We have to move {Gehele clan}

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

”When the river overflows, they can only run and hope it gets better soon.”

Het was al iets meer dan een week sinds ze had opgemerkt dat de rivier uit zijn oevers was getreden. Het was in het begin nog geen probleem geweest, en ook de dagen erna was er niet veel veranderd. Maar de laatste twee dagen was het ineens heel snel gegaan. Toen ze gisteren ging kijken was het met anderhalve katten lengte opgeschoven, en deze ochtend nog meer. Ze zuchtte even, maar ze wist wat haar te doen stond. Ze had al tegen Wolfgaze verteld dat ze moesten vluchten naar de highlands en nu zou ze het tegen de clan moeten vertellen. Met een paar sprongen stond ze bovenop de rots. ”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!” Klonk haar stem door het gehele kamp en het gebied eromheen. Langzaam ging ze zitten op de steen. ”Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds.” Ze begint ermee, en laat een klein glimlachje zien, maar hij verdwijnt vrij snel. Ja Riverclan is er nog, maar in welke staat? ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp.” Ze slikte even en het puntje van haar staart ging licht nerveus heen en weer. ”Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” Ze liet de katten even hun uitspraken doen. Sommige waren het er niet mee eens, maar andere zagen inderdaad in dat dit de enige oplossing was. ”De riverclan heeft dit vaker gedaan en we hebben het overleeft, dus ook deze keer moet het ons lukken.” Haar groene ogen gingen zelfverzekerd rond de groep katten. ”Iedereen neemt wat mee, geen enkele prooi of kat zal worden achtergelaten. Een aantal warriors zullen de elders en de zieken die niet zelf daar kunnen komen moeten dragen of ondersteunen. Kittens die niet instaat zijn om zover te lopen zullen eveneens gedragen moeten worden. Iedereen moet zijn steentje bij dragen en dan komen we erdoorheen.” Ze stond op en keek nog één keer de clan rond. ”Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” Ze knikte naar de katten en sprong toen van de rots af. Ze mengde zich tussen de katten en hielp met taken indelen, geen enkele kat zou hier achtergelaten worden.

453 words | The clan | Als zoveel mogelijk mensen zouden reageren ^^| ( © hunter. )

”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!” Wat nerveus hief ze haar kopje op toen ze de bekende stem van Dawnstar hoorde. Wat.. wat was er aan de hand? Quietpaw nam snel nog een hapje van haar magere muis en begroef de botjes onder een laagje sneeuw, waarna ze zich bij de rest van de Clan voegde. ”Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds.” Oké..? Maar daarvoor hoefde er toch geen Clanmeeting te komen? Meteen begon Quietpaw al aan de ergste dingen te denken die er waren. ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp.” Haar groen ogen werden groot en een angstige piep kwam uit haar mond. Nerveus begon ze om zich heen te kijken, zoekend naar een teken van haar zusje of moeder, maar ze zag niemand en voelde zich bitter alleen. ”Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” Wat?! Haar staart werd wat dikker. Verhuizen.. uit.. uit het kamp..?! Alsof het water nu al aan haar poten stond, begon ze wat nerveus op en neer te wiegen en beet op haar lip. ”Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” Dat was het. Quietpaw bleef stug op haar plek zitten, totdat iemand haar zou vertellen wat ze zou moeten doen. Helder denken kon ze even niet. Morgen zouden ze het kamp achterlaten. Voor hoe lang? En hoe erg zou de schade wel niet zijn?

