Purplepaw was bij de dondrclankamp zich te likken en zij'' Nu hoor ik eindelijk bij de donderclan, ik heb alles moeten opgeven maar het is het waard. Ze liep uit het kamp richting het Donderpad. Ze keek lings en rechts en dan weer naar links. Ze stak over, langzaam en rustig. Ze stond midden op de weg stil en keek naar de overkant. iets riep haar, een ombekende stem. '' Kom terug purplepaw, kom terug'' Zij de mistike stem in het moeras. ''Wat is dat''. Ze werdt vertijft, ze kon niet meer bewegen. Ze was doodsbang, bang voor die vreemde duivelse stem uit het moeras. Ze kon wel met haar ogen bewegen en keek naar rechts. ze zag een lichtflits.
Ze werdt geschrokt wakker in haar nest bij de Schaduwclankamp.''Het was maar een droom, een nare gemeene droom'' Zij ze tegen zichzelf. Ze zuchten en stond op, likte haar pootje en deed het achter haar oor langs.