H o m e w r e c k e r

Onderwerp: H o m e w r e c k e r wo 11 jun 2014 - 12:57

Dit topic is gewoon open voor iedereen!

Weer zat ze in zo'n rare kattenkooi die mensen hadden op de achterbank van hun auto. Vriska vermoedde dat het weer een uitje naar die vent met de naalden was om haar spuitjes te geven. Ze was geen makkelijke poes geweest voor haar gezin, maar dat kwam gewoon door hoe ze was. Ze had vaker potten met planten van tafel gegooid, bekers met drinken van tafels afgegooid, gordijnen geruïneerd, haar eten door de hele kamer gesmeerd en nog talloze andere dingen.
Zo lief was ze dus eigenlijk niet. Ze hoorde de mensen praten tegen elkaar, maar ze schonk er geen aandacht aan. Net als dat ze dat nooit deed als ze tegen haar schreeuwde. "Is dit niet heel erg verkeerd om te doen?" "Ben je idioot? Die kat heeft een fortuin aan vazen en andere spullen kapot gemaakt." "Toch voel ik me schuldig hierover." "Ach hou je mond toch, we nemen wel een nieuwe kitten."
Vriska verstond er niks van, maar toen de auto stopte dacht ze dat ze er was. Ze trippelde wat naar de voorkant van het kooitje en keek naar buiten toen de mannelijke mens haar kooi oppakte. Die werd open gedaan en de vrouwlijke mens deed haar dat stomme riempje weer om. Die had ze ook de eerste dagen in haar huis gehad toen ze buiten moest wennen. De man kreeg het riempje en de vrouw ging terug de auto in. Oh? Normaal gingen ze altijd samen naar de witte kamer van de dokter.
Maar pas toen ze om zich heen keek zag ze niet het gebouw waar de man in zat altijd. Het was.. bos? Allemaal grote bomen en struiken. "Kom Vriska, dit is beter voor je." Ze liep met hem mee naar een kleine boompje waar hij op zijn hurken ging. Hij knoopte haar riem om de boom heen en daarna liep hij naar de auto. Toen Vriska doorkreeg wat hij deed begon ze wild te schreeuwen naar hem. "Wat? Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent! Wat doe je!?" Schreeuwde ze naar hem. Maar hij stapte in, startte de auto en reed weg. En zij zat aan een boom geknoopt. Haar blauwe ogen gingen naar de grond. Mensen waren ook niet te vertrouwen. Maar ze moest uit het riempje komen. Vriska begon te trekken en te knagen aan het riempje, op stukken waar ze bij kon, maar het hielp niks. Ook haar kop erdoor trekken wou niet goed lukken, het kwam niet verder dan haar oren. Scheldend probeerde ze het nog een keer, weer geen succes. Wat een verdoemenis.

Onderwerp: Re: H o m e w r e c k e r wo 11 jun 2014 - 13:50

"Thtop effe!" Schreeuwde de witte kater tegen zichzelf. In zijn hoofd waren een hele hoop stemmetjes door elkaar aan het praten en hijzelf kon zich daardoor niet meer concentreren op datgene waar hij mee bezig was, wat dat dan ook geweest mocht zijn. Ze waren niet altijd even makkelijk, die stemmen, eigenlijk waren ze nooit echt makkelijk geweest. Geïrriteerd staarde hij voor zich uit, waarom moest hij nou net de kat zijn die al deze vervelende jammerstemmetjes hoorde? De jonge odd-eyed kater liep verder tot hij een luidere stem hoorde. "Ik zei thtop!" zei hij tegen de stem, maar de stem ging door met schreeuwen. Wacht.... Deze stem zit niet in mijn hoofd. Dacht hij en hij snelde richting het geschreeuw. Het geschreeuw hield al snel op en Sollux was wat verward waar hij nu heen moest. Plots kwamen er een aantal scheldwoorden zijn gehoor binnen. De stem die de scheldwoorden uitsprak was dezelfde als de schreeuwstem van daarnet. Toen hij eindelijk de poes had gevonden die aan het schreeuwen en schelden was geweest, bleef hij staan. Hij nam de situatie even op voordat hij iets zei. "Kan ik mithchien helpen?" Vroeg hij uiteindelijk.

{OOC: Shitty post...}
{OOC2: "th"="s" vanwege lisp Razz

}

Onderwerp: Re: H o m e w r e c k e r wo 11 jun 2014 - 14:31

Hoe ze ook draaide of keerde, het lukte haar niet om haar halsband van haar kop af te krijgen. Had ze nou echt een te dik hoofd? Waarschijnlijk wel. Vriska klauwde haar nagels in het zand en probeerde het nog een keertje. "Kan ik mithchien helpen?" klonk er opeens. Vriska's oren kwamen omhoog en ze wou meteen al een opmerking maken toen ze zich bedacht dat deze kater misschien haar enige kans was om los te komen. "Wat is er met dat slisje van je?" vroeg ze toen. Oeps. Ze kon het niet laten. Het was het eerste wat ze merkte aan hem, daarna de twee verschillende ogen die hij had.
"Kan je me los maken? Mijn hoofd wilt niet door de halsband heen, maar ik wil dit ding zo snel mogelijk kwijt raken zodat die klojo's me niet kunnen herkennen als ze spijt krijgen en me gaan zoeken." vertelde ze hem. Niet dat hij wist waar ze het nu over had, maar goed dat maakte ook niks uit. Als hij haar maar losmaakte van die boom.

