Just for this night...

Onderwerp: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 22:31

Zwijgend en licht rillerig stapte Dogdance de warriors den in. Het maanlicht omhulde haar silhouette zachtjes en bescheen de pelsen van de slapende katten. Op deze manier kon ze dan ook met gemak de pels van Silverfang onderscheiden. Na een lichte aarzeling liep ze tussen de katten door naar hem toe en gleed ze in zijn nest, haar kop onder de zijne verstoppend. Lichtjes bevend kroop ze tegen hem aan. Ze had nachtmerries gehad.

{Silverfang}

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 22:42

Door de strenge leafbare was Silverfang afgelopen manen gedwongen de dens op te zoeken om buiten niet dood te vriezen. Voor één keer maakte hij een uitzondering en had hij de gesloten wanden opgezocht. Hij was er niet echt blij mee, maar moest toegeven dat de warmte en geborgenheid ook niet geheel onprettig was. Natuurlijk, als hij kon kiezen, lag hij het liefst bij Dogdance, maar helaas was daar niet genoeg ruimte voor in de nursery. Hij was dan ook aangenaam verrast wanneer hij plotseling een warme pels onder zijn nek voelde. Nog een beetje suf van de slaap opende hij zijn ogen, en liet hij een ronkend geluid uit zijn keel ontsnappen toen hij Dogdance herkende. "Wat is er?" vroeg hij zacht, toen hij haar zacht bevende lijf voelde. Misschien had ze het gewoon koud, en hij drukte zich dicht tegen haar aan om zijn warmte te delen.

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 22:47

De poes drukte haar pels tegen die van Silverfang en glimlachte eventjes zachtjes toen de kater een zacht ronkend geluidje maakte. Maar de bezorgdheid won al best snel in Silverfang's toon. De poes legde haar kop op zijn voorpoten en krulde haar staart om de zijne heen. "Nachtmerries.." Mompelde ze zachtjes, terwijl ze zwijgend voor zichzelf uitstaarde. De poes drukte haar kop eventjes tegen haar borstkas om naar zijn bonkende hart te luisteren. Het kalmeerde haar altijd al. "Geen zorgen.. de kittens liggen bij Strawberry.."

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 23:10

Hij keek even bezorgd op toen hij hoorde dat ze een nachmerrie had gehad, en likte toen even troostend over haar kop. Nog een reden waarom hij graag bij haar wilde liggen, zodat ze niet alleen was als ze 's nachts wakker werd. Ja, de kinderen lagen natuurlijk bij haar, maar toch. Silverfang vroeg zich af waar ze eigenlijk nu waren, maar Dogdance gaf daar al antwoord op. Hij glimlachte even, omdat hij zich er ook niet echt druk om had gemaakt. Hij verwachtte ook niet anders van haar. Ze wilde het misschien niet toegeven, maar ze was een goede moeder. Hij liet zijn kop weer zakken en streek zacht over haar pels met zijn wang. "Ik ben blij dat je dan hier naartoe bent gekomen," murmelde hij fluisterend. "Waar ging de nachtmerrie over?"

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 23:16

Ze voelde zich veilig bij Silverfang, maar ze wist dat ze niet te luid moest zijn. Ze wilde geen andere warriors wekken. Ze wist dan heel erg goed dat ze nog minder blij met haar zuden zijn dan dat ze al waren. Ze sloot haar ogen eventjes terwijl ze naar zijn gemurmel luisterde. Alleen het geluid van zijn stem kon haar al kalmeren en die kalmte... Die had ze net eventjes nodig nu. "Rogues.." Mompelde ze zachtjes. Met dat woord zou Silverfang al genoeg moeten weten. Ze zat al tijden met een naar gevoel in haar maag en ze wist niet waar het vandaan kwam... Alsof er iets vreselijks stond te gebeuren.

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 23:21

Zijn bleekgroene ogen gleden even over de donkere gedaantes in den, maar iedereen was nog diep in slaap. Ze leken geen last te hebben van hun gefluister. De clan was dan ook uitgeput door de lange winterdagen. Silverfang richtte zijn zilvere oren weer naar Dogdance toen die zei waar ze over gedroomd had. Rogues. Het soort katten waar ze niet echt fijne herinneringen aan had. Behalve misschien dan met hem, maar dat was een ander verhaal. "Geen zorgen, ik jaag ze wel weg," zei hij half serieus, waarna hij geruststellend glimlachte. Ze hoefde zich niet druk te maken, hier in de clan was ze veilig. En anders zou hij haar met zijn leven beschermen.

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 23:26

Dogdance snorde zachtjes bij zijn woorden. Altijd de heer en altijd de charmeur. Met een lichte glimlach besloot Dogdance haar kop eventjes onder zijn kin te laten glijden. "Ik heb de laatste tijd zo'n vreemd voorgevoel..." Mompelde ze zachtjes, "Alsof er iets vreselijks staat te gebeuren.." Bekende ze vervolgens.

