Everything that was token ~ G low

_{Met slome passen verliet ze het kamp. Ze haatte de laatste paar weken. Ze had steeds woedeuitbarstingen, en als het geen woedeuitbarstingen waren, waren het wel huilbuien. Huilbuien waar niemand anders bij mocht zijn. In deze tijd had ze behoefte aan een vriend, en hoe vaak ze ook bij de rivier kwam, Glowpaw was nooit daar. Ze was weer bij de stepping stones, en stak ze voor de zoveelste keer over. Nee, waarom kwam ze hier nog? Ze had niemand anders die ze vertrouwde... Ja hoor, daar begon haar lichaam weer. Het begon te schokken, en ze zakte door haar poten. Waarom moest Starclan haar zo tegen zitten? Eerst trad haar vader af, toen kwam Dawnflight. En nu? Nu moest ze nog 2 manen langer apprentice blijven. Alles wat ze eerst had, was ze verloren.

[& Glowpaw <3]}

TAG: Leafpaw

NOTES:aw

GLOWPAW

_{Hij glimlachte toen hij de geur van Leafpaw rook. Laatste keren toen hij bij de rivier was hing alleen de geur van haar er, maar ze was er nooit. Zijn ogen schoten open toen hij haar op de grond lag liggen, en even was hij in shock. W-wat moest hij doen? Zijn vriendin lag daar, in elkaar gezakt. Hij moest naar haar toe! Maar op een of andere manier deed zijn lichaam niet wat hij wou. Hij bleef er nog staan, geschrokken. Het boeide hem niet wat zijn lichaam deed, hij moest en zal naar haar toe!! Gauw rende hij naar haar toe, en ineens was hij niet zo onhandig meer. Handig stopte hij voor haar en keek verdrietig naar haar. "L-leafpaw..." Zei hij zacht, niet wetend wat hij echt moest doen.}

♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

♡ 미니

_{Ze lag er gewoon, schokkende schouders... Ze haatte het op dit moment. Ze rook een ThunderClan geur, het boeide haar niks meer. Dawnflight haatte haar toch al, ze had al straf. Wat boeide het dan nog? Echter deed haar gedachtes zich anders denken toen ze de bekende stem hoorde, de stem die ze al een lange tijd had willen horen. "L-leafpaw..." zei de stem zachtjes en ze keek met haar blauwe ogen op. "G...Glowpaw?" murmelde ze, haar ogen betraand. "Z-ze hebben alles wat ik lief had afgepakt..." zei ze zacht met een trillerige stem. Haar trots, alles waar ze trots op was. Het familie gevoel, haar ouders waar ze trots op was, het vertrouwen dat alles goed zou komen... alles. Alles was weg van haar.}

TAG: Leafpaw

NOTES:aw

GLOWPAW

_{Een kleine glimlach sierde zijn lippen toen ze sprak. Zijn naam uitsprak. Hij wou niet glimlachen, het ging duidelijk niet goed met Leafpaw. Maar toch deed hij het. Never stop smiling. Dat bekent stop nooit met glimlachen!! "H-hoe bedoel... je?" Zijn stem was een soort fluistertoon. Was dit wel de juiste vraag? Praten was goed toch? Maar hij had nog nooit iemand zo zien liggen, huilend. Hij ging voor haar liggen en keek haar in haar blauwe ogen aan, klaar om te luisteren.}

♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

♡ 미니

"H-hoe bedoel... je?" vroeg de kater waarna hij voor haar ging liggen en in haar blauwe ogen keek. "Het begon een klein tijdje terug. Ik had een poes ontmoet en had haar wat dingen verteld..." begon ze zachtjes. "Ik had tegen haar gezegd hoe trots ik was op mijn... mijn ouders. Maar toen wist ze al wat ik nu weet..." Ze voelde woede weer opborrelen bij de gedachte aan die stomme Dawnflight. "Ze wist al die tijd al dat ze mijn vader zou gaan vervangen. En ze had niks verteld. Na alles wat ik gezegd had..." ze kon er niks aan doen dat haar nagels uitsloegen en de grond onder haar kneedde. "En nu, heeft ze me nog twee moons langer apprentice gemaakt. Al mijn siblings worden warrior, en ik word twee moons daarna pas. Ze heeft alles afgepakt. Mijn trots... alles." murmelde ze en sloeg haar ogen neer. Waarom was het leven nu gemeen?

Hij schrok een beetje van boze Leaf. Dat had hij nog nooit gezien... "Hoe bedoel je vervangen?" Vroeg hij wat twijfelend toen de poes was uitgesproken. Hij kom er niets aan doen, de slimste was hij nou eenmaal niet. Afgepakt? Haar puders waren toch niet dood?!

"Hoe bedoel je vervangen?" vroeg Glow ietwat twijfelend. Leaf's oren hingen een beetje, ze haatte Dawnflight. "Mijn vader en moeder hebben afstand gedaan van hun rang... Zonder het mij en mijn siblings te vertellen..." mompelde ze zacht.

