The storm will follow us {Geboortetopic}

Een hevige donderklap drong de warme, veilige nursery in. Er woei een ijzige wind buiten en zo nu en dan krulde Fawnstep zich opnieuw op in haar mosnest. Ze sloot haar ogen weer voor een tijdje en luisterde naar het gekletter van de regen buiten. Het leek maar niet te kunnen wennen, de nursery. Een schok ging door haar heen toen een volgende oorverdovende klap te horen was. Plots voelde ze een vreemd gevoel in haar maag en de kleur leek weg te trekken uit haar gezichtje. Ze kromp een beetje in elkaar bij het voelen van deze plotselinge pijn en een zachte kreet verliet haar mond. Vervolgens beet ze haar tanden stevig op elkaar om het andere geluid binnen te houden. Een van de Queens leek door te hebben wat er ging gebeuren en vluchtte de regen in, waarschijnlijk om Littlestream te gaan halen. Ze hoorde allemaal geluiden in het kamp, maar deze leken haar totaal te ontgaan door de golf onrust die nu over haar heen kwam. De poes kermde zacht toen er weer een golf van pijn door haar magere lichaam heen schoot.

{Eerst nog even Littlestream en Ashdrizzle}

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Ze was nog maar net op tijd geweest toen het begon te regenen, en nadien ook te onweren. Met een wat sombere blik keek ze van in haar den naar buiten, mokkend over het feit dat ze niets van kruiden had weten te vinden. Bladkaal had het woud zwaar getroffen, en nu moest ook de kruidenvoorraad van Littlestream eronder lijden. Maar niet alleen de plotselinge storm deed haar een akelig gevoel krijgen. De manier waarop Nightspark tegen haar had gedaan gisteren, was niet goed terecht gekomen op haar maag. Het voelde aan als een baksteen die op haar schouders werd gelegd, eens zoveel verantwoordelijkheden omdat ze zowel Starclan had bedrogen door verliefd op hem te worden, en de Clan. Als hun voorouders hen echt hadden verlaten wegens haar, dan vond ze dat alleen zij hier de gevolgen van moest verdragen. Het was haar fout, niet die van de Clan.
Plots werd haar aandacht getrokken door een aanstormende Queen die haar kwam vertellen dat Fawnstep op het punt stond te bevallen. De grijze medicine cat keek de poes voor enkele tellen verward aan, maar nadien drong het haar weer te binnen dat ze haar zus een tijd geleden zwanger had gesteld. Bijna meteen drong de angst haar te binnen en graaide ze met haar poot naar de benodigde kruiden. De vorige bevalling die ze had bijgewoond was goed verlopen, maar het tafereel dat ze had moeten aanschouwen toen Shrewstar haar laatste nestje kreeg stond nog steeds op haar netvlies gebrand. Ze knikte de Queen toe, vertelde haar dat ze een stok moest gaan halen en rende nadien richting de Nursery. Aangezien ze niet wist wie de vader was, had ze de taak om een bijtstok te gaan zoeken maar aan die andere poes overgelaten.
Met haar groene blik vol zorgen en angsten kwam ze de kraamkamer binnengelopen, direct gealarmeerd door de geur van bloed. "Fawnstep," Miauwde ze snel toen ze het zwarte gestalte van haar zus had gevonden. "Eet dit op." Commandeerde ze haar nadien terwijl ze de borage richting de krijger schoof. Er was geen tijd om liefkozende woorden te fluisteren, de kater die hiervoor had gezorgd moest dat maar doen, haar taak was alleen om te zorgen dat de kittens veilig en wel ter wereld werden gebracht. En natuurlijk ook om Fawnstep zelf in leven te houden. Bij een bevalling kon namelijk alles héél snel mislopen.
Zodra de Queen waartegen ze had gezegd dat die een stok moest gaan halen, de nursery binnenkwam, knikte ze deze kattin even dankbaar toe waarna ze de stok richting Fawnstep schoof. "Als de pijn teveel word kan je hierop bijten," Miauwde ze waarna ze richting de stok wees. Voorzichtig voelde ze met haar poot aan de buik van de poes om nadien de vaststelling te maken dat de eerste kit eraan kwam. "Bereid je voel, je eerste kitten komt eraan." Miauwde ze, haar stem verrassend sterk houdende. Wat achterdochtig en nieuwsgierig tegelijk versmalde ze haar groene ogen, eens zien wie de vader was.