De Abessijn liep net terug van het gestegen water en had hem wat ongerust gemaakt. De gesmolten rivier werd niet op tijd door de zon opgenomen en als het zo door ging. Lynxfang natte poten lieten een spoor achter en hij voelde dat zijn poten inmiddels onderhet zand zaten. In het Camp aangekomen gooide hij zijn vis op de prooistapel en ging verderop zijn poten wassen. Intussen bleef hij aan het gestegen water denken en de kleine vissen die al buiten de oever zwommen. Nou ja, de oever was eigenlijk nu stuk verderop. Hopelijk werd straks hun Camp niet de oever. Lynxfang begon aan zijn andere poot en knikte kort tegen een langskomende kat. Ach, misschien daalde het wel weer, als de zon nou eens ging schijnen.”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!”Lynxfang stond op en liep naar de verzamelden katten toen. Een ceremonie? ”Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds.”klinkt het, Dawnstar glimlachte, maar dat verdween al vlug. ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp.” Ze slikte even en het puntje van haar staart ging licht nerveus heen en weer. ”Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” Verhuizen? Ze zaten dus toch in de gevarenzone. Lynxfang knikte enkel, hij liet zijn stem nooit zo hard horen, en besloot in stilte dat dat de enige veilige oplossing was. ”De riverclan heeft dit vaker gedaan en we hebben het overleeft, dus ook deze keer moet het ons lukken.” Haar groene ogen gingen zelfverzekerd rond de groep katten. ”Iedereen neemt wat mee, geen enkele prooi of kat zal worden achtergelaten. Een aantal warriors zullen de elders en de zieken die niet zelf daar kunnen komen moeten dragen of ondersteunen. Kittens die niet instaat zijn om zover te lopen zullen eveneens gedragen moeten worden. Iedereen moet zijn steentje bij dragen en dan komen we erdoorheen.” Lynxfang knikte nogmaals en ging dichterbij zitten, Dawnstar kon op zijn hulp rekenen! Dawnstar had het nog kort over minder territorium, maar daar maakte Lynxfang zich niet zoveel zorgen over. nu Nieuwblad aanbrak, kwamen de dieren inmiddels ook te voorschijn en vaak in grote getallen. Lynxfang stond op en liep naar zijn Leader toe. "Ik hoop dat het water niet al te lang gaat logeren in ons camp" merkte hij op, zijn zware stem klonk ongerust en wat streng.

Zwijgend spitste Ashlily haar oren toen ze zag dat de clanleader als een gemberkleurige waas op de hoge rots sprong. Was het nu alweer tijd voor een ceremonie? Er was er toch nog net eentje geweest? Een sneer verscheen op Ashlily's mond, was Dawnstar soms een kat vergeten? Arme kat in dat geval. Maar haar sneer verdween al snel en maakte plaats voor een bezorgde frons toen ze het nieuws hoorde. Haar pels schoot lichtjes alle kanten op door de stress die en adrenaline die begonnen te werken en haar gele ogen verwijdden zich lichtjes. Een overstroming? Weg uit het kamp? Hoe moest dat dan? En hoe lang bleef het water hier hangen? De leigrijze met witte poes keek even bezorgd naar de nursery, als het goed is was Skunkkit daar, maar zeker wist ze het niet. Ze hief zich lichtjes overeind. Dawnstar zei wel dat kits gedragen moesten worden als ze niet zelf konden lopen, en haar Skunkkit zou ze absoluut dragen, maar hoe zat het met warmte en veiligheid op de hooglanden? "Hoe kunnen we ervan verzekerd zijn dat de kittens geen kou vatten daar boven?" Vroeg ze luid, "Het is nog lang niet warm genoeg om ze voor lange tijd buiten te houden." Haar staart zwiepte geagiteerd heen en weer. Misschien was ze wat te beschermend tegen Skunkkit, maar sinds Smoketear's biecht nam ze geen enkel risico meer om nog iets kwijt te raken wat haar dier was. Haar vertrouwen was ze al kwijt immers.

