The way you walk

Het was een vroege morgen, de vogeltjes vloten en Bladgroei begon zich te laten zien al was die nog ver weg was.
De wereld was koud maar een zonnetje scheen door het riet waar Stormtail rustig lag te slapen. Zijn pels rees en daalde. Alles was rustig en kalm je hoorde het water langzaam stromen. Het oor van Stormtail bewoog even en hij hief langzaam z,n kop op. Hij opende z,n goudgele ogen, en z,n pels waaide even in de wind. Hij schudde z,n kop en keek naar de lucht. Een kleine schaduw vloog over van een klein vogeltje, en de zon stond aan de hemel. Toen HIJ keek naar Mousefur en moest binnensmonds lachen. Stormtail werd gelukkig van haar en hij zou de hele nacht van haar kunnen dromen. Hij stond op en sloeg met z,n staart en liep de den uit. Stormtail keek vanuit de ingang van de den naar de leaders den. Hij wist dat Crookedstar hun grote leider laatst een leven had verloren aan honden wat een vreselijke tragedie was geweest, en waardoor Lightpaw een van haar poten had verloren. Stormtail was heel erg onder de indruk geweest van het verhaal. Hij had de katten echt heel graag willen helpen alleen was hij niet in de buurt want Stormtail was ergens anders aan het jagen toen het gebeurde. Maar daar kon hij ook niet zo veel aan doen.
Hij liep het hol uit naar de prooistapel. Toen keek hij naar de diertjes die er dood lagen. Stormtail dankte de Starclan voor hun leven die ze hadden gegeven om hem in leven te houden. hij pakte een mus en liep terug naar de rand van het kamp waar hij ging liggen om z,n vogeltje op te eten. Het was een dood normale dag en hij was van plan om straks even een stuk te gaan lopen en ondertussen te jagen. Hij vond het soms erg lekker m gewoon even een wandeling te maken het voelde dan zo lekker om de wereld aan je voorbij te zien gaan. Stormtail nam een hap van zijn mus en voelde de botjes kraken en reken het bloed sijpelde in z, n mond en het vlees had vele bos smaken. De smaak die hij zo goed kon als z,n thuis want het was z,n thuis hij was hier gelukkig in goede en slechte tijden. Al zou de wereld branden en het hele bos zou vergaan. Toch zou het altijd z,n thuis zijn en zou ook voor altijd trouw blijven aan de Rivierclan. Hij keek op en zag het kamp... het kamp.. zijn thuis voor altijd het thuis waar hij zoveel van hield.

]Crookedstar en Stormtail.[

Crookedstar liep ongemakkelijk de medicine den uit. Zijn zij brandde nog steeds en om de vele poot stappen moest hij bijkomen. De trots dat hij een clan leven had gered was wel goed genoeg om de pijn te verdragen. Voorzichtig liep hij naar de prooistapel en pakte een hele kleine muis, hij vond het al zo rot dat andere het moesten jagen en hij hier moest blijven. Voorzichtig beet hij op de muis. Hij vond de smaak gewoon weg heerlijk, hij lag rustig te genieten van de muis. De kwestie van zijn leven was hard aangekomen. Het had hem doen beseffen dat hij niet altijd er was om de clan te beschermen en te leiden. Hij keek naar het kamp, het was wel rustig nu, gelukkig maar. Alleen wat Crookedstar zich nog steeds af vroeg was hoe de honden daar kwamen en waarom Lightpaw niet weg was gegaan. Hij dacht er verder niet aan en at de muis op. Rustig keek hij naar het kamp. Hij liep naar Stormtail die toevallig rondliep. Hij moest het gewoon even vragen, "Stormtail, hoe gaat het met je en de andere warriors?" vroeg Crookedstar terwijl hij richting Stormtail liep voor een rustig gesprek. Hij ging voorzichtig zitten en zuchtte even.