De poes kermde weer zacht toen er een pijnlijke schok door haar hele lichaam heen schoot. Buiten leek de regen alleen nog maar harder en harder te vallen, gevolgd door zo nu en dan een felle bliksemflits en een harde donderklap. "Fawnstep," mauwde een stem, en toen ze opkeek bleek deze afkomstig te zijn van Littlestream. "Eet dit op." Haar zusje duwde haar een paar kruiden toe waarvan ze geen idee had wat het was, maar ze besloot te gehoorzamen en kauwde langzaam op de kruiden, om deze toen moeizaam door te slikken. "Als de pijn teveel word kan je hierop bijten," mauwde Littlestream weer en Fawnstep volgde haar blik naar de stok. Ze knikte zachtjes, maar kermde toen weer zacht van de vreselijke pijn. "Bereid je voor, je eerste kitten komt eraan." De poes kromp lichtjes in elkaar toen er weer een steek door haar buik heen ging. Ondertussen begon ze de sterke geur van bloed te ruiken, maar geen kitten. Het mos om haar heen kleurde langzaam maar zeker steeds roder en roder. "Littlestream..?" mauwde ze angstig en keek haar zusje met grote ogen aan, die vol tranen stonden van de pijn.

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Littlestream's grootste nachtmerrie leek tot werkelijkheid te komen toen ze al het bloed dat Fawnstep aan het verliezen was zag. Maar ze probeerde de bange uitdrukking van haar gezicht te halen, ter vergeefs. "Littlestream..?" Toen de grijze poes naar haar zuster keek, welke haar een blik vol pijn toewierp beet ze even op haar lip. Dus dit is hetgeen wat zijzelf altijd had gewild? Het leek niks op de liefdevolle manier die zij altijd in gedachte had. Ze wist dit al veel langer, maar aangezien het nu haar zus overkwam leek het allemaal veel erger. Ze had gehoopt de volgende soort kruiden niet te gebruiken, maar als ze dit niet deed was de kans dat Fawnstep nog meer last kreeg zeer groot. Voorzichtig handelde ze met de burnet, die ze had meegenomen om het bloeden wat te stoppen. Maar het leek maar niet te werken. Hopeloos probeerde de medicijn kat nog eens, waarna ze nogmaals aan de buik van Fawnstep voelde. "Je kunt het, Fawn, je kunt het." Miauwde ze, uiteindelijk toch wat steun aan de poes gevende.

De poes vulde haar ogen vol tranen van pijn en angst. De geur van bloed was nu heel duidelijk en scherp te ruiken, zo had ze nog nooit een bevalling zien verlopen. Ergens wilde ze nu dat Ashdrizzle bij haar was, of Otterflight, of Innerghost. "Je kunt het, Fawn, je kunt het." mauwde Littlestream vervolgens en dat was voor Fawnstep de reden om door te bijten. Haar ogen stonden vol met tranen en haar tanden stevig op elkaar gebeten, toen ze voelde dat de eerste kitten er aan kwam. Plots was het over, de pijn was voor even weg. De poes slikte en draaide haar kopje uitgeput naar de kitten die daar lag, haar vachtje bedekt met bloed. Ze trok het voorzichtig naar zich toe en begon de pels van de kitten tegen de richting in te likken, zo zou ze het sneller warm krijgen. Ze merkte al snel dat deze kitten enorm op haar vader Ashdrizzle leek. "Hailkit," mauwde de poes toen zachtjes en ze legde de kitten diep in haar lange zwarte pels. Hopelijk was het hiermee gedaan, gewoon een kitten. De poes voelde en schok door haar lichaam heen gaan toen ze weer die pijn voelde, die pijn die de tranen weer op liet komen in haar ogen en die haar kop zwaar aan liet voelen. Nee, ze moest volhouden! De poes had al veel bloed verloren, maar ze wilde haar kittens op zien groeien, ze wilde er zijn voor haar familie, ze wilde Ashdrizzle niet alleen met hun kittens achterlaten.