Verbaast keek Hazelkit op toen ze dawnstars stem hoorde. Een ceremonie was er laatst nog geweest, dus dit moest iets anders zijn. ''De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer word en al dit water komt in de rivier terecht die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp.'' Heel even stopte de leider met praten en verbaast keek de kit om zich heen. Ze had geen idee hoe ver die rivier lag, maar ze had altijd gedacht dat het wel ver genoeg zou zijn dat overstromingen geen ramp zouden zijn. ''Binnen een niet zo'n lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn, de enige oplossing hievoor is verhuizen naar de highlands.'' Ging Dawnstar verder. Om zich heen hoorde Hazel wat geschrokken gemompel, en de sfeer werd steeds grimmiger naarmate de clanmeeting langer doorging. Ze kende de highlands niet, maar aan de reacties te horen was het niet leuk om daar naar toe te gaan. Toen de rode poes van de rots afsprong, stonden de tranen in de gele ogen van de kit. Ze wou niet weg, niet naar een onbekende plek. De tocht en het verblijf daar zou ongetwijfeld zwaar worden, en er was niemand die haar er doorheen kon slepen. Een warme plek die haar een veilig gevoel gaf was er vast en zeker ook niet. De eerste traan rolde nu over haar witte vacht, maar snel veegde ze die weg. Ze moest sterk blijven. Langzaam ging ze zitten, en probeerde het goed tot haar door te dringen terwijl ze vocht tegen de tranen.

Stormysoul kwam net het kamp binnen lopen met haar vangst toen Dawmstar haar stem liet luidden over het kamp ”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting! Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds.” Dawnstar leit een klein glimlachje zien die even snel verdween en vervolgde ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp.” Ze slikte even en het puntje van haar staart ging licht nerveus heen en weer. ”Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” Wat! Wat dat ze wel niet! Het is waar dat de rivier hoger is geklommen, maar het Camp verlaten, dat nooit. En om persoonlijke redenen wou ze er niet heen gaan door Dyingblack, wat zou ze moeten denken dan? ”De riverclan heeft dit vaker gedaan en we hebben het overleeft, dus ook deze keer moet het ons lukken. Iedereen neemt wat mee, geen enkele prooi of kat zal worden achtergelaten. Een aantal warriors zullen de elders en de zieken die niet zelf daar kunnen komen moeten dragen of ondersteunen. Kittens die niet instaat zijn om zover te lopen zullen eveneens gedragen moeten worden. Iedereen moet zijn steentje bij dragen en dan komen we erdoorheen.” Stormysoul stond nog steeds voor paf over het idee dat ze moesten verhuizen, dit had ze nog nooit meegemaakt! ”Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” Tijdens de meeting was de Stormysoul's staar dikker geworden, maar ze kon haarzelf niet bewegen door de schok.

”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!” klonk de stem van Dawnstar. Nieuwschierig keek Timekit op. Hij had tot nu toe geluisterd naar elk ding dat ze zei op die rots. ”Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds. De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp.” sprak de poes. Timekit luisterde aandachtig naar haar. Wat ging ze doen aan het water. Ze noemde de in haar ogen enige optie. Al geloofde hij er diep in dat ze wel goed nagedacht had voor ze hier vanuit ging. Naar de highlands. Hij had geen idee waar het was. Ze ging door. Iedereen nam iets mee, niets of niemand bleef achter, dat was logisch. Misschien kon hij de medicine cat helpen met haar kruiden. Hij wou helpen, nuttig zijn. ”Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” waren haar laatste woorden voor ze van de rots sprong. Zijn groene ogen gingen langs de groep tot hij een witte kitten zag zitten. Hazelkit, huilde ze nou. Zonder te twijfelen kwam Time van zijn plek en liep naar haar toe. "hey, het komt wel goed, heb moed" zijn hij en keek haar aan. " ik weet zeker dat de clan dit hartstikke goed aan kan, net als jij" zei hij zacht. Hij keek haar nog even aan en glimlachte naar haar waarna hij zich omdraaide om naar Dawnstar te trippelen. "Kan ik ergens mee helpen?" vroeg hij zacht waarna hij haar aankeek. Hij zag haar meer als een hele goede vriendin maar goed.

