nothing you could do

Ravenpaw

Ravenpaw was uit het kamp geslopen en naar de Burnt Sycamore gelopen. Hij liep wel vaker meer rond het kamp dan dat hij er eigenlijk in liep. Alleen om te eten en te slapen was hij daar voor de rest was hij altijd ergens anders te vinden. Meestal een beetje rondjes lopen, hopen nog wat te kunnen jagen en zijn klauwen scherpen aan bomen en er dan in klimmen. Hij had laatst nog getraind met Shrewstar, en dat ging volgens hem best goed. Hoewel hij nog een apprentice was voelde Ravenpaw zich klaar om een echte warrior te worden.
Ergens was hij ook wel een beetje bang ervoor. Zou er veel veranderen als dat zo was? Hij had niet veel contacten binnen de clan, vrienden had hij niet echt. Alleen zijn siblings sprak hij zo nu en dan wel is. Maar verder kende hij iedereen echt alleen maar bij naam. Ravenpaw zette zich neer bij de afgebrande boom. Zouden er nog meer katten hier rondhangen vandaag? Hij hoorde of rook ze in elk geval niet.

&Frostpaw

Ravenpaw zag de andere apprentice op hem afkomen. Hij knikte terug naar haar toen ze hetzelfde naar hem deed. Hij had haar nog niet eens gezien. "Hey, ben je hier al lang?" vroeg hij aan haar. Wat was haar naam ookal weer? Hij kon niet alle namen onthouden, maar Raven was heel zeker dat hij haar al vaker had gezien.
"Euhm.. Frostpaw was het toch?" vroeg hij toen, nadat hij een beetje na had gedacht. Als hij nu nog een kit was geweest had hij niet eens een zinnig woord uit z'n strot gekregen. Maar daarbij, als hij nog een kit was was hij hier ook niet geweest.

"Nja... Toch al wel even. Ik was wat aan het rusten, wat verderop. Maar toen ik jou hoorde, moest ik gewoon even komen kijken", zei ze terug met een knipoog. Ravenpaw grijnsde naar haar. Hij vond het altijd leuk om met andere apprentices te praten aangezien hij niet veel vrienden had. Eigenlijk zo goed als geen buiten zijn broertje en zusje en natuurlijk de katten die hem zo nu en dan wel is aanspraken. "Ah zo, ja want stel je voor dat ik een kat uit een ander clan was." zei hij tegen haar met een glimlachje. Konden ze natuurlijk niet hebben dat katten uit andere clans hier gingen jagen of iets.
"Ja. Dat ben ik. En jij waaaas... Ra.. Ravenpaw?" Hij knikte. "Klopt helemaal." Dat ze überhaupt zijn naar kende. Raven had Frostpaw wel is zien lopen door het kamp, en hij had over haar gehoord maar meer ook niet. Dat was voor hem wel genoeg geweest om haar naam te onthouden. "En... wat ben jij hier aan het doen vandaag? Alleen maar slapen?" vroeg de zwarte apprentice. Misschien kon hij nog wel een beetje stoeien met Frostpaw, dat vond ze vast leuk.

Nou ja, eigenlijk klonk wat hij net zei best wel dom. Want dat had hij ook wel kunnen ruiken als ze van een andere clan was. Oepsie. Hij was gewoon een klein beetje zenuwachtig en wou graag het gesprek draaiende houden. "Euh, nee. Ik hou gewoon van rennen, en kom hier eigenlijk elke dag wel langs, op de ogenblikken dat alle anderen aan het trainen zijn..", Hij knikte, begrijpend. "Rennen is ook wel leuk! En hoe bedoel je als de anderen trainen? Heb je zelf geen mentor gekregen dan?" vroeg hij aan haar. Dat was wel heel erg. Of was ze pas net apprentice dat ze er nog eentje moest krijgen?
"Als je wilt kan ik het zeggen hoor, tegen Shrewstar. Want zij is mijn mentor." Ja ja ja. Ravenpaw was wel het kleinste beetje trots op zijn mentor. Zijn blauwe oogjes keken afwachtend naar Frostpaw. Hij was nogal benieuwd hoe ze zou reageren op zijn aanbod.