{Nu mag ook Hailkit posten}

De plek waar ze zich had gevormd, het warme en vertrouwde plekje, was de laatste tijd toch echt wel minder vertrouwd geweest. Eerder lastig, pootjes kwamen tegen haar aan, anderen duwden haar steeds heen en weer. De poes had de neiging, al wist ze dat nog niet, om gewoon voor haar ruimte te vechten. Misschien had ze dat ook wel gedaan, was er geen drastische verandering opgetreden. Ineens was er kou, alhoewel het kleine lichaampje van de kat niet kon bevatten wat het was, wist zijzelf maar al te goed dat het niet leuk was. De kou omringde haar, en een fel iets drong door de vliesjes die haar ogen nog beschermden. Het leek wel een combinatie van fel licht dat de ogen uit haar kopje wilde schroeien, en kou die haar wilde bevriezen. De poes volgde haar instinct, haar neus om precies te zijn op het moment, en kroop langzaam, maar stevig, naar de warmte toe die ergens vaag duidelijk geworden was. Een raspende tong, al leek het voor haar meer op een aanval, begon haar warm te likken, waarna ze op een heerlijk warme plek werd gelegd. De poes piepte niet, dat was niet nodig, ze kon dit zelf wel regelen. Dus ging ze op zoek naar waar de heerlijk zoete geur vandaan kwam, waar was het? De schat die ze zocht. Haar pootjes en neus werkten voor de eerste keer in haar leven samen om het te vinden, en al snel zat het poesje vredig de zoete moedermelk te drinken. Nu mochten anderen wel kijken of ze konden helpen, maar dat konden ze niet, want ze had het zelf al geregeld, en had het goed voor mekaar.

Zijn jacht was van goed naar dramatisch gelopen. De kraai die hij stevig tussen zijn kaken had geklemd had met zijn klauwen zijn poten en zelfs zijn voorhoofd bekrast. Met een zachte grom liet hij het ding op de prooistapel vallen en zakte doodop op de grond. Alles leek rustig, totdat hij opeens de geur van bloed rook. Een heftige aanwezigheid. Zijn oren schoten omhoog toen hij naar de Nursery keek en heel langzaam kwam hij dichterbij. Ja hoor. De bloedgeur kwam daar vandaan. Fawnstep..? Voor een seconde twijfelde hij. Moest hij wel naar binnen gaan? Zijn veilige identiteit opgevend? Ashdrizzle sloot zijn ogen, nam een bemoedigende hap lucht en besloot zijn kop door de ingang te steken. Zijn blauwe ogen werden geopend en hij zag daar de Queen liggen en Littlestream. Het nest van Fawnstep was donkerrood gekleurd en Ashdrizzle kon een zure smaak in zijn mond proeven. Had hij dat gedaan..? En plots zag hij, verscholen tussen de vacht van haar moeder, een kitten. Wiens vacht.. Nee. Zijn maag kneep zich nerveus samen en hij voelde zijn hart in zijn keel bonken. StarClan nee, waarom..? Zachtjes schuifelde hij verder naar binnen en ging iet wat miserabel naast de ingang zitten, zijn kop gebogen en kijkend naar zijn grijze voorpoten.