Naarmate de leafbare verstreek begon het ijs te smelten. Hierdoor waren er bepaalde momenten dat de rivier overstroomde. Zo'n moment was nu. De rivier was uit zijn oever getreden en werd groter met de dag. Dawnstar en Wolfgaze hadden besloten dat het, het beste was als het kamp tijdelijk werd verplaatst. Het was geen ramp, het was wel eens vaker voorgekomen, alleen maakte het de clan onrustig. In het kamp sprong Dawnstar op de High Rock. ”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!” Galmde haar stem door het kamp. Katten kwamen rond de Rock zitten en luisterde aandachtig. ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp. Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” De clan begon rumoerig te praten, anderen waren het er niet mee eens en anderen wel. ”De riverclan heeft dit vaker gedaan en we hebben het overleeft, dus ook deze keer moet het ons lukken.” Dawnstar keek even de clan rond. ”Iedereen neemt wat mee, geen enkele prooi of kat zal worden achtergelaten. Een aantal warriors zullen de elders en de zieken die niet zelf daar kunnen komen moeten dragen of ondersteunen. Kittens die niet instaat zijn om zover te lopen zullen eveneens gedragen moeten worden. Iedereen moet zijn steentje bij dragen en dan komen we erdoorheen.” Ze maakte aanstalte om de meeting te beeindigen ”Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” De reacties in de clan waren normaal. Niet iedereen was het ermee eens, maar de meeste wel. Sommige waren zelfs geschrokken. Wolfgaze draaide zich om, en ging Dawnstar helpen met de voorbereidingen van het vertrek.

Met een blik op zijn moeder gericht lag Smokekit in het nest van Mousefur, zij was niet zijn moeder, maar ze had wel voornamelijk de zorg van hem op haar genomen. Hij lag in haar nest, maar zijn ogen waren gericht op zijn échte moeders nest, die van Ashlily, en zijn broer Skunkkit. Hij had nauwelijks contact met het katertje, en hij vermoedde dat hij hem niet eens mocht, hij was tenslotte de gene die op hún vader leek, Smoketear. Hij zuchtte, maar hoorde toen de oproep van hun leader, Dawnstar. ”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!” Oud genoeg was hij niet, maar daar had Smokekit lak aan, dus liep hij de nursery uit en ging hij ergens voor aan zitten, met zijn staart over zijn poten heen gelegd. ”Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds.” Smokekit grijnsde, "ja dúh, wij zijn de sterkste clan van het woud," piepte hij, luid genoeg om hoorbaar te zijn. Hij grijnsde en luisterde verder naar zijn leader. ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp. Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” Nu was hij geschokt, verhuizen? Naar Highlands? Hij kon zijn oren niet geloven, maar hij vond het wel opwindend. "Woah, avontuur," grinnikte hij, wetend dat vermoedelijk niemand er op zou reageren, maar het kon hem niks schelen. ”De riverclan heeft dit vaker gedaan en we hebben het overleeft, dus ook deze keer moet het ons lukken.” Smokekit knikte instemmend, niet wetend waarom hij knikte, maar dat maakt niks uit. ”Iedereen neemt wat mee, geen enkele prooi of kat zal worden achtergelaten. Een aantal warriors zullen de elders en de zieken die niet zelf daar kunnen komen moeten dragen of ondersteunen. Kittens die niet instaat zijn om zover te lopen zullen eveneens gedragen moeten worden. Iedereen moet zijn steentje bij dragen en dan komen we erdoorheen.” Smokekit grijnsde. ”Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” Smokekit miauwde kittenachtig opgewonde en sprintte naar Wolfgaze toe. "Oké! Wat mag ik doen!" Hij sprong om de deputy heen en wachtte af op zijn woorden.

Tag: Wolfgaze.
OOC: Mán, eindelijk weet ik weer hoe Smoketear als kitten was, en kan ik dat nu in SmokeJunior stoppen.