Ravenpaw keek eventjes naar Frostpaw. Toen gaf ze antwoord. "Euh, nee. M'n oude mentor is nog niet zo lang geleden gestorven. Bij de volgende ceremonie krijg ik vast wel een nieuwe toegewezen. Ik denk wel dat Shrewstar al op de hoogte is..", Oh.. oh! Dat was.. oh. Ravenpaw keek ook meteen naar de grond. "Sorry dat ik er naar vroeg, ik wist niet dat hij overleden was.." zei hij tegen haar. Oepsefloeps. Dat was niet helemaal de bedoeling geweest. "Ik hoop voor je dat je een hele goeie nieuwe mentor krijgt! En anders help ik je wel trainen!" Ja, hij was een enthousiast katje, dat zeker. Ravenpaw's blauwe ogen waren opeens weer iets feller. Hij zou Frostpaw alles wel kunnen leren, dat kon niet zo moeilijk zijn!

Oké, dus hij moest een geheimpje bewaren voor Frostpaw. Sure. Dat kon hij wel doen, geen probleem. Ravenpaw glimlachte terug toen zij naar hem glimlachte. "Kom maar op dan!" Die kon ze krijgen ja. Hij zou haar moeten leren hoe ze moest vechten. "Als je slim bent probeer je een beetje te kopieren wat ik doe." miauwde hij naar haar toe voordat hij op haar af schoot. Natuurlijk vocht hij zonder nagels en zou hij proberen om het nog steeds zo zacht mogelijk te doen. Tenzijn Frost aangaf dat ze echt de volle laag wou hebben, dan kon ze het krijgen.
Hij dook op haar af en gaf haar een duw met zijn hele gewicht om haar uit balans te brengen en vervolgens mijn zijn poot over haar kop te gaan met een lachje op zijn snuit. "Laat maar zien wat je kan dan!" Hij begon steeds enthousiaster te worden over dit allemaal.

Toen Frostpaw lachte, ging hij zelf ook mee. Het was ook wel een beetje een grappig bedoeling. Zeker omdat het niet serieus was. Raven wachtte op een tegenaanval die niet lang uit bleef, zo snel als dat hij haar op de grond had gekregen, kreeg zij hem ook op de grond. Oh jeetje, dat was makkelijk gedaan. Oepsie. "Sorry", fluisterde ze naar hem. Maar zo hard was het nou ook weer niet gegaan, hij kon wel tegen een stootje. "Zoiets, meester?" Meester? Oh wauwie een hele titel erbij. Ravenpaw lachte eventjes. "Meester zeggen is nergens voor nodig." Al had hij ergens het vermoeden dat Frostpaw dat ook wel wist. De zwarte kater kwam weer omhoog en liet de andere apprentice van zich af glijden. Daarna dook hij weer over haar heen en liet zich op haar ploffen. Het was niet echt trainen of vechten, het was gewoon 'wie-plet-wie' geworden.

Ravenpaw lag best lekker zo bovenop Frostpaw, maar helaas verpestte ze het weer door op te staan en hem van haar af te gooien. Het was inderdaad een geweldige training geweest. Ze hadden het best leuk gehad samen. Ravenpaw schrok en verstijfde toen Frost uit het niets opeens op hem sprong. Wow wat gebeurde er. "Aardbeving wowie." zei hij terwijl hij ondertussen allang bezweken was onder het gewicht wat opeens op hem kwam.
"Gaan we nu niet even wat anders doen? Met vechten, ben ik al wel vrij goed, vind ik...", Hmmn goed plan. Ravenpaw voelde zich met de minuut luier worden. "Wat had je in gedachten? Ik heb namelijk geeeeeen idee wat we kunnen doen." miauwde hij naar haar toe.

Frostpaw stond weer op, en hij besloot maar hetzelfde te doen. "Hmmm... Ik ben nogal uitgeput nu... Laten we anders gewoon terug gaan naar het camp, als jij dat goed vind natuurlijk" stelde Frostpaw voor. Ravenpaw knikte. Misschien maar een goed idee ook want echt licht was het niet meer. Al snel zou het donker zijn en dan konden ze misschien wel verdwalen. Daar zat hij niet op te wachten. "Het begint al best laat te worden, en anders worden ze misschien ongerust, denk je niet?"
Ravenpaw knikte. "Kom maar mee dan, dan begeleid ik je wel terug veilig naar het kamp." grijnsde hij en liep toen al een stukje vooruit, tijd om terug te gaan daarna. "Ik vond het heel gezellig vandaag." zei hij nog wel tegen Frostpaw. Dat het maar duidelijk was.