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Met gepijnigde ogen keek ze toe hoe de eerste kitten ter wereld werd gebracht. Toen Fawnstep dit opmerkte had ze gehoopt dat de poes meer motivatie zou hebben om de hele bevalling te kunnen doorstaan, maar zodra de zwarte kattin het kleine katertje had droog gelikt merkte ze op dat ze alleen maar meer bloed verloor. "Hailkit," Littlestream besteedde geen aandacht aan het katertje, haar momentele focuspunt was gericht op de bevalling. Maar zodra een lichtgrijs gestalte de den binnen kwam gewandeld schoten haar oortjes even overeind. Ashdrizzle..? Haar groene ogen stonden vol ongeloof. Was de kater voor haar gekomen, om haar te steunen? Littlestream had hem enkele dagen geleden nog gesproken over het feit dat jaloezie als kool aan het groeien was in haar binnenste. Maar de manier waarop de kater daar zat, er klopte iets niet. Als hij werkelijk waar was gekomen om haar te steunen, dan zat hij daar nu niet ineengedoken naar zijn poten te staren. Alles werd dan ook plots kristal duidelijk toen ze zich terug omdraaide en naar de kitten keek die Fawnstep bij zich had gelegd. De grijze vacht, de donkerdere tabby strepen.. Het besef van wat er gaande was overviel haar als een blikseminslag en deed haar nekharen onbehaaglijk prikken. Voor het eerst in haar leven voelde ze zich onveiliger dan ooit, denkend dat ze omringd was door verraders. Ja, het waren allemaal verraders...! Eerst haar ouders, Innerghost en Flamepath. Die nooit naar haar hadden omgekeken, en dat nu nog steeds niet deden. Nightspark.. En nu Ashdrizzle? Wat volgde er? Was dit de manier van Starclan om haar te straffen? Tranen stonden in haar ogen, echter was er geen bedroefde blik te bekennen. Alleen het verraden en alleen gelaten gevoel viel terug te vinden in de dieptes van haar groene kijkers. Koortsachtig probeerde ze naar lucht te happen toen ze zich nogmaals omdraaide en de kater met een bijna moordlustige blik aankeek. "Jij..!" Klonk haar stem, zo teder als de verwelkte bloemblaadjes van een roos. "JIJ!" Gilde ze nadien waarna ze met haar poten blindelings naar de kater uithaalde, nagels uitgestoken. Het feit dat als ze echt in een gevecht kwam te zitten met de kater totaal vergetende. Woede overmande haar en deed haar dingen doen die ze niet wou doen, al was ze nu niet eens zeker of de drang om de kater aan te vallen eigenlijk wel echt een waasgevoel was. Hij, degene die haar had wijsgemaakt dat zolang ze hem had, ze alles aankon. Hij, de kater die haar hoop had gegeven toen ze het niet meer zag zitten. Hij, de kater met wie ze nooit had kunnen zijn die nu kittens kreeg met haar zus, en dit zelfs als geheim had gehouden. Hij, degene die haar had verraden. "Hoe kon je! Vuile verrader!" Net toen ze omhoog wou springen om zich letterlijk op de kater te werpen, drong een maar al te bekend gestalte de den binnen. Smokebreath? In een fractie van een seconde verstijfde ze, de kater slechts met een gebroken blik aankijkend.

Loom hief Smokebreath zijn kop op toen hij een queen naar de medicine cat zag rennen om Littlestream op te halen. Een bevalling? De kater knipperde eventjes langzaam met zijn amberkleurige ogen. Het was niet meer zijn taak, hierbij helpen, maar hij kon het toch niet laten om af en toe op te kijken. Het zat er nog in gebakken. Hij zag echter het bekende gestalte van Littlestream naar de den spurten en legde zijn kop weer neer. Het zou wel goed komen, Littlestream was goed getrained. Alleen zoveel bevallingen hadden ze niet gedaan... Het spookte door zijn kop heen en het maakte hem ongemakkelijk. De grijze kater gromde eventjes binnensmonds terwijl hij erover nadacht. Hij moest niet zoveel denken, hij moest Littlestream zelf haar taken laten doen. Maar zich zorgen maken kon hij toch niet helpen? Vooral niet toen er een bloedgeur zijn neus binnen drong. Misschien toch nog maar even kijken dan. Langzaam hief de kater zijn lichaam overeind en rekte zich eventjes uit, waarna hij met rustige passen naar de nursery liep. Maar net toen hij zijn kop binnen de nursery wilde steken, hoorde hij de woeste gil van Littlestream. Bijna meteen dwong hem dit in een extra versnelling en drong hij zich tot de kleine opening heen, nog net op tijd om te zien hoe Littlestream uithaalde. Hij wist niet wat er gaande was, maar er was nu geen tijd voor. Hoe hoog de emoties ook liepen, de patient ging voor. Hij wierp dan ook een veel betekenende blik op Littlestream, een mix van begrip maar ook van strengheid. Hij zag haar gebroken blik en schudde zijn hoofd eventjes lichtjes. "Eerst de patient, focus your mind." Bromde hij haar toe, nog niet eens op onaardige toon, maar duidelijk geen tegenspraak duldend, "stapje voor stapje, weet je nog?" Hierna draaide hij met zijn staart Littlestream weg van Ashdrizzle, terug naar Fawnstep. "Stapje voor stapje.." murmelde hij, waarna hij even voor een moment troostend over haar rug streek. Hij zou dit later wel uitzoeken. Voor nu was het de bedoeling dat de moederpoes veilig door de bevalling kwam en als hij tijdelijk even in moest vallen, dan moest het maar zo.