”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!” Petalcloud stond voorzichtig op. Ze legde nog wat mos tegen Missingkit aan om de slapende kitten warm te houden terwijl zij er niet was. Daarna liep ze naar buiten. De lucht was koud, maar dat ijzige tintje dat hij kreeg als het vroor was verdwenen. Nieuwblad was eindelijk aangebroken. Petalcloud wierp en korte blik op de medicine cat's den. Smoketear. Ze kon het nog steeds niet bevatten.
”Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds”, miauwde de RiverClan leidster. ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp. Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” Petalcloud keek geschokt naar de poes op de highrock. Verhuizen? Nu? Maar het was nog zo koud en op de Highlands was zo weinig beschutting! Missingkit mocht niets overkomen. Ze moest veilig blijven. De nursery was veilig en warm. Hoe moest ze haar warm houden op die kale vlakte? Ze begreep ook dat er geen andere keus was. Blijven was geen optie, het kamp zou in een paar dagen onder water staan en dan was het hier niet bepaald veiliger dan op de hooglanden.
”De riverclan heeft dit vaker gedaan en we hebben het overleeft, dus ook deze keer moet het ons lukken", stelde Dawnstar de clan gerust. ”Iedereen neemt wat mee, geen enkele prooi of kat zal worden achtergelaten. Een aantal warriors zullen de elders en de zieken die niet zelf daar kunnen komen moeten dragen of ondersteunen. Kittens die niet instaat zijn om zover te lopen zullen eveneens gedragen moeten worden. Iedereen moet zijn steentje bij dragen en dan komen we erdoorheen. Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” "Hoe kunnen we ervan verzekerd zijn dat de kittens geen kou vatten daar boven?" sprak een andere queen dezelfde twijfels als die Petalcloud had uit. "Het is nog lang niet warm genoeg om ze voor lange tijd buiten te houden."
Petalcloud liep terug naar de nursery om het aan Missingkit te vertellen. Dawnstars antwoord maakte niet heel veel uit. Ze konden niets anders doen dan naar de highlands gaan.

”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!" Klonk er door het kamp heen. Honeyspots spitste haar oren en keek op net op het moment dat ze een vis op de prooi stapel legde. Ze draaide zich om naar Dawnstar en trippelde naar de groep katten die zich verzamelde. Achterin de groep ging ze zitten en luisterde ze.

Ze zuchtte toen Dawnstar uitgepraat was en keek om zich heen. Iedere kat was inmiddels aan het bewegen. Maar Honeyspots had geen idee waar ze kon beginnen. Er was zoveel te doen .. de hele clan verplaatsten was niet niets. De rivier zijn stijgende waterpeil was zeker niet onopgemerkt gegaan maar ze had er niet al te veel aandacht aan besteed. Ze was allang blij dat ze weer kon vissen en de clan van voedsel kon voorzien. Uiteindelijk stond Honeyspots op en zag ze haar dochter zitten. Ze was een van de weinige die niets deden op het moment. Ze liep op een drafje naar haar toe. Ze gaf haar een zacht tikje met haar gevederde staart, tegen Quietpaw haar schouderen glimlachte geruststellend. "Laten we naar Wolfgaze gaan om te kijken wat we al kunnen doen" Honeyspots wierp een blik om zich heen en keek toe hoe de één de kraamkamer inliep, de ander de elders den in en weer iemand die het kamp in kwam en verrast om zich heen keek door de plotselinge levendigheid.

