I should be wiser

Het muisje was al snel uit zijn kaken gevallen toen hij langs een beekje kwam en de Warrior gleed haastig tot stilstand. Zijn voorpoten raakten het koude water, maar het kon hem even niet schelen. Hij had zo'n dorst. Zijn snuit werd in het water gedrukt en haastig likte hij het water op met zijn roze tong. Verfrissend, maar misschien iets té koud. De kater wreef met zijn voorpoot langs zijn snuit en schudde zijn wat nat geworden vacht uit. "Ashdrizzle!" Zijn grijze oortjes schoten overeind toen hij zijn naam hoorde en wat verbaasd draaide hij zich om. Huh? "Vind je het erg dat ik m'n hart even lucht?" Niet zo veel later kwam er een Littlestream voor hem staan en een wat bezorgde blik verscheen in zijn ogen. Ze hadden elkaar al een tijdje niet gezien en de kater wilde het absoluut niet over zijn nek halen om haar in deze drukke periode op te pikken om iets leuks te gaan doen. Ook had hij wel eens gedacht dat Littlestream wel gelukkiger was als hij niet zo voor haar poten liep met zijn gezondheid en eisen. De kater drukte zijn snuit tegen haar wang en keek haar met een voorzichtige glimlach aan. "Maar natuurlijk niet, wat is er allemaal gebeurd?" Vroeg hij voorzichtig en ging rustig zitten, zijn grijze staart naast zijn voorpoten leggende.

Zijn frons werd even wat dieper toen Little niet echt gebruikelijk reageerde. Was het iets over hem? Had hij haar iets aangedaan zonder dat hij het wist? Snel bladerde hij door zijn herinneringen, maar kon echt niets opbrengen. Hij had geen ellende over zich geroepen, voor zover hij wist. "Weet je nog de tijd dat Fawnstep jaloers op me was omdat ik medicine cat apprentice was geworden?" Het incidentje was wel bekend tussen een paar katten, ja. Ash knikte en luisterde stilletjes verder. "Wel, ik, euh.." Hij draaide zijn oortjes, deel nieuwsgierig en deels bezorgd. "Nu ben ìk jaloers op haar. Misschien wist je het nog niet, Ashdrizzle, maar toen ik zo gemeen deed tegen Snowynight was omdat ik jaloers op haar was. Ik wou je toen die ene keer niet meer zien omdat ik dacht dat je haar had gekozen omdat je wist dat je met mij nooit een toekomst kon krijgen.." Het liefst wilde de kater nu opstaan en haar een geruststellend kopje geven, maar.. hij deed het niet. Hij kon zijn poten nog niet van de grond krijgen, omdat Little nog niet klaar was en hij bang was voor haar reactie. Straks wilde ze gewoon haar woorden kwijt en geen getroost. "Toen Innerghost me verstootte uit het nestje dacht ik dat ze het had gedaan omdat ze mij niet goed genoeg vond. Ik was altijd al jaloers op mijn broers en zussen, omdat zij alle liefde van de wereld kregen terwijl ik weg zat te rotten in de medicine den. Weet je, niet één keer was ze me komen bezoeken. Behalve toen ze me kwam wijsmaken dat ik niet op een Shadowclan kat leek." Hij gaf een kort knikje en keek haar met een medelijden gevulde blik aan. "Nu begint het overnieuw, mijn zus krijgt weer al hetgeen dat ik wil!" Een frons verscheen weer op zijn gelaat. Wat..? "Fawnstep krijgt kits." Zijn blauwe ogen werden groot en als hij geen vacht op zijn kop had, zou iedereen kunnen zien dat de kleur er vandaan was getrokken. Kittens..? De kater slikte zijn gedachten even weg en schuifelde wat dichterbij en tikte Little aan met zijn grijze staartpunt. "Maar Little," Begon hij met een zachte stem en bleef zijn vriendin aankijken. "je kan er niets aan doen. Jij hebt de mogelijkheid om katten te genezen, kittens op de wereld te brengen. Je bent heel sterk en ik weet dat het Medicine cat zijn perfect bij je past. Dit is alleen iets waar elke Medicine cat vast last van heeft. Maar weet dat je niet alleen staat, vrienden zijn er altijd voor je." Hij bleef voor een moment stil. "Ik zal er voor je zijn. Je moet niet jaloers zijn, je moet genieten van wat je allemaal hebt. Geloof mij nou maar." Hij viel even stil en zijn blauwe blik dwaalde af naar zijn voorpoten. "Maar.. wanneer heb je gemerkt dat ze.. zwanger was?" Zijn gedachten waren weer omhoog gekrabbeld. Hij moest het weten. Want hij had de zwarte Warrior niet met gek veel andere katers zien optrekken. StarClan, please don't do this.

