schuldig glimlachend. "Ik dacht dat ik je misschien wat meer kon betrekken bij het leven van de rest van de clan.. Maar m'n vraag was dwaas. Het spijt me." En met die woorden draaide Snowynight zich op de vluchtte ze weg.

"Sorry.. ik.. ik bedoelde 't goed. Ik bedoelde.. Ik wilde..." Littlestream's oren gingen wat overeind staan en met een bezorgde blik keek ze de poes aan. O nee, iets zei haar dat ze 't weer geflikt had. "Ik dacht dat ik je misschien wat meer kon betrekken bij het leven van de rest van de clan.. Maar m'n vraag was dwaas. Het spijt me." Na deze woorden vluchtte de witte poes weg, en uit schuldgevoel sprong ze zelf ook overeind om de kattin met het puntje van haar staart nog tegen te houden. "Sorry! Zo bedoelde ik het niet, vond het gewoon wat verdacht dat je net mij vroeg.." Ze legde de nadruk op het woord 'mij' bewust. Dat de band tussen haar en de witte poes niet altijd even goed was geweest, wist iedereen. En het was dan ook net weer typisch iets voor Little om de poes af te schrikken wanneer ze het soortvan goed probeerde te maken.

Snowynight's poten kwamen in een rap tempo op de aarde neer terwijl ze een vluchtpoging ondernam. Ze was ook storm geweest. Wie dacht ze te zijn dat ze Littlestream kon helpen of troosten? Ze hoorde dit niet te doen, het was ook een dom idee geweest... Ze strafte zichzelf genadeloos af in haar hoofdje. Ze was hier nooit goed in geweest. Maar plotseling blokkeerde een dunne grijze staart haar de weg en Snowynight kwam tot stilstand, bijna voorover klappend door haar plotselinge remactie. Waarom hield Littlestream haar tegen..? Met een licht nerveuze blik keek Snowynight naar de grijze poes, proberende haar groene blik te vangen. "Sorry! Zo bedoelde ik het niet, vond het gewoon wat verdacht dat je net mij vroeg.." Miauwde de grijze poes, nadruk leggend op mij. Snowynight twijfelde voor een moment, maar wist daarna toch een glimlach tevoorschijn te toveren. "Weet je dat dan niet?" Miauwde de poes, waarna ze haar kopje glimlachend scheef hield, "Omdat je het waard bent."