Tag: Quietpaw,

”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de highrock voor een Clanmeeting!” Jaggedpaw stond op, en keek naar Dawnstar, die boven op de high rock zat. Hij was er nog niet over uit of hij haar mocht of niet, Het was behoorlijk onverwacht dat Stormstar- Nu inmiddels wise- Aftrad. Hij trippelde dichterbij, en verdrong zich tussen de katten om vooraan te gaan staan, zodat hij het beter kon horen. ”Het was een strenge leafbare, maar we zijn er doorgekomen, Riverclan staat nog steeds.” De blue seal point keek trots, het was inderdaad zo. Riverclan was er door heen geslagen, waardoor hij zeker was dat ze sterker waren dan alle andere clans. ”De sneeuw smelt in een hoog tempo nu het warmer wordt en al dit water beland in de rivier die de grenzen van Riverclan aangeeft. Hierdoor is de rivier uit zijn oever getreden en het komt steeds dichter bij het kamp.” Dawnstar leek nerveus, en Jagged voelde zich ook niet helemaal op zijn gemak. ”Binnen een niet zo lange tijd, hoogstens 2 á 3 dagen, zal het water bij het kamp zijn. De enige oplossing hiervoor is verhuizen naar de highlands.” Dit was echter nieuw voor de apprentice. Highlands? "Bij de konijnenvreters?"Vroeg hij verbaast en boos tegelijk, wat kregen ze nou? Zijn clan was toch veel sterker dan het water? ”De riverclan heeft dit vaker gedaan en we hebben het overleeft, dus ook deze keer moet het ons lukken.” Jaggedpaw kon zich geen moment herinneren waar op dat was geweest, maar er was ook een grote kans dat hij toen kitten was. Toch snoof hij verachtend, en besloot dat hij deze poes niet mocht.
”Iedereen neemt wat mee, geen enkele prooi of kat zal worden achtergelaten. Een aantal warriors zullen de elders en de zieken die niet zelf daar kunnen komen moeten dragen of ondersteunen. Kittens die niet instaat zijn om zover te lopen zullen eveneens gedragen moeten worden. Iedereen moet zijn steentje bij dragen en dan komen we erdoorheen.” Tss. ”Het zal moeilijk worden met minder territorium, maar ik geloof in de clan en ik hoop dat jullie dat ook doen. We gaan zo snel mogelijk beginnen met de voorbereidingen en vertrekken morgen.” Jaggedpaw liep naar de dichtstbijzijnde apprentice en plofte neer. Hij herkende Quitpaw, die werd vergezeld door een warrior die verdacht veel op haar leek. Misschien familie? "Hey," Zei hij onverschillig, en keek de katten niet aan. "Zal ik jullie anders helpen?" Hij rolde met zijn ogen en zijn stem droop van het sarcasme. "Als het echt moet."

Ze voelde een tikje op haar schouder gevolgd door een maar al te bekende stem. "Laten we naar Wolfgaze gaan om te kijken wat we al kunnen doen" Een glimlach kwam op haar gezicht en ze drukte haar snuitje in haar moeder's vacht, meteen een herinnering krijgend aan haar kittentijd. "Oké." Antwoordde ze zachtjes, maar werd weer eens verrast door een nieuwe, nog onbekende stem. "Hey," Haar kopje werd omgedraaid naar een grijze Apprentice, ouder dan zij. "Zal ik jullie anders helpen?" Quietpaw schuifelde wat dichter tegen haar moeder aan bij de wat onaangename toon en wierp aarzelend een blik op de Warrior. "Als het echt moet." De calico Apprentice klemde haar kaken op elkaar en wierp wat stilletjes een blik op de Apprentice. Hoe moest ze daarop reageren?

