Haven't seen you around here.....(Nevermind)

De sneeuwwitte poes bewoog zich voort door het donkere bos. Ze spitste haar oren, en zette haar zintuigen op scherp. Ze snoof de prooi geur in, en zakte door haar poten. Met wiegende heupen sloop ze op het beest af: Een rat. Ze sprong, en beet de nek door. Ze duwde het onder een struik, en keek op. Een zwarte kater stond voor haar. Zelfverzekerd glimlachte ze de kater toe. "Hey,"

Zijn blik was leeg, gericht op alles wat hij niet kon verliezen: De lucht... Die zou er altijd zijn... Een zucht ontglipte zijn lippen en hij liet zijn blik op de grond vallen. Hij zou het niet meer aankunnen... Toch moest hij sterk blijven, hoe hard het ook zou worden. Dit was nog niet het einde, nog lang niet. Langzaam stond hij op. Het leven bleef doorgaan, zelfs in Starclan. Hij wierp nog een laatste blik de ijsblauwe hemel voordat hij zijn pad koos tussen de naaldbomen van het woud. Het was een kille dag en er hing een mantel van mist over het territorium die Nevermind een behaaglijk gevoel gaf. Toch lukte het hem zich te ontspannen. Hij haalde even diep adem en ontspande zich langzaam. Toen hij zijn cyaaanblauwe ogen opende, ontmoete hij de ijsblauwe blik van een kattin, die hij niet meteen kon herkennen. Een lachje stond op haar lippen gegriefd en de blauwzwarte kater kon het niet laten zijn bekende grijnd van leegte op te zetten. "Hey," zei ze. Hij knikte. "Hoe gaat ie?"

"Hoe gaat ie?" Vroeg de kater. "Zelfde als altijd, en jij?" Een charmant lachje sierde haar snoet, terwijl ze de kater doordringend aan keek. "Hoe is het met Lone-one?" Vroeg ze Onschuldig, ze had gehoord dat ze fikse ruzie hadden. Het liefst wilde Wintertime de informatie aan hem los peuteren, dan had ze weer iets om over te praten. Iets vertelde haar echter dat de zwarte kater dat niet zo makkelijk zou verklappen.

Kort~

"Zelfde als altijd, en jij?" Hij negeerde de charmante lach die haar lippen sierde. Hij trok even met zijn snorharen en bekeek de kattin even. Hij haalde even simpel zijn schouders op en liet zijn mondhoeken naar beneden krullen. Hij was nu al totaal niet meer geïnteresseerd in dit gesprek. Het zou weer een alledaagse hallo-bye-see you later-gesprek zijn. En die kon Nevermind echt niks schelen. Tenzij ze door de juiste kat werden uitgevoerd en het werd hem al snel duidelijk dat dit kreng niet het juist type was om die gesprekken uit te voeren. "Hoe is het met Lone-one?" Hij bleef haar kalm aankijken, zijn ogen hadden de leegte waarin hij alle emoties kon opnemen die op hem af werden geschoten. Hij kromp vanbinnen en voelde hoe hij elk moment kon imploderen om daarna vanbinnen te exploderen in een wijd spectrum van woede en bloed. Hij knikte even beleefd naar haar. "Wat kan die kat met iets schelen?" zei hij simpel, totaal haar vraag mijdend.

"Wat kan die kat met iets schelen?" Zei de kater kalm, en een grijns vormde om de lippen van de witte poes. "Wat kan zij jou schelen?" Herhaalde ze vragend. "Ik dacht dat jullie beste maatjes waren?" Ze wiebelde met haar oren, en keek de kater doordringend aan. "Waar hadden jullie bonje over?"

~

De grijns die op de lippen van de kattin lag had hij eraf willen meppen. "Wat kan zij jou schelen?" Hij gromde even. Dat waren allesbehalve haar zaken. Waar moeide ze zich mee? "Ik dacht dat jullie beste maatjes waren?" Hij begon te grinniken en keek haar met samengeknepen ogen aan. "Maatjes?" zei hij op een spottende toon, een reflectie van die emotie was te zien in zijn blauwe kijkers. "Waar hadden jullie bonje over?" Hij kon het niet laten en liet zijn gegrinnik luider gaan. "Dat hebben we altijd al gehad," zei hij op een rustige, grinnikende toon. Zijn ogen waren spottend gericht op de kattin. "Waarom dacht je dat we maatjes waren?" Spuugde hij naar haar. "Kan je zelfs niet de zien wanneer een kat de ander haat of ben je gewoon dom?" Het kon hem niks schelen of hij nu ook ruzie zou krijgen met dit eigenwijze beest. Ze moest eens weten waar haar plaats was.

Onderwerp: Re: Haven't seen you around here.....(Nevermind)