De poes voelde zich weer paniekerig worden van binnen toen de pijn heviger werd en er maar steeds meer en meer bloed was. Ondertussen was Ashdrizzle de nursery ook binnen gekomen, ergens in een hoekje naar zijn poten kijkend. Maar hij was er wel, ze stond er niet alleen voor. "Jij..!" mauwde Littlestream vervolgens en Fawnstep's ogen werden groot van schrik. Haar zusje leek een totaal andere gestalte te hebben aangenomen en ze zag hoe haar haren overeind schoten. "JIJ!" gilde Littlestream weer en ze zag vol schrik toe hoe de poes naar Ashdrizzle uithaalde. "LITTLESTREAM!" gilde de kattin van schrik en hierna begon ze hevig te huilen. Het was allemaal haar fout. Ze voelde hoe haar ademhaling versnelde en ze er zowat hyperventilerend bijlag, een vacht vol bloed en enkel één kitten bij haar, van de wist zij veel hoe die nog moesten komen. De poes wilde overeind komen, Ashdrizzle beschermen tegen de woedde van Littlestream, maar het leek net alsof ze vastgeketend zat aan het mosnest, ze had de enegrie niet om nu op te staan. Ze zag hoe haar zusje zich klaar maakte voor de sprong. "Little, alsjeblieft!" mauwde de zwarte poes totaal overstuur en ze richtte haar blik toen op de ingang van de nursery. Een grote zwarte kater stapte naar binnen, en Littlestream stopte: het was Smokebreath. "Eerst de patient, focus your mind." bromde de grote kater toen, "stapje voor stapje, weet je nog?" Fawnstep's ogen vulden zich nog altijd met tranen en ze snikte zacht na, haar ademhaling nog altijd versneld van de schrik. "Stapje voor stapje.." hoorde ze de grote kater weer brommen en Fawnstep voelde haar ogen vol worden met vlekjes. Plots was de pijn weer weg, maar het leek alsof ze in een zee van bloederig mos lag. Een klein, rood bundeltje was zojuist ter wereld gekomen. Ze trok de kitten naar zich toe en leek iedereen om zich heen totaal te vergeten. Ze had nog maar weinig energie over, maar begon de kitten schoon te likken. Al snel werd een grijze vacht zichtbaar, en ze kwam te weten dat ze zojuist haar tweede dochter had geworden. "Slatekit," murmelde ze zachtjes en legde de kitten toen in haar vacht. Ze kromp bijna in elkaar toen de volgende pijnlijke steek door haar lichaam heen drong en haar even liet schokken, en toen verloor ze het bewustzijn.

{Slatekit kan posten.}

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Ze hoorde Fawnstep achter zich haar naam roepen maar haar acties werden geleid door woede, al haar verantwoordelijkheden even vergeten. Maar zodra ze haar oude mentors blik ontmoette, wist ze zich in te houden en wierp ze slechts nog een hatelijke blik op Ashdrizzle. Hij had het verprutst, het was gedaan met hun vriendschap. Keer op keer had ze hem een kans moeten geven, eerst bij Snowypaw, nadien toen hij zelfmoord wou plegen. En nu Fawnstep? Nee, dit ging erover. Hij had de grens van haar vertrouwen zonet overschreden. "Eerst de patient, focus your mind." Nukkig keek ze de oudere krijger aan, maar knikte ze nadien en keerde ze zich terug om naar haar zus. "stapje voor stapje, weet je nog?" Traag maakte ze een knik beweging, waarna ze aan de buik voelde van de poes en vast stelde dat de tweede kit, Ashdrizzle's tweede kind, onderweg was. "Er komt nog een," Bracht ze de zwarte kattin bij, waarna ze even een zijdelingse blik op Smokebreath wierp. "Stapje voor stapje.." Ze keek al iets neutraler toen de tweede kitten ter wereld was gebracht. "Slatekit," Murmelde de poes, alweer zelf de naam van de kitten kiezende. Ze vond dan ook weer niet dat Ashdrizzle hier het recht op had. Maar nadien sloeg de paniek haar toe. Fawnstep verloor haar bewustzijn en wat angstig keek ze naar Smokebreath. Ze had dit nog nooit meegemaakt, laat staan dat ze wist wat te doen. Zouden de kittens nu vanzelf komen? Zou ze moeten wachten tot de poes terug wakker was..? Vragen tuimelden rond in haar hoofd, net wanneer ze hier geen tijd voor had.