Honeyspots begon te snorren toen Quietpaw haar begroeting beantwoordde. Ze glimlachte breed en zocht ondertussen met haar ogen de katten af of ze Wolfgaze zag. Ze draaide haar kop om toen een plotse stem zich bij hen voegde. Het was Jaggedpaw. Jaggedpaw was een maan eerder dan Quietpaw geboren Ze voelde Quietpaw iets dichter tegen haar aan kruipen en ze zuchtte. Jaggedpaw leek alles behalve bereid om te gaan helpen. Wilde hij de clan dan niet helpen? Ze deed hem denken aan een van de elders die ook altijd knorrig werd als hij iets moest doen. "Waarom loop je niet mee naar Wolfgaze met ons, dat kan hij misschien een taak voor je vinden die bij je past" Stelde Honeyspots voor en ze liep tussen de leerlingen uit richting Wolfgaze, vermoedend dat de twee toch wel gingen volgen. Ze wurmde zich tussen wat katten door en bleef voor Wolfgaze staan. "Wolfgaze" Miauwde ze kort om zijn aandacht te krijgen. Ze sloeg haar gevederde staart in de lucht en haalde diep adem. "Heb je enige klus voor mij, Jaggedpaw en Quietpaw?" Informeerde ze met een scherpe blik op de grijsblauwe leerling die enorm ongemotiveerd overkwam.

Tag: Quietpaw, Jaggedpaw, Wolfgaze

Dawnstar||

Zoals ze had verwacht waren de katten geschrokken en in de war. Sommigen hadden dit nog nooit meegemaakt en wisten niet wat ze nou zouden moeten doen. Niet lang nadat ze van de rots af was kwam er een bruine kater aan, Lynxfang. "Ik hoop dat het water niet al te lang gaat logeren in ons camp" Klonk zijn stem, ongerust en ook wat streng. ”Ik hoop het ook niet, maar niemand van ons kan de rivier bedwingen.” Ze zuchtte even maar had toch een bemoedigende uitstraling, want het zou goed komen. Toen hoorden ze Ashlily roepen. "Hoe kunnen we ervan verzekerd zijn dat de kittens geen kou vatten daar boven? Het is nog lang niet warm genoeg om ze voor lange tijd buiten te houden." Merkte de poes op. Ze had inderdaad een punt, en Dawn moest even denken. ”We zullen mos meenemen van de nursery en de poezen zullen dichter bij elkaar moeten liggen. Er is weinig beschutting daar, maar voor de kleinste en ziekste zullen we wat kunnen vinden.” Ze knikte even naar de moederpoes. Met haar groene ogen keek ze rond. Sommige katten zaten zo in shock dat ze niet wisten wat ze moesten doen, ze wou net naar een poes lopen toen een klein, rossig bolletje haar tegenhield. "Kan ik ergens mee helpen?" Vroeg hij zacht. Zijn groene ogen waren op haar gericht en ze glimlachte kort. ”Je kunt helpen met het mos dragen en een beetje op de kleinere kittens letten, wil je dat doen?” Vroeg ze zacht terug, pratend alsof het één van de grootste opdrachten was die er bestond. Ze gaf even een kopje aan de kleine kater en keek toen nogmaals om zich heen, kijkend of ze de poes van zonet nog zag, maar ze was weg. ”Zouden er twee katten alvast vooruit kunnen gaan om daar dingen te checken, ik kom ook zo, als het hier geregeld is.” Klonk haar stem hard door het kamp heen, boven het geroezemoes van de andere katten uit.

OOC; Bij de twee katten mag ook één apprentice zitten ^^

-Ik ga zie enzo met Lynxy-

De rode poes beantwoorde terug,”Ik hoop het ook niet, maar niemand van ons kan de rivier bedwingen.” en Lynxfang knkite nogmaals. Daarna klonk er geroep, een van de Queens had een duidelijk vraag. Lynxfang dacht even na over de vraag over de kittens, het enige waar hij op kon komen was dat ze gewoon lekker tegen elkaar aankropen. Maar Dawnstar beantwoorde al gelukkig,”We zullen mos meenemen van de nursery en de poezen zullen dichter bij elkaar moeten liggen. Er is weinig beschutting daar, maar voor de kleinste en ziekste zullen we wat kunnen vinden.”niet eens heel verschillend van zijn idee. "We kunnen nog altijd in de konijnenhollen gaan zitten, als we die wat groter maakte" fluisterde hij in zichzelf. Intussen kwamen steeds meer katten vragen of ze konden helpen, vooral Apprentices. Sommige vonden het spannend en sommige vonden het maar niks. Lynxfang had besloten dat hij wel kon helpen zonder dat aan te bieden en zweeg eventjes. ”Zouden er twee katten alvast vooruit kunnen gaan om daar dingen te checken, ik kom ook zo, als het hier geregeld is.”zei Dawnstar opeens hardop. Lynxfang keek om en stond op, "Ik ga wel" zei hij en keek de clan rond. "Wie gaat er mee?'"'vroeg hij aan alle katten.

