[open] Well, damn..

Foxfang zin rossige vacht wat aardig dof qua rood tegenover andere katten waar hun pels op vuurde als rode vlammen die naar de hemel grepen. Zijn felblauwe ogen keken aandachtig over het landschap heen. Een wijde geeuw verliet zijn kaken aangezien hij al een tijdje aan het jagen was. De felblauwe ogen van de langharige kater vielen op een plekje in het hoge gras dat er heerlijk zacht uitzacht. Een snorrend geluid verliet de longen van de kater toen ie dat zag, besloten hebbend om wat te gaan slapen. Iets wat -vond hij zelf- hij wel verdiend had. Tevreden draaide hij een paar keer rond voordat hij in slaap viel.

Snakkend naar adem werd de kater weer wakker, aardig laat in de avond aangezien het al begon te schemeren. Zijn pels stond van schrik overeind waarbij zijn staart ook hartstikke dik was waardoor het net op die van een eekhoorn leek, maar dan net anders. Zijn pupillen stonden wijd terwijl hij angstig om zich heen keek. Al gauw kalmeerde hij toen hij er achter kwam dat het een nachtmerrie was geweest en er op het moment helemaal geen grote bloeddorstige hond achter hem aanzat die hem bijna tussen zijn sterke witte kaken had gegrepen.

Met een slaperige blik stond hij op, besluitend dat het maar eens tijd werd terug naar het kamp te gaan en zijn prooi ondertussen op te halen. Als de prooi niet al was opgehaald door andere Clankatten die had hadden zien liggen. Doordat hij een rusteloze slaap had gehad was hij nog steeds bekaf en nog steeds niet helemaal wakker waardoor hij hartstikke slaapdronken werd. Ineens voelde hij een koud en nat gevoel op zijn huid. Foxfang zijn felblauwe ogen werden groot toen hij zag dat hij in een beek was gestapt. “Mousedung!” siste hij met opgezette staart en kwam zo snel mogelijk uit de beek, nu tien keer zo dun lijkend nu zijn pels nat was en helemaal tegen zijn huid aanplakte.

[ganzenopdracht ]

Doordat de rossige kater bezig was met de vieze natte waterdruppels uit zijn lange pels te schudden hoorde hij niet dat er een kat bij was gekomen om hem te vergezellen. "Probeer je te vissen, Foxfang?" vroeg deze aan hem. Hij herkende de stem vrijwel meteen, iedereen zou deze stem overigens herkennen, het was immers de stem van Everstar, de WindClan leader. Wat verbaasd keek de kater op om de poes recht in haar groene ogen aan te kijken waarbij Foxfang zijn hoofd schudde. “Ik wilde gewoon wat drinken voordat ik mijn prooi zal ophalen, ik leunde alleen wat te ver naar voren waardoor ik in de beek viel.” loog hij tegen haar desondanks het zijn leider was. Hij vond dat er invallen omdat je slaapdronken was namelijk een stuk maloteriger klinken dan wat hij net verteld had.

Hij zag hoe er een bedenkelijke blik op zijn leader haar gelaat ontstond, blijkbaar niet helemaal zijn leugen gelovend. Desondanks ze zo keek bleef Foxfang zijn blik perfect in zijn plooi hangen, hij had hier namelijk al enige ervaring mee, little white lies. Toch was de rossige kater wel verbaasd dat ze dacht dat hij ging vissen, de beek was aardig ondiep dus hij betwijfelde of er enige vissen zouden zwemmen, plus hij zal raar aangekeken worden als hij met een vis thuis zou zijn gekomen. . "Zo ongeveer iedereen is allang in het kamp voor het sharing tongues", zei ze. "Wilde je zo graag nog verder jagen?" vroeg ze aan hem en hij haalde zijn schouders op. “Niet aan gedacht Everstar” miauwde hij tegen haar, vindend dat ze het hem wel makkelijk maakte om te liegen. “En u dan? Moet u niet in eht kamp zijn voor het sharing tongues?” besloot die te vragen aan haar. U zeggen tegen haar om respectvol te zijn.

Foxfang knikte kalm op zijn leider haar eerste vraag. Hij het inderdaad wel iets gevangen, niet veel maar wel wat. "En heb je misschien ook jonge dieren gezien? Het is al nieuwblad, maar ik heb zelf nog geen lampreien of jonge muizen kunnen ontdekken." vroeg ze aan hem waarop hij gelijk zijn hoofd schudde. "Ik heb nog geen jonge dieren rond zien lopen Everstar" zuchtte hij, wetend dat er snel jonge dieren zouden moeten komen als ze een voedselrijke Newleaf zouden willen krijgen. "Alleen maar dieren die aan de wat oudere kant zijn" vervolgde hij om zijn vorige zin te detailleren.