Hi, I don't know you yet... {SPT}

Zacht maanlicht bevlekte de grond van het kamp, zij samen met de gehele clan zou het gebied binnenkort moeten verlaten en dat was een idee wat Stormysoul totaal niet aanstond. Het maanlicht scheen zo op haar grijze pels dat deze dof oplichtte en haar net een lopend lichtje maakte, soms liepen er hier en daar een paar katten rond om hun eigen redenen. De tabby maakte net aanstalten om weg te gaan van haar plek en haar warme nest op te zoeken toen er een warrior opeens voor haar neus stond, ze had deze kater werkelijk nog nooit ontmoet en keek hem wantrouwig aan ook al droeg hij de vertrouwde geur van Riverclan met zich mee. Hij leek even te zwijgen dus probeerde Stormysoul een poging tot een gesprek "Een mooie nacht he?" ze bleef hem wantrouwend aankijken, na haar 'relatie' met Dyingblack heeft ze liever helemaal niets met katers te maken.

+Flamerose

Slaapdronken rekte de oranje kater zich uit en gaapte even kort, de maan stond op een hoog punt in de nacht maar niet haar hoogste punt. Poot voor poot liep Flamerose naar de uitgang en stak zijn kop naar buiten, de kou die de nachtwind met haar meebracht kwam als een klap in zijn gezicht. Er was niet veel activiteit buiten de warme den, hij zag een poes staan en liep tot hij voor haar neus stond. Flamerose probeerde een gesprek te beginnen maar wist niet hoe hij moest beginnen, tot zij zelf al sprak. Haar stem klonk voor zijn oren als een engelen lied, net magie, de kater was zo betoverd door jaar stem dat hij even niks wist om te zeggen. Jammer genoeg keek ze hem wantrouwend aan alsof ze helemaal niks met hem te maken wou hebben, dus besloot hij maar te antwoorden "een erg mooie nacht inderdaad" terwijl hij er zachtjes in zijn hoofd bij toevoegde maar niet zo mooi als jou. Hij begon maar het gesprek verder te rekken omdat er anders zo een ongewenste stilte kon gaan vallen "Maar wat doet zo een mooie kattin zoals jij hier tijdens deze donkere nacht" het klonk nogal al een erg mislukte zin die hij net zij, al hoopte de kater wel dat hij beter klonk dan hij dacht.

Het antwoord van de kater duurde een tijdje maar kwam uiteindelijk wel "een erg mooie nacht inderdaad" er verscheen een klein glimlachje op haar mond, er volgde een korte stilte tot de kater verderging met praten "Maar wat doet zo een mooie kattin zoals jij hier tijdens deze donkere nacht" meteen verdween het glimlachje, ze hield niet van dit soort dingen en ze wou wat afstand doen, alleen deze kater had iets schattigs met hem. Stormysoul had geen idee wat het was maar ze vond hem een beetje schattig, als antwoord schudde de kattin alleen maar haar hoofd, en haar ogen regicht op de Silverpelt.

Zijn woorden leken de kattin te treffen en meteen sloot zij zichzelf voor Flamerose af, hij slikte de prop die in zijn keel was komen opwellen weer terug en verontschuldigde zich "Het spijt mij zeer, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen" Hij keek met een spijtige blik naar de kattin "Mijn naam is Flamerose, wat is de jouwe?" hij had zijn kop richting haar gedraaid en bleef haar aan kijken.

~sorry flut

De kater bood snel zijn verontschuldiging aan, ach, hij kon er niks aan doen. Het lag namelijk gewoon aan haar, herrinderingen van haar Apprentice tijd kwamen weer aanslijpen en Stormysoul probeerde op haar best deze weg te duwen, in een klein hoekje van haar gedachte. Hij stelde zich voor als Flamerose, "Mijn naam is Stormysoul" in haar flank voelde de tabby Flamerose' blik priemen alsof hij dwars door haar heen keek, wat haar de rillingen gaf. Een briesje begon door het kamp te waaien die haar haren plat streek waardoor de kou haar tastte.