Patrouille-Skyclan

Ja, Het was weer eens tijd dat hij op Patrouille ging. De sterren schenen hoog aan de hemel, Het was net 22.00 geworden. Heel laat dus. Meestal werden de rogue's en indringers dan actief omdat ze dachten dat de clan dan aan het slapen waren. Maar nee, De hele clan was nog in de weer. Ze waren allemaal nog bezig met hun taken. Enkel de kits en de elders sliepen. De kits waren dan ook nog erg jong en de elders nog erg oud. Hij hoopte vooral dat een warrior meeging. Maar een apprentice vond hij ook wel leuk, Dan kon hij deze altijd veel leren enzo. Dan hoefde hij tenminste geen langdradig gesprek te voeren waarover hij helemaal niet wou praten. Ja, Hij wou ooit een mentor worden en een apprentice alles leren wat deze nodig had. Hij zou deze leren hoe hij of zij makkelijker kon klimmen, Of hoe je een rogue het gebied uit jaagt. Jah, Hij zou zo'n apprentice laten zien dat hij een goede leraar was. Hopelijk zou duststar het toestaan en hem tot mentor roepen. De volgende ceremonie was op 1 april, Misschien werd hij dan wel een mentor, wie weet.

Stap voor stap kwam hij dichter bij de uitgang. Hij keek even naar links en zag hoe enkele poezen de kits in bed stopten en zorgden dat ze gingen slapen. Toen hij naar de rechterkant keek zag hij de den van Duststar hun leider. Dichtbij deze den lag ook de den van Dreamwave, Hun medicine cat. Hij en dreamwave hadden een sterke band gekregen. Terwijl ze maar 1 avond samen waren geweest. Die avond zal hij nooit meer vergeten, Het was prachtig. Nu was hij eindelijk bij de uitgang. Hier ging hij kalm zitten wachten op iemand die met hem mee ging. Zijn mentor had hem geleerd, Dat hij nooit alleen mocht gaan. Dat was levensgevaarlijk. Wie weet kwam je dan een rogue tegen die niet zo vriendelijk was en je direct aanviel. Dat was natuurlijk niet zo handig. En met twee was je bovendien veel sterker dan een. Even keek hij kalm om zich heen, Misschien ging duststar ofzo wel mee. Of silverfang hun deputy. Die had hij in ieder geval nog niet ontmoet..maarja, Die tijd zal spoedig komen. Even gleden zijn ogen omhoog, naar de sterrenhemel. Bij het woord sterren dacht hij altijd aan de starclan. Daar, bij de starclan waren zijn vorige leider, med. cat en vele vrienden. Deze vrienden waren nogal oud zegmaar. Sommige waren jong gestorven, Zoals zijn beste vriend die de medicine cat was. Gelukkig was Dreamwave net klaar met haar training, Het ergste was dat dreamwave zichzelf ervan verschuldigde dat haar mentor nu dood was. Weer keek hij richting de clan. Kwam daar iemand? Nee, Niemand die naar hem toe kwam. Niemand die tijd had voor een patrouille. Een zucht liet hij horen. Moest hij dan toch alleen gaan? Hij kon deze patrouille niet laten zitten? Of wel..? Naja, Hij zou nog eventjes wachten en als er dan nog steeds niemand kwam dan ging hij wel weg. Zijn blik gleed naar hun territorium. Veel kon je vanuit hier niet zien, je zag enkel de bloesembomen en het bos wat er ook nog stond. Voor de rest kon je niet veel meer zien. Vanaf de den van Duststar kon je meer zien, Ook vanuit de den van dreamwave kon je dat. Deze twee hadden allebei een prachtig uitzicht. Had hij maar zo'n uitzicht bij zijn den. Maarja, De warriorden had niet zo'n uitzicht. Vanaf deze den kon je enkel het kamp zien. Weer gleden zijn ogen terug naar het kamp. Volgens mij zag niemand hem hier staan, Wachtend op een kat die mee ging.