Afstand van hun rang. Wat was haar moeder ookalweer? Oja! Deputy... Ja, deputy. Hij snapte het wel. Daar was je natuurlijk super trots op! Maar soms was het toch ook niet leuk om leider als vader te hebben? Die zijn altijd zo druk, en hebben nooit tijd voor je. "Maar... Leafpaw?" Zei hij met een vraagteken op het eind en keek haar in haar blauwe ogen aan. "Bekijk het positief... Nu hebben je ouders meer tijd voor je, toch?" Hij glimlachte lief naar de poes, maar toch wat vragend.

"Maar... Leafpaw?" Zei de rode kater en keek in haar blauwe ogen. "Bekijk het positief... Nu hebben je ouders meer tijd voor je, toch?" Begreep de kater het dan echt niet? Waarom begreep niemand haar? "Ze zijn alleen maar bezig met Dawnflight en Wolfgaze." mompelde ze. "En het voelt niet meer als thuis daar met Dawnflight die me het leven zuur maakt." Vervolgde ze met een zwiep van haar staart. Ze sloot haar blauwe ogen, ze was zo veranderd... Het gebeurde altijd vanzelf. "Ik weet niet eens meer wie ik zelf ben..." murmelde ze zachtjes.

Hij luisterde verder maar de poes. "D-dat wist ik niet..." Wou hij bijna zeggen maar hoorde toen zachtjes de stem van Leafpaw. "Oh maar dat weet ik wel." Hij glimlachte en ging staan om vervolgens weer wat dichterbij te kunnen liggen. "Jij bent, een zwart-witte poes met prachtige blauwe ogen. Een hele lieve, aardige, coole poes." Hij wreef met zijn kopje vriendelijk over haar nek. Hij hield niet van haar, nee, zo voelde het niet. Maar ze voelde wel als een goede vriendin waar hij altijd klaar voor zou staan in goede en slechte tijden.

"Oh maar dat weet ik wel." zei de kater waarna hij opstond. Wat ging hij doen? Ze slikte even toen hij dichterbij kwam, en dichtbij haar ging liggen. Het voelde raar, ze moest weg! Dit kon hij niet doen! Ze voelde zich zwaar ongemakkelijk, hoe goed de kater het ook bedoelde. "Jij bent, een zwart-witte poes met prachtige blauwe ogen. Een hele lieve, aardige, coole poes." Waarna ze plots het kopje van de kater in haar nek voelde. Ze was meteen geschrokken en uit automatische reactie stond ze op. Ze kon niet tegen die ongemakkelijkheid. Ze kon er gewoon niet tegen... "Sorry.." mompelde ze, ze wist niet echt hoe ze het moest uitdrukken. "En ik ben echt niet zoals je denkt dat ik ben..." vervolgde ze waarna ze haar afwendde. "Ik heb Dawnstar beledigd oke! Terwijl ze me probeerde te helpen. Ze wou het me laten begrijpen, maar ik ben een arrogante, onloyale poes."

OOC: Sorry, Ze kan gewoon niet tegen knuffels of als katten haar aanraken met een echte reden. (Behalve vechten ofcourse :') )

Hij schrok toen ze opstond, waarbij zijn oortjes gelijk naar beneden vielen. H-hij maakte het alleen maar erger? Dawnstar... Beledigd... De leider, beledigd? Hij wist niet zo goed hoe hij er moest over denken... Hij bleef liggen, zijn oren nog steeds in zijn nek, en keek omhoog. "Ik weet zeker dat je een goede reden hebt, Leaf. En je bent niet arrogant. Dat moet je ook niet van jezelf vinden. Als je een beter band met Dawnstar wilt, zou je eerst van jezélf moeten houden... Snap je?"

De kater leek erg teleurgesteld dat ze was opgestaan. Ze kon er ook niks aan doen! De kater zat met zijn oren in zijn nek, waarschijnlijk omdat hij het jammer vond dat ze was opgestaan. "Ik weet zeker dat je een goede reden hebt, Leaf. En je bent niet arrogant. Dat moet je ook niet van jezelf vinden. Als je een beter band met Dawnstar wilt, zou je eerst van jezélf moeten houden... Snap je?" Begreep hij het dan misschien echt niet? "Dat is het niet!" zei ze iets harder dan daarnet. "Iedere keer als haar naam hoor, haar zie of haar zelfs ruik... Dan... Dan word ik vanzelf woest, en ik wil haar niet iets aan doen, echt niet... Maar..." Leaf kon haar tranen niet meer inhouden, en begon zachtjes te snikken. "Het gebeurt automatisch... en ik kan er niks aan doen..." murmelde ze zachtjes.

Hij borg zijn kopje meer op in zijn borstkas zijn vacht, hij haatte het zo erg als mensen naar hem schreeuwde. "I-ik weet het ook niet Leafpaw..." Zei hij zo zacht dat het nog maar net verstaanbaar was. Maar toen ze ging huilen werd het al helemaal erg. Kon hij er wat aan doen dat hij er niets van snapte! Eerst gaat ze schreeuwen en dan huilen? "H-het spijt me." Glowpaw had geen controle meer over wat hij deed, hij draaide zich gewoon om en begon weg te lopen..

Onderwerp: Re: Everything that was token ~ G low