A beautiful night

Haar buik was gezwollen. Ze was dikker geworden, en ze wist wat dat betekende. Het was enigszins te zien, maar dan moest je er wel écht op letten, anders leek ze gewoon goed gevuld met prooi. Tevens verborg haar vacht het ook nog wel. Er was nauwelijks ijs in het water van de rivier, en door de heldere nacht kon ze goed in het water kijken. Één mooie grote zilveren vis zwom cirkeltjes in het water, en Silverstream liet zich langzaam en behendig het water in glijden. Met een snelle beweging klauwde Silverstream het visje uit het water, gooide het visje in de lucht, en ving het dier met haar bek. Één beet en het was dood. Tevreden klom ze het water weer uit en schudde ze haar vacht uit. De vis liet ze op de grond kijken terwijl haar kristal blauwe ogen naar de overkant staarde. Thunderclan territorium, het territorium waar Graystripe leefde.

OOC: Eerste post voor Graystripe

Al heel de ochtend had de grijze kater liggen ijsberen, zelf niet eens wetend waarom eigenlijk. Iets was verkeerd, zijn instinct vertelde hem dat gewoon. Maar dan was er de vraag wat er nog. Zijn kittens waren veilig, of toch voor zover hij er zicht op had. Swiftheart had hij al een lange tijd niet meer gesproken, maar hij had het gevoel dat alles oké met haar was, fysiek dan toch. Een rilling ging door hem heen toen hij het gestalte van Silverstream, de zilvergrijze Riverclan poes voor zich zag. Was zij degene die hem dit gevoel bezorgde? Zonder er nog langer over na te denken snelde hij de kamp uitgang door en rende hij richting de Thunderclan grens, die tevens ook de grens was met Riverclan. Als er iets mis was met haar, dan zou hij zelfs regelrecht naar het vijandige kamp toelopen als het moest. Bijna iedereen wist toch al dat Graystripe iets verborgen hielt, dus zo'n grote shock zou het niet zijn voor zijn clan. Zodra zijn amberkleurige ogen de grens in zicht kregen vertraagde hij wat, om zodra hij er gearriveerd was schichtig rond te kijken. Misschien was ze ergens in de buurt.

Ze was blij dat tekens van newleaf het vis weer een beetje terug liet komen, tevens het ijs liet ontdooien, want waar ijs was, daar kon je niet meer opstaan. Met de vis in haar bek liep ze langs de water kant, hopend Graystripe tegen te komen. Ze snoof de geur op en rook toen weldegelijk zijn geur. Graystripe! En ze versnelde haar pas. Ze zag hem om zich heen kijken en meteen sprong Silverstream in het water met het visje in haar bek om vervolgens aan de overkant, Thunderclan territory, er uit te springen."Graystripe," murmelde ze. Ze streek haar kop langs de zijn, en ze liet het visje op de grond vallen. Silverstream zag er wat gezwollener uit, en al helemaal voor een prooi schaarste als deze. I have to tell him..

"Graystripe," De bekende stem rinkelde als belletjes in zijn oren en in een fractie van een seconde had hij zich omgedraaid. Hij stond bijna neus tegen neus met de poes, echter was dat niet het gene waarom hij deels geschokt voor zich uit staarde. De kattin zag er ... dikker uit. Meer opgezwollen. En hij herkende dit van bij Swiftheart, toen zij moeite had met het beginnende zwangerschap te accepteren. De kater nam enkele stapjes achteruit, ging zitten en keek de poes met zijn grote amberkleurige ogen aan. "Silverstream," Miauwde hij terug, zijn stem zo zacht dat deze bijna werd meegevoerd door de wind. Hij hoopte ten alle koste dat de poes niet zwanger was, niet omdat hij niet van haar hield, maar... Dat betekende dat hij zijn keuze sneller moest maken, en om eerlijk te zijn was hij daar nog helemaal niet aan toe.

Silverstream schrok een beetje van de plotselinge omdraai van Graystripe, maar glimlachte al snel weer. Ze zag zijn blik over haar lichaam heen glijden, voelde de schok. Silverstream slikte, ze kon het zelf nog niet eens beseffen, maar ze wist dat ze moest. Ze ging zitten en keek naar Graystripe, wie zelf ook ging zitten. "Silverstream," miauwde hij terug met zachte stem. Eigenlijk wou Silverstream nog niet ter zake komen, maar ze wist dat het ook niet meteen gezellig kon worden. Tenminste, dat waren haar vermoedens. "Ik moet je iets vertellen…" miauwde ze. Ze wierp een blik op de lucht. "Ik krijg kittens… van jou…" murmelde ze toen haar, maar haar blik was niet droevig, maar gelukkig. Tenminste, als ze de gedachte weg liet dat de clan dit raar zou vinden, dat ze de kittens geen vader kon bieden.

"Ik moet je iets vertellen…" miauwde ze. Ze wierp een blik op de lucht. "Ik krijg kittens… van jou…" Geschokt bleef de kater haar aanstaren. Wat..? Wanneer? Hoe moest hij dit uitleggen aan Swiftheart? Hij kon het evengoed geheim houden, maar vroeg of laat kwam de waarheid toch aan het licht. Hij voelde zijn hoofd zwaar worden maar weigerde het zijn amberkleurige blik van haar af te slaan. "Ik..." Hij slikte even en wiebelde wat onbehaaglijk met zijn oren. Ja, wat moest hij nu zeggen? "Ik weet niet wat ik moet zeggen." Murmelde hij wat zachtjes, waarna een vreugdevolle lach op zijn gelaat verscheen. Hij was blij om het nieuws, maar voelde zich deels slechter dan tevoren. Dit nieuws zou nóg harden aankomen bij Swiftheart. Graystripe beet even op zijn lip en besloot niks te zeggen tegen de witte poes. Nee, dat hoefde niet. De kittens zouden opgroeien in een andere Clan, Swiftheart zou nooit in contact met ze komen. Voorzichtig nam de kater een stapje naar voren, waarna hij zijn neus in haar vacht liet zinken. "Het komt wel goed." Murmelde hij, deels bedoelt naar zichzelf.

De geschokte blik in Graystripes ogen liet haar droevig glimlachen. Voor haar was dit misschien iets moois, stress vol maar mooi. Hij zou er niet altijd kunnen zijn voor zijn kittens. Enkel op Gatherings, en misschien stiekeme ontmoetingen. Meer niet. Ze wou de kittens hem ook niet ontnemen. "Ik..." begon hij, maar zweeg vervolgens. Ze zag hoe onbehaaglijk hij zich voelde, en ze begreep het. "Ik weet niet wat ik moet zeggen." Silverstream bleef droevig glimlachen en knikte als teken dat ze het begreep, terwijl ook zij even zweeg. Door de vreugdevolle lach die in eens op zijn gelaat verscheen keek ze weliswaar verbaasd op, waarna ook zij lachte. Ze wist niet precies waar Graystripe door heen moest gaan, wel wist ze dat het moeilijk voor hem was. Maar het was ook voor haar moeilijk. Wel was ze gelukkig met de komst van de kittens, en zou ze er altijd voor hun zijn. Ze kroop tegen de kater aan en snoof zijn geur op. "Het komt wel goed." Silverstream glimlachte in zijn vacht. "Ik hoop het..." murmelde ze. "Ik hou van je, en wou dat je er altijd bij ze kon zijn..."