EASY TO FALL HARD TO BREAK

Alles was donker om me heen, ik hoorde niks, ik voelde niks, ik proefde niks. Alleen maar rust en vrede in deze ruimte... Met gesloten ogen dreef ik, zwevend als een astronaut. Men zegt dat al het leven begonnen is in het water, dus ook mijn leven. Maar deze rust, dit water, dit zou me al snel afgenomen worden. De ruimte trok zich samen en begon om me heen te knellen. De andere 'inwoners' werden tegen me aangedrukt en een vaag gevoel van onbehagen bekroop me voor een moment, maar niet genoeg voor een echte realisatie. En toen... Was er ineens meer ruimte, meer ruimte dan dat ik gekend had. Totdat al deze ruimte me per direct werd afgenomen en ik naar de koude buitenwereld gebracht werd.

Met een zachte plof kwam ik op het koude terecht en meteen probeerde in mijn pootjes iets te strekken, instinctief zoekend naar warmte. Maar ik vond het niet. Maar toen streek er plotseling iets warms over mijn rug heen, vertrouwde warmte... Ik voelde nieuwe energie door mijn lichaam stromen en een klein kreetje ontsnapte uit mijn mond, het eerste geluid wat ik ooit geslaakt had. En toen... Kwam er warmte. Ik hoorde de hartslag, de hartslag die me ook al zo vaak in slaap had gesust toen ik nog in de warme ruimte was. Zachtjes begon ik te spinnen en begon ik te drinken... Het was goed. Ik had immers geen weet van de spanningen die zich rond mij afspeelden...

{Als uitdaging probeer ik al m'n posts met Slate in de ikvorm te schrijven. xD}

TAG: WORDS: OUTFIT: NOTES:

Het blijf ijzig stil, de regen buiten de warme Den klonk maar als gebonk en de kater voelde zijn hart in zijn keel kloppen. Wanneer zou het komen? Wat zou er komen? Woede? Verdriet? Zeker een ongelukkige emotie, toch? "Jij..!" Little had zich omgedraaid en Ashdrizzle hief zijn kop op, iets waarvan hij meteen al doorhad dat het een grote fout was. Misschien wel een van de grootste uit zijn leven. "JIJ!" In een flits haalde ze haar klauwen over zijn wang en geschrokken drukte de kater zijn grijze voorpootje tegen zijn wang, als instinct en voelde het al meteen vervelend bijten. Ai. Op de achtergrond hoorde hij Fawnstep, maar alles leek nog maar een vaag geluid te zijn. Wat flauw opende hij zijn blauwe ogen en keek recht in de groene kijkers van Littlestream. "Hoe kon je! Vuile verrader!" De woorden sneden door de stilte en de kater drukte zijn ogen weer dicht en spande zich aan, klaar voor wat er komen zou. Hij verdiende het. Als ze hem hier en nu zou willen verminken, deed ze het maar. Maar er kwam niets van. Helemaal niets. Een schaduw werd over zijn lijf geworpen, maar hij had de moed niet om op te kijken. Misschien was het gewoon een Queen die langs kwam.

Na een korte stilte stond hij geruisloos op en verliet de Den, niet eens achterom kijkend. Zijn grijze vacht werd meteen belaagd met regen. Zachtjes nestelde hij zich tegen de wand van de Den en richtte zijn gedoofde blik op zijn poten, terwijl regendruppels langzaam door zijn vacht liepen. Een paar druppels mengden zich met de verse wond op zijn wang, maar de kater kon zijn poten niet meer bewegen om het schoon te maken. Hij had het verpest. Little zou hem nooit meer zo behandelen. Voor een seconden bleef zijn blik hangen op de uitgang van het kamp. Een stap buiten het territorium en hij was er vanaf. Dan was iedereen van hem af. Geen last meer van Ashdrizzle, die alleen maar problemen kon veroorzaken. Maar de kater kon het niet over zijn hart verkrijgen om Fawnstep alleen met de kittens te laten. Ze was daar te jong voor. Triest liet hij zijn oortjes hangen en zuchtte, waarna hij door zijn voorpoten zakten en tegen de wand aan ging liggen. De regen hoefde van hem niet te stoppen, het matchte zijn gevoel volkomen.