Wolfgaze had zich nog niet omgedraaid of er kwamen al katten op hem af. De eerste kitten herkende hij maar al te goed, dat was Smokekit de zoon van Ashlily en Smoketear. "Oké! Wat mag ik doen!" Wolfgaze wilde net antwoord geven toen hij een zachte stem achter zich hoorde. "Wolfgaze" Miauwde Honeyspots. "Heb je enige klus voor mij, Jaggedpaw en Quietpaw?'' Vroeg ze met een blik naar Jaggedpaw. Wolfgaze dacht even na over de taken.''Jullie kunnen Ashlily wel helpen met het verplaatsen van de mosbedden.'' Wees hij met zijn staart naar Quietpaw en Honeyspots. ''En Jaggedpaw en Smokekit, let erop dat er geen kat of kitten word achter gelaten. Als jullie tijd over hebben, neem dan prooi van de prooistapel mee,'' Wolfgaze verdeelde de taken over de vier katten. Er waren veel taken om te doen, hij vond het dan ook fijn dat er katten gemotiveerd waren om te helpen, al wist hij dat niet zeker van Jaggedpaw.

(Poging nummer 3 xD) (en ik heb het even veranderd)

Nadat Stormysoul klaar was met haar inwendige protesten keek ze met open ogen toe hoe een aantal kattin zich begon aan te bieden of ze iets konden doen om de clan zo snel mogelijk te gaan laten verhuizen. Een kater naast haar maakte een opmerking over het feit dat de kits het koud zouden hebben, al kon ze het niet helemaal verstaan. Nadat Dawnstar zei dat er twee katten de boel verderop moesten kijken, of het veilig was, zei de kater luid op terwijl rond de gehele clan keek "Ik ga wel. Wie gaat er mee?' ze haalde inwendig haar schouders op en dacht "ach, waarom ook niet?" ze was dan wel in de buurt van Wind Terretorium maar wat maakt dat nu uit? Ze stapte wat naar voren en mauwde "ik ga mee" ze liep richting de kater en ging alvast lopen, hij hield haar vast en zeker wel bij.

- Ik wil even zeggen dat de Highlands nog steeds Riverclan territorium is, ze gaan dus niet op het land van de Windclan ;p
https://www.warriorcatsnl.com/f67-highlands
^ Hier komt het kamp :3

Flow luisterde behoedzaam naar Dawnstar, en zuchtte kalm. Wat zou ze doen? Ze zag Quiet al meteen naar hun moeder gaan, maar ergens kon Flow dat gewoon niet. Het voelde net alsof ze echt in een tweestrijd zat. Ze hield zielsveel van haar vader, maar ook van Quiet en haar moeder. Waarom konden ze het niet gewoon goedmaken en verder gaan als gezin? Daar had Flow veel meer baat bij dan in zo'n tweestrijd staan. Wat zou ze doen? Ze zou wel gewoon wat prooi meenemen. Flow pakte wat prooi op, maar dat leek ze zelfs niet te kunnen, na een paar stappen stapte ze op een staart van een waterrat in haar mond, waardoor ze struikelde en een soort koprol maakte en al het prooi uit haar mond viel. "Iek!" had ze nog geroepen voordat ze viel, fijn, daarmee trok ze ook weer aandacht. Ze kon ook echt niets he? Ze stapte snel op, hopend dat niemand het had gezien, en ze verzamelde het prooi ondertussen weer.