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 23:49

Als het licht was zou je aan de bedenkelijke frons op zijn kop kunnen zien dat hij niet zeker wist of hij Dogdance's woorden serieus moest nemen, of dat hij moest denken dat het kwam door de angst van de nachtmerrie. Hij was nooit zo goed in dat soort dingen. Voorspellingen en voorgevoelens waren naar zijn mening altijd veel te vaag en beangstigend. Dat betekende echter niet dat hij Dogdance niet geloofde, alleen met haar moederinstinct al had ze hem bewezen dat hij daar volledig op kon vertrouwen. "Dat gebeurt vast niet," probeerde hij haar gerust te stellen. "Zodra deze winter voorbij is, worden de tijden weer beter."

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 4 apr 2014 - 23:55

Ze kon aan hem voelen dat hij het niet serieus nam. Hoe kon hij het ook serieus nemen? De poes kwam hier met vage voorspellingen. Als iemand met die woorden naar haar toe kwam, zou ze die kat ook niet geloven. Ze zuchtte dus zachtjes. "Vast wel..." reageerde ze met een zachte mompeling. Plotseling hief ze haar kop en keek ze hem aan, haar ogen vochten. "Ik.. euh.. dank je.. dat je er altijd voor me bent.." Mompelde ze zachtjes. "Ik weet.. ik ben niet altijd de makkelijkste.. en.. en ik kan echt vreselijk zijn soms.. Maar ik hou wel van je.. dat je het maar weet.." Murmelde ze zachtjes.

Onderwerp: Re: Just for this night... ma 7 apr 2014 - 22:48

Silverfang was even verrast toen hij plots de oprechte woorden uit haar mond hoorde vallen. Het was vrij ongewoon voor Dogdance om zoiets toe te geven, en hij werd er voor een kort moment zo door overrompeld dat hij helemaal warm werd van binnen. De grote stoere kater had het plotseling niet koud meer. Met een flauw opgetrokken grijnsje, omdat hij niet echt goed wist hoe hij hier op moest reageren, legde hij zijn kop in haar nek. "Ik ook van jou, gekke furball," zei hij teder.

Zijn kop kwam bijna meteen in haar nek terecht en ze kon zijn gespin voelen. Dat beantwoorde ze met haar eigen gespin. Ze kroop dicht tegen hem aan en sloot haar ogen. "Ik ook van jou, gekke furball," Miauwde de kater, waarschijnlijk in het moment vergetend te fluisteren. "Shh..." Verbeterde ze hem zachtjes, waarna ze zich opkrulde tegen zijn buik aan. De kleine poes voelde zich altijd veilig bij hem. Ze legde zijn kop op zijn schouder en bleef zachtjes snorren.

Hij besefte eigenlijk hoeveel hij haar gemist had, toen hij het vertrouwde gevoel van haar warme lichaam weer tegen zich aan voelde leunen. De kater vergat helemaal dat hij in het bijzijn van andere warriors was, en keek even met een snelle blik door de den toen Dogdance hem hierop wees. Iedereen lag nog te slapen en Silverfang glimlachte geamuseerd, waarna hij zich weer tevreden om haar heen rolde. Hij rook haar zoete geur toen hij zijn neus in haar pels verborg. ”Als de kits groot genoeg zijn kom je weer zo snel mogelijk bij me liggen,” fluisterde hij verlangend.

Dogdance had zichzelf lekker tegen Silverfang aangenesteld toen deze weer zachtjes en fluisterend begon te spreken, zijn toon verlangend. ”Als de kits groot genoeg zijn kom je weer zo snel mogelijk bij me liggen,” had hij gemiauwd. Een kleine glimlach verscheen op Dogdance's gelaat. Tijd om te plagen. Ze wist hoe Silverfang kon verschieten met betreffende van dit soort dingen. "Ho nou, pootjes thuis.. Ik wil nog langer in de warriors den liggen dan één maan..." Fluisterde ze plagerig.

Hij schoot weer omhoog met zijn kop en voelde dat die van kleur verschoot toen hij haar opmerking hoorde. Wat? De gedachte aan nog een nest kittens deed hem even schrikken. Hij was gek op zijn kinderen, maar dacht niet dat hij zo snel weer een stel springende drukdoeners (blijkbaar zat dat in zijn genen) kon verdragen. Bovendien wilde hij Dogdance nooit meer zo’n bevalling laten meemaken. Wat een zelfbeheersing ging dat worden.
Hij slikte, maar zag toen de plagende glimlach op haar gezicht. Van opluchting liet Silverfang een grijns verschijnen.

Ze voelde hem verstarren en ze grinnikte zachtjes om zijn reactie. Ze wist het. De stoere, machtige deputy kon niet tegen deze suggesties. Altijd de charmeur, maar als het serieus werd, dan was hij ineens niet meer zo dapper en heldhaftig in de liefde. Dogdance kon het ondertussen echter wel hebben en ze maakte dan ook dankbaar gebruik van zijn preutsheid. Ze boog zich naar voren om in zijn oor te fluisteren. "Geen zorgen, ik zou het niet erg vinden om nog eens in de nursery te liggen." Hierna nestelde ze zich rustig weer tegen hem aan, de reactie afwachtend.