Onderwerp: Re: H o m e w r e c k e r wo 11 jun 2014 - 18:07

Een beetje onwennig keek Whalepaw om zich heen. Dit was een van haar eerste keren hier, ondanks haar leeftijd. Het was allemaal onbekend, en rook ook zo vreemd. Plots hoorde ze een stem, ergens in de verte. Het leek een beetje bang, maar vooral ook boos, toen die stem begon te schelden. Nieuwsgierig rende de tabby er naar toe, om te ontdekken wie het was, maar zag dat een andere poes haar al voor was. ''Kan ik mithchien helpen?'' Vroeg die, en Whalepaw hoorde meteen de slis. Ook de andere poes zou het opgevallen moeten zijn, want meteen kaatste die een opmerking terug. ''Wat is er met dat slisje van je?'' Vroeg de naar kittypet ruikende poes. Verontwaardigd wou Whalepaw uit de bosjes springen, maar al snel zei de poes er nog wat achteraan. ''Kun je me misschien losmaken? Mijn hoofd wil niet door de halsband heen, maar ik wil dit ding zo snel mogelijk kwijtraken zodat die klojo's me niet kunnen herkennen als ze spijt krijgen en me gaan zoeken.'' Op dat moment sprong de apprentice uit de bosjes. ''Wie zijn die klojo's dan?'' Vroeg ze nieuwsgierig, maar ze wou de kittypet ook nog even wijzen op het onbeleefde gedrag. ''En denk je niet dat je het moet verdienen om los te komen? Misschien is een sorry wel op zijn plaats.''

Onderwerp: Re: H o m e w r e c k e r wo 11 jun 2014 - 21:57

''Wie zijn die klojo's dan?'' Er kwam nog een kat uit de bosjes. Eigenlijk een poes. En het was een kitten. Wow. "Mensen, mijn mensen. Of nou ja, dat waren ze tot ze me hier besloten te dumpen. Rotvolk, moet je niet mee om gaan." Het laatste gromde ze wat meer naar zichzelf toe. ''En denk je niet dat je het moet verdienen om los te komen? Misschien is een sorry wel op zijn plaats.'' Ze lachte wat en keek naar de kitten. God wat een grappig beestje. "En jij gaat me vertellen wat ik wel en niet moet doen? Lieve schat ik ben zo ongeveer twee keer zo oud als jij bent." Een beetje sarcasme kon er net nog vanaf met Vriska. Ze was soms echt gewoon een coldhearted Fishface. Vaak was ze dat. "Als ik het, zoals jij zegt, niet verdien om los te komen vind ik zelf wel een manier. Of ik wordt vermoord. Het is het een of het ander." Maar dat gunde ze haar mensen niet, om dood te gaan.

Onderwerp: Re: H o m e w r e c k e r za 14 jun 2014 - 19:39

de Kittypet leek niet onder de indruk te zijn van de tabby. Op zich ook niet de bedoeling, maar dat de use-to-kittypet haar zelfs een beetje uitlachte, stelde Whalepaw niet op prijs. ''En jij gaat me vertellen wat ik wel en niet moet doen? Lieve schat ik ben minstens twee keer zo oud als jij bent.'' Zei de blauwogige tabby in plaats van excuses. ''Als ik het, zoals jij het zegt, niet verdien om los te komen vind ik wel een manier. Of ik word vermoord. Het is het een of het ander.'' Even schrok Whalepaw van prompte antwoord, maar al snel kon ze er om lachen. ''Nou oke, dood verdien je ook niet, ik zal kijken wat ik kan doen.'' Miauwde ze, en de non-excuses liet ze maar voor wat het was, ze had toch niet verwacht dat een sarcastische woesteling dat zou doen. Maar dat ze zo had gedaan, was de Riverclanner nog niet vergeten. Die halsband mocht ze lekker blijven dragen. Met een paar passen stond de apprentice naast het touw waaraan de kittypet vastzat. Het materiaal was anders, ze had het nog nooit gezien. Het was geen riet of gras. Aarzelend keek ze ernaar, bedenkend of ze het wel los kon krijgen, laat staan of het gevaarlijk was. ''Ik zal kijken of ik het los krijg.'' Antwoordde ze aarzelend, en langzaam liet ze haar poot op de onbekende stof rusten. Eenmaal vastgesteld dat het niet gevaarlijk was, schoot ze haar nagels uit en probeerde door de stof te komen, maar dat ging moeilijk, haar nagel bleef steeds hangen en de stof werd alleen maar pluiziger. Aarzelend bleef ze nog even kijken, maar kwam tot de conclusie dat er niks anders op zat, ze moest het doorbijten. Haar tanden boorde zich in het onbekende materiaal, en verrassend genoeg werkte dat uitstekend. Binnen de kortste keren was Whalepaw door het touw heen, dat met het losse eind op de grond viel. Aan de halsband zat ook nog een stukje touw, maar dat zou er snel genoeg afscheuren. ''Nou volgens mij is het gelukt.'' Antwoordde de tabby voldaan.

Onderwerp: Re: H o m e w r e c k e r