Hij kreeg geen reactie en lichtelijk vermoeid rakend met deze situatie zuchtte hij. Als ze dan geen hulp wilde, moest ze dat gewoon zeggen, want hiermee deed hij zijn brein alleen maar pijn. "Zonet, ze is nog niet zo heel lang zwanger, misschien enkele dagen geleden of zo." De kater knikte, doende alsof hij het antwoord in zichzelf opsloeg, maar het ging helemaal verkeerd in zijn kop. Oh nee, oh nee. Hij moest kalm blijven, van binnen, zodat hij van buiten geen paniek zou vertonen. Waarom het zijn kittens..? "Ik vraag me af wie de vader is.." Zijn ogen werden weer wat groter, maar Ash wist zichzelf snel weer te herstellen en haalde luchtig zijn schouders op. "Hm, geen idee, maar dat zullen we wel bij de geboorte zien, toch?" Antwoordde hij wat vlugjes. Hij wilde nu gewoon een eind aan dit gesprek knopen. Hij moest Fawnstep spreken, maar zomaar wilde hij Little niet alleen laten.

"Als je weg wilt, ga dan maar. Het zou niet de eerste keer zijn dat je me in de steek laat." Het floepte er gemakkelijk uit bij haar en Ashdrizzle voelde een vonk van woede in hem omslaan. Wat? Tot zijn verbazing bleef hij er vreemd kalm onder, maar zijn blauwe ogen vonkten even met vuur. IJzig wierp hij een blik op haar en bleef haar ook aankijken. Nee, hij wilde dit voor eens en voor altijd uit de weg hebben. "Fijn dat je onze vriendschap zo waardeert, Little, fijn dat je weer eens mooi alleen denkt aan wat jij hebt gedaan." Antwoordde hij koud. "Als ik dan toch alleen maar een last ben, moet je dat vooral zeggen, ben je zo van me af." Hij deed het gewoon terug, hij sprak de woorden gewoon uit. Het verbaasde hem dat hij hier überhaupt nog zat.

Strak bleef hij haar aankijken en gaf zijn instinct niet het genoegen om naar de grond te staren. Hij moest nu even sterk blijven. "Nee, je bent juist geen last." Haar verbaasde blik had hem even verward, maar hij haalde zijn neutrale gelaat weer snel op. "Ik wil gewoon niet dat je weer weggaat.. zoals je toen deed toen Snowynight.." Zijn oortjes gingen wat lager hangen. Waarom begon ze er steeds weer over? Het haalde zijn hart steeds weer op, net nu hij zich wat beter begon te voelen. "Waarom ben je niet meer naar me toe gekomen? Weet je niet hoe vaak ik op je gewacht heb? Ik mocht het misschien druk hebben, dat betekend nog niet dat ik je zomaar in de steek laat." Voor een moment verzwakte zijn blik en keek hij Littlestream wat schuldig aan, maar schudde koppig zijn kop. "Zieke katten gaan voor zielenpootjes zoals ik." Mompelde hij wat zachter en probeerde zijn oortjes weer recht te zetten, maar het zat er niet echt meer in. "En ik wilde je niet op je zenuwen maken met mijn hele leven en alles wat me wel niet is overkomen. Shrewstar heeft me niet voor niets twee Apprentices gegeven, ik heb het te druk om over van alles na te denken. Maar dat zegt niet dat ik je nooit aan je gedacht had, Little, want je blijft een van mijn beste vriendinnen, die ik volgens mij ooit nog uit het water heb gered." Een wat kleine flauwe glimlach verscheen op zijn gelaat.

"Da's waar," Opgelucht haalde hij adem bij haar wat verachterde blik en glimlachte wat bij haar snorrende toon. "En als dat de manier is om je aandacht te trekken, dan spring ik nu opnieuw in dat meer." De kater schrok van haar plotseling strenge blik en lachte toen er toch een glinstering verscheen in haar groene kijkers. "Ik heb je nooit als een last gezien, sorry dat ik zo overkwam, het was niet zo bedoelt.." Hij schudde zijn kopje en gaf haar een zachte por. "Ah geeft niet, ik had je ook moeten opzoeken toen mijn status nog.. fragiel was." Glimlachte hij licht ongemakkelijk. "Maar zo goed kan ik ook weer niet zwemmen, dus probeer dan mijn aandacht maar te trekken door.. eh.. te schreeuwen of zoiets. Dat is veiliger voor de grootse Medicine cat."

"Ik zal de volgende keer roepen dan, als dat is wat meneer wilt." Had ze geantwoord, nadat ze voor een moment had gezucht en hem een verveelde blik wierp. Hm? "Maareh, wat gaan we doen? Ik heb echt even geen zin om terug te gaan." Oh, dus nu was het wel 'we'? Dwaasjes glimlachte de kater en haalde zijn schouders wat op. "Zo snel schiet me niets te binnen." Antwoordde hij en maakte zijn blauwe blik los van die van Little en keek om zich heen, maar niets van hun omgeving schoot echt omhoog als de perfecte activiteit. "Eh.. tja.. wat wil jij doen? Super spannend kruiden gaan zoeken?" Hij kon bijna zijn lachen niet inhouden, terwijl hij het zei. Ja, het zou nuttig zijn voor de Clan, maar veel lol zouden ze er niet aan kunnen beleven. "Of heb jij nog een goede suggestie?"