Ze boog zich voor over. ‘Geen zorgen, ik zou het niet erg vinden om nog eens in de nursery te liggen,’ fluisterde ze zacht in zijn oor. Silverfang keek haar aan en meteen lichtte de schrik weer op in zijn ogen. You got be kidding me. En dat deed ze, want hij zag de pretlichtjes toen ze zich weer tegen hem aan nestelde. Silverfang schudde grinnikend zijn hoofd. ”Ik zou daar geen grapjes over maken als ik jou was,” waarschuwde hij, terwijl hij met een grijns op zijn gezicht zijn kop weer naar haar pels bracht. ”Voor je het weet hebben we nog zo’n stel springende deugnieten.” Zijn blik ging even dromerig naar het plafond, maar werd toen iets serieuzer. ”Ik denk niet dat ik je ooit nog zoiets wilt aan doen, straks gaat het weer mis,” fluisterde hij toen zacht. Zijn keel kneep dicht als hij terug dacht aan de dag dat hij haar bijna was verloren. Hij zag nog voor zich hoe ze daar verkrampt van de pijn had gelegen, haar vacht doordrenkt in het bloed. Zoiets wilde hij nooit meer meemaken.

Dogdance rekte zich eventjes rustig uit, haar klauwen tevreden even in Silverfang's nest begravend. Niet hard genoeg om het kapot te maken, maar gewoon uit ontspannen reflex. ”Ik zou daar geen grapjes over maken als ik jou was,” waarschuwde Silverfang haar terwijl ze dit deed. ”Voor je het weet hebben we nog zo’n stel springende deugnieten.” Dogdance kon het niet laten hem verder te plagen en haar blauwe ogen twinkelden eventjes van plezier. "Je hebt het zelf in de poot schat..." miauwde ze op een fluwelen toon. ”Ik denk niet dat ik je ooit nog zoiets wilt aan doen, straks gaat het weer mis,” Met deze woorden werd Dogdance's blik eventjes overschaduwd en keek ze weg, licht fronsend en verdrietig. "Ik wil niet dat dat alles de hele tijd gaat overschaduwen Silverfang.. Pech kan een kat hebben. Je moet me niet gaan behandelen als een breekbaar stuk prooi." Mompelde de poes, haar vrolijke bui spontaan over.

Onderwerp: Re: Just for this night... do 1 mei 2014 - 0:44

Hij kon aan haar zien dat hij haar gekwetst had. Of op zijn minst beledigd, want ze keek weg met een gepijnigde blik in haar ogen. 'Ik wil niet dat dat alles de hele tijd gaat overschaduwen Silverfang.. Pech kan een kat hebben. Je moet me niet gaan behandelen als een breekbaar stuk prooi,' mompelde ze verdrietig. Silverfang beet op zijn lip, omdat hij duidelijk de waarheid in haar woorden hoorde. Hij wist ook wel dat hij dankbaar moest zijn dat ze hier nog bij hem lag en drie gezonde kittens ter wereld had kunnen brengen, en bij starclan, wat was hij daar dankbaar voor. Dogdance wist hem daar altijd aan te herinneren. Silverfang knikte en boog zich toen met een flauw glimlach voorover, om haar vervolgens een zachte lik over haar fijne kop te geven. "Ben je dat niet dan?" vroeg hij toen plagend, waarbij hij zijn mondhoek even grinnikend omhoog trok in een scheve grijns.

Onderwerp: Re: Just for this night... vr 2 mei 2014 - 23:09

De kater kwam plotseling weer dichterbij en gaf haar een lik over haar fijngebouwde tabby kopje. Maar zo snel liet Dogdance zich niet van de wijs brengen. Hij probeerde het duidelijk weer goed te slijmen en dat pikte ze niet. Nog niet tenminste. Daarvoor mocht hij ietsjes beter zijn best gaan doen. Haar kleine, fijne pootje stak zich dan ook moeiteloos uit en werd plat op zijn kin geparkeerd. Vervolgens duwde ze zijn kop naar achter zodat zijn blik op het plafond gericht werd. Zwijgend hield ze zijn kop in die positie. "Niet zo snel casanova," murmelde de poes, "Je bent nog niet vergeven." Haar toon was nog licht nukkig, iets wat je aan haar hele houding nog kon zien. Haar schouders waren opgetrokken, haar poten zaten net iets te netjes onder haar borstkas gevouwen en haar kin hield ze hoog. Tevens waren haar ogen lichtjes vernauwd en haar wangen iets opgebold door gespannen in haar mond vastgehouden lucht. Maar, chagrijnig sprak ze niet meer.

Ze stak haar fijne pootje uit en duwde zijn kop moeiteloos weg. Silverfang grijnsde geamuseerd toen ze op haar nukkige manier zei dat hij nog niet vergeven was. "Ah, mijn goede uiterlijk en charmes zijn geen reden genoeg?" vroeg hij grinnikend. Zijn lage stem was niet serieus, maar toch vol affectie. Hij wist dat hij Dogdance niet ging ompraten met zijn zogenaamde charmerende opmerkingen, maar daar had hij op het moment teveel lol in. Ze zou het niet willen horen, maar hij vond haar alleen maar schattig als ze zich zo gedroeg.

Onderwerp: Re: Just for this night...