I learned to live half alive {Nightspark}

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Haar kleine grijze poten droegen haar richting de kraaienplaats. Een echte reden had ze er niet voor. Ze kon nergens meer in het territorium echt een goede plek vinden waar nog voldoende kruiden waren om haar voorraad mee aan te schieten. Ze wist heus wel dat dit snel ging beteren, zeker nu Leafbare terug achter de rug was en de natuur weer open begon te bloeien. Maar het woud had veel tijd nodig om te herstellen, maar aangezien ziektes niet wachtten had ze alsnog de actie ondernomen om naar extra medicijnen te zoeken.

Haar oortjes gingen wat overeind staan toen ze haar tempo wat vertraagde zodat ze alle geuren goed in zich kon opnemen. Bijna dacht de poes een kruidengeur te herkennen, aangezien ze iets rook dat haar vreselijk bekend voorkwam. Maar het was iets totaal anders, iemand totaal anders. Net toen de poes zich wou omdraaien zag ze het zwarte gestalte van een kater voor zich opdoemen. Nightspark..

»NIGHTSPARK«

Nightspark was voor de zoveelste keer in de richting van de Carrionplace gegaan. De jacht in de rest van het territorium was nog niet echt beter geworden, ondanks dat New Leaf was aangebroken, al wist hij dat het met de tijd wel beter zou worden. Tot die tijd bleef hij wel tussen het rottende eten woelen, opzoek naar iets wat nog redelijk eetbaar was. En misschien als hij geluk had was er een raaf zo dom om te landen en tussen zijn kaken te belanden.
Met zijn poot schoof hij de ene na de andere freshkill op zij, als het al besmet was met maden en ander ongedierte. Hij gruwelde van deze plek, net zoals medig andere Shadowclanner, maar er zat niets anders op.
De zwarte kater snorde zachtjes, toen hij een nog redelijk in takte muis kon vinden, hij snuffelde er goed aan en sneed het velletje een klein beetje open met zijn nagel, maar er was niets te zien. Hij kon het gebruiken dus. Voorzichtig pakte hij de muis op aan zn staart en sprong van de berg vuil af, toen een bekende geur hem in het gezicht sloeg. Zijn blauwe ogen vernauwde zich en hij legde de muis neer, terwijl hij zich rustig omdraaide. "Littlestream," miauwde hij op een kalme, ijzig kalme, toon. Zijn ogen gleden over haar lichaam heen, waar eerst het gevoel van liefde had gezeten, wakkerde nu alleen maar een blauw vlammetje dat de woede in hem onder controle wist te houden. Hij zou niet nog iemand aanvallen, hij zou niet nog iemand doden. Dat was verleden tijd, dit moest hij op een volwassen manier afhandelen. Hopelijk.

Warrior

Shadowclan

15 Moons

Littlestream

Icy Calm

Don't fear the monsters you can see,
Fear the one you have inside.

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

"Littlestream," De ijzige manier waarop Nightspark haar naam had uitgesproken verkilde haar tot op het bot. Echter liet de grijze poes dit niet merken en volgde ze zijn voorbeeld op door de kater even een kille blik toe te werpen. Ze wist niet waar hij mee bezig was en dus zou ze zijn spel meespelen, voor nu dan toch. "Nightspark." Mauwde ze terug terwijl ze zich vreemd rustig wist te houden. Er leek iets anders aan de kater te zijn. Haar groene blik gleed inspecterend over het gestalte van Nightspark heen, maar ze kon niets vinden dat haar vermoedens konden vaststellen. Hij zag er alleen nogal vermagerd uit, maar afgezien het feit dat iedereen dat nu wel deed, wist ze dat het daar sowieso niet aan kon liggen. Het moest iets anders zijn. De uitstraling? De sfeer rondom hem? Ja, dat moest het zijn. De eens zo gevoelige kater die ze leerde kennen leek verdwenen te zijn, of diep verborgen in het lichaam van de kat die zich nu voor haar bevond.

De poes wist haar aandacht op iets anders te vestigen en merkte de muis op die naast de kater lag. "Mooi, daar kunnen we weer enkele monden mee vullen." Mauwde ze, bijna sceptisch. Ze geloofde haar eigen woorden niet. Dat mocht misschien dan wel een goed stuk prooi zijn, waarmee ze bedoelde dat het nog niet geïnfecteerd was geraakt met de maden, het zou hooguit maar een kat gerust stellen. Misschien enkele kittens, maar het was amper genoeg om de buik van een volwassen krijger het zwijgen op te leggen. Maar ze zou dit niet zeggen, zeker niet omdat ze zelf geen bijdrage kon leveren aan de Clan qua eten, wat Nightspark had gevonden zou veel belangrijker zijn dan enkele blaadjes waar zij momenteel opzoek naar was. Zo had ze er altijd al over gedacht. Een medicine cat viel te vervangen, bijna iedereen had wel kennis over kruiden. Maar als je geen krijgers had om de Clan mee te beschermen, dan stond je gewoon nergens.

»NIGHTSPARK«

De zwarte kater snoof zachtjes, toen hij Littlestream in het oog kreeg, maar hij verzetten zichzelf maar niet. Als de kattin zo nodig met hem wilde spreken, fine. Maar ze hoefde geen excuses van hem te verwachten, daarvoor was het te laat. Dan had ze maar eerder naar hem toe moeten komen. Hij liet zijn koude blik over haar heel glijden en ze deed een schampere poging om het ijs te breken door hem te complimenteren met zijn vondst. Nightspark keek haar droog aan, snoof zachtjes en opende zijn bek. "Doe geen moeite om het ijs te breken, Littlestream. Wat wil je van me?" snauwde hij half naar haar. Nee, het was wel te zien dat hij momenteel niet echt goed met haar aanwezigheid overweg kon. Toch schaamde hij zich niet voor wat hij tegen haar had gezegd en hoe hij op haar reageerde. Ze had het er zelf naar gemaakt immers. In zijn ogen dan.

Warrior

Shadowclan

15 Moons

Littlestream

Icy Calm

Don't fear the monsters you can see,
Fear the one you have inside.

You and I walk a fragile line I have known it all this time but I never thought I'd live to see it break It's getting dark and it's all too quiet And I can't trust anything now And it's coming over you like it's all a big mistake Oh, I'm holding my breath Won't lose you again something's made your eyes go cold Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Something's gone terribly wrong You're all I wanted Come on, come on, don't leave me like this I thought I had you figured out Can't breathe whenever you're gone - - -

i'm haunted

Ze schrok een beetje van de reactie die Nightspark haar gaf, maar deinsde niet naar achter. "Doe geen moeite om het ijs te breken, Littlestream. Wat wil je van me?" De grijze poes legde haar oren plat in haar nek en keek de kater met een teleurgestelde blik aan. Ze wou bijna vragen waarom hij nu zo deed, maar bedacht zich algauw toen ze de kille blik in zijn ijsblauwe ogen zag. "Waaraan heb ik dit te danken, Nightspark?" Klonk haar stem, gebroken. Ze had heus wel geweten ze nooit meer met hem zou kunnen omgaan zoals vroeger, maar tegelijkertijd had ze dit ook weer niet verwacht. Littlestream had tenminste gehoopt dat ze normaal met elkaar konden omgaan, maar blijkbaar zat dat er niet in als het aan de kater lag. Nog steeds zweefde de vraag waarom in haar hoofd rond, maar ze zei niets meer. Keek de kater slechts lichtelijk angstig aan, niet zeker wetend wat zijn volgende woorden zouden zijn.