Voor heel even was de poes totaal van de wereld geweest, even totaal zonder de pijn en drukte om haar heen. Was ze dood? Nee, want toen ze haar ogen opende lag ze weer in dezelfde nursery met Smokebreath en Littlestream aan de rand van haar nest, Hailkit en Slatekit diep in haar zwarte vacht. Ze voelde hoe een onaangenaam gevoel in haar buik weer steeds erger werd, was het dan nóg niet over? De poes kon wel janken nu, het deed pijn, er was ruzie vanwege haar. Allemaal haar schuld. Ze voelde dat haar ademhaling wel wat versnelde en haar ogen waren wazig van de tranen, onder andere voor een groot deel alleen maar stress. Ondertussen had ze de stok er bij gepakt en liet haar tanden diep in het hout geleiden. Het hout kraakte onder de kracht die de jonge kattin erop zette en tranen vulde haar ogen. Uiteindelijk was het dan weer gebeurt, de derde kitten was ter wereld gekomen. Haar ogen stonden vol met uitputting toen ze het bundeltje naar zich toe trok, en begon deze toen vluchtig schoon te wassen. Een zwart met witte pels werd zichtbaar, de eerste kitten die voor een deel iets van haar had meegekregen. Ook de derde kitten bleek een poesje te zijn en dacht even kort na. "Aurorakit," mauwde ze toen op een zachte toon. Ze legde de kitten bij haar siblings en hoopte dat het nu over zou zijn, maar StarClan nog aan toe, de pijn begon opnieuw.

{Aurorakit mag nu posten}

De spanning was om te snijden, maar Smokebreath dwong zichzelf om stoïcijns en rustig te blijven. Met gesloten ogen voelde hij de weeën in Fawnstep's buik aan. "De volgende komt eraan." Bromde hij tegen Littlestream, die het inderdaad bevestigde. Maar toen de nieuwe kitten in het mos lag en drooggelikt was, verloor Fawnstep het bewustzijn. Hij zag Littlestream's paniek en tikte weer even met z'n staart tegen haar schouder. "Rustig blijven, de patient heeft niks aan paniek." Bromde de kater, "Ze moet op eigen kracht wakker worden, anders kunnen we niks voor haar toen." Zijn toon was zwaar, maar eerlijk. Ondertussen hoorde hij hoe Ashdrizzle de nursery verliet. Het maakte hem niks uit, hij mocht vertrekken als hij niet ging helpen. Maar Fawnstep kwam weer bij en meteen was zijn focus terug. Hij richtte zijn blik op de poes, die er weer een kitten uitperste, duidelijk gepijnigd door de zware bevalling. Maar poppyseeds mochten niet gegeven worden, die zouden de spieren teveel verslappen. Zwijgend voelde hij nog een keer aan de buik. "Dit wordt geloof ik de laatste," bromde de kater.

Eindelijk was de tijd aangebroken waar de zwart-witte kitten op had gewacht. Blijkbaar had haar moeder na al het schoppen en bonken de boodschap begrepen: Ze wilde alleen zijn. Het enige wat ze deed was zweven in een warme ruimte vol vloeistof, met het ritmische geklop van haar moeders hart op de achtergrond. Niet alleen schopte de kitten tegen de buitenwand, ook liet ze vaak genoeg weten aan de mede-katten dat ze er was. Naar haar smaak was het veel te krap, ze wilde ruimte hebben. Maar nu was het eindelijk tijd. Ze voelde een stroom koude lucht, en een andere kat was weggezogen. Mooi, nog een paar te gaan. Nog een kat werd uit de baarmoeder verwijderd, en ze kraag steeds meer ruimte. Eindelijk. Ze was zeer tevreden tot ze zelf de koude lucht voelde, en er met kracht aan haar werd gezogen. Wat? Nee, Nee! Ze moest hier blijven! Ze stribbelde nog tegen, maar de lucht was te sterk. Haar longen klapten open en haar lichaam zoog de nieuwe, onbekende lucht gretig naar binnen. "Aurorakit," De stem klonk zacht, en vaag bekend. De kitten slaakte een kleine honger-kreet, maar ze werd al snel naar de warme buik van haar moeder geduwd, en Aurorakit greep naar de tepel, en omklemde deze stevig. Gulzig klokte ze de warme melk naar binnen. Hier had ze op gewacht. Nu zou ze eindelijk gaan leven.

De poes voelde dat de pijn wat minder werd bij de geboorte van de volgende kit. "Dit wordt geloof ik de laatste," hoorde ze de stem van Smokebreath en ze spande haar laatste krachten in om ook deze kit veilig op aarde te brengen. De poes sloot haar ogen en wist haar tranen nu te beheersen, ze moest sterk zijn nu. Ze moest het overleven, al was ze erg zwak. De kitten die er nog aankwam moest het overleven. Ze zou hen alle vier op moeten zien groeien, stuk voor stuk. Ze zou ervoor gaan zorgen dat ze een van haar kittens nooit zo zou behandelen als haar ouders bij Littlestream hadden gedaan. Ze zou haar kittens alle liefde geven die ze hen kon geven. Met veel moeite was dan ook uiteindelijk de laatste kit eruit. Ze trok het bundeltje naar zich toe en begon de kitten teder schoon te likken. Ze was uitgeput en in de gehele nursery was de ijzeren geur van bloed te ruiken, maar ze waren er, alle vier. Toen ze haar ogen op de kleine tabby poes neer liet dwarrelen wist ze het meteen. "Roughkit," mauwde ze toen, de naam van haar laatste en vierde dochter uitsprekend.

{Roughkit kan posten}

Ｒｏｕｇｈｆｌｏｗｅｒ

En zo verdween de derde kitten... Alleen over gebleven zat het jongste kittentje in de buik van haar moeder. Ze kon nog niet denken, voelen kon ze ook nog niet, dus laat staan, zien, proeven, en reuken. Dat was gewoon niet mogelijk waar ze nu zat. Ze merkte ook niet veel, en wist ook nog niet wat haar over kwam. Alles ging gewoon automatisch. Zonder na te denken, zonder enig besef. En zo begon haar leven.
De moeder begon te persen, zwak, maar krachtig genoeg om het laatste kittentje er uit te krijgen. Het zou vast moeilijk geweest zijn, want snel was de ongeboren kitten niet. Later zou ze zeker medelijden hebben met haar moeder als ze haar hier over vertellen zou. Sowieso was het onrustig, en dat had ook onbewust effect op de ongeboren kitten, of dat goed was? Nee, vast niet.
Het voelen begon zodra ze omrinkt werd door lucht, koude lucht, en zo terecht kwam op een zachte, koude, ondergrond. Horen kon ze nog niet, ze was zich ook totaal niet bewust van wat er allemaal gebeurde. Zien kon ze ook nog niet, haar oogjes waren nog stijf dicht op elkaar geplakt. Wel voelde ze hoe stevige likken het vliesje om haar lichaam weg haalde. Dit was om de moeder kracht te geven, maar ook om de kitten opgang te brengen. Het eerste piepje verliet zacht haar bekje, maar toch was haar vachtje al redelijk ruig, pluizig en ruig. Haar haartjes waren iets harder dan die van de gemiddelde kitten. Tevens was ze er niet op een zachte manier uit gekomen, en dat maakte waarschijnlijk dat ze haar naam, Roughkit ontving. Na nog wat likken werd ze bij haar andere drie zusjes neer gelegd, en uit automatisme vond ze de tepel, en begon ze gulzig te drinken, zich zelf omhoog kruipend tussen de andere kittens. Ze was redelijk klein, maar dat was normaal voor de jongste kitten. Wanneer ze ouder werd, zou dat waarschijnlijk wel veranderen. Zwak was ze zeker niet. Zij was de laatste, zij was de jongste. Haar leven was begonnen.

344 || Feeling alive || Tag: Many

thanks deb

Haar blik ging even kort naar Littlestream en Smokebreath. Ze was buitenadem, maar het aanblik van haar vier dochters leek haar een totaal nieuwe kracht te geven. Hailkit, Slatekit, Aurorakit en Roughkit. Ze was trots op elk van hen, en ze was van plan om de beste moeder ooit te gaan worden voor haar eerste nestje. Toen ze zag dat Ashdrizzle niet meer in de nursery zat draaide ze zich een beetje weg van de ingang en keek toen weer naar haar zusje en Smokebreath. "Bedankt," mauwde ze toen zacht en glimlachte toen teder naar haar kittens. Hierna begon ze haar eigen vacht schoon te likken, maar toen ze naar het bebloede mosnest keek stond ze voorzichtig op en verplaatste haar kittens toen naar een nieuw, fris nest wat al voor haar klaarlag. Ze legde de kittens weer bij haar buik neer zodat ze konden slapen en drinken.

{Nu mag familie van Fawn en Ash posten als ze willen}