Bring it Break it (Owyn)

Onderwerp: Bring it Break it (Owyn) za 31 mei 2014 - 11:00

Dot was weer is het kamp uit gegaan, het Teambuilden was weer is begonnen met Harpus. Maar deze keer vond ze het wel weer leuk om met zichzelf te Teambuilden, er was altijd wel iets vreemds aan de hand. Met een glimlach stapte ze vooruit, ze keek naar de prachtig oppervlakte. "Hey wat geeft jouw een glimlach?! Je bent toch niks vanplan he?" Sprak Harpus niet al te blij uit de mond van Dot. Ze wist dat Harpus altijd zo was, maar ze was er uiteindelijk aan gewend geworden. Ze keek in het rond, het was een fris weertje maar ze had eigenlijk nu al zin in greenleaf. Dot liet zich neer ploffen op het gras, misschien had ze geen fijn leven, veel vrienden of een mentor. Maar zelf vond ze haar leven met haar gedachten, stemmen of persoonlijk heden wel geweldig. Ze kon geen leven onder hen voor stellen, ze lag in het fijne zachte gras met een stevig windje. Het gras kribbelde langs haar vacht, ze tuurde naar de lucht met hopen dat ze haar broer ooit weer terug zag. Maar dat was onmogelijk, ze had hem alleen maar gezien bij haar ouders. Tot ze dood gingen, toen was hij spoorloos verdwenen. Dot ging zitten en sloeg haar staart om haar poten heen, "Harpus...... Denk je dat mijn broer nog leeft." vroeg ze onzeker. Even was het stil, Dat weet ik niet, misschien de anderen? zei Harpus in haar hoofd. Nope, ik niet want ja ik ben de gestoordse hoe moet ik dat dan weten blablablabla. zei Foollin een ander persoonlijkheid van haar, Dot staarde met een kille blik vooruit. "Hou toch op met die stomme broer van je!!!" riep Hydra uit de mond van Dot. "Maar ik hou van hem waar hij ook mag zijn." zei Dot moeilijk, "Hij mag niet dood zijn.." verviel haar stem. Rustig maar het komt wel goed, ik heb er al het vertrouwen in. zei Alice in haar hoofd. Dot staarde triest naar de grond.

I am a king from the underground

Zuizend bracht de wind het geluid van gehijg met zich mee. Het klonk zacht, storf een paar meters verderop langzaam weg. Het geluid van voetstappen die hard en krachtig op de grond werden gebracht staken over het geluid van de wind heen, lieten de grond ietwat trillen. De kater wist zijn gewicht goed te verdelen waardoor zijn massa geen probleem ging leveren in zijn snelheid. Owyn was niet uitzonderlijk snel, zeker niet sneller dan de gemiddelde kat. Maar met zijn groote en gewicht was het zeker een hele prestatie. Het was niet dat Owyn dik was, zeker niet. Hij was ongelovelijk gespierd en had de lengte mee. Zijn ijsblauwe ogen waren op de haas voor hem gericht, die geen enkele kans op winnen had. De kater zat het beest nu al meer als een kwartier achterna en je zag de haas versoffen terwijl Owyn nog energie genoeg had. Zijn conditie was op z'n best, hij hield dit gemakkelijk nog een kwartier vol. Het duurde dan ook niet lang of de haas was in zijn klauw bereik, waar hij niet wachtte om toe te slaan. Zijn scherpe nagels haalde de achterkant van de haas op, die een flinke kreet uitsloeg. Het beest schopte met zijn achterpoten, maar Owyns nagels zaten goed in het vlees geboort. De haas gaf niet op, probeerde met zijn laatste energie aan de klauwen van de kater te ontkomen. Maar er was nog nooit een prooi uit de klauwen van de kater ontkomen. Nog niks, eigenlijk. Ook katten niet. Alles dat Owyn in zijn klauwen kreeg ging dood. En de kater vond het prachtig. Hij haalde het dier aan de grond, liet het nog een tijdje krijsen. Hij trok zijn gehele rug open en pas toen het beest bezweek door de pijn en het bloedverlies begon Owyn te eten. Hij genoot van het nog warme en verse vlees en wist dat dit zijn buikje wel weer voor even zou vullen. Vanavond zou hij opnieuw op jacht gaan, dat maal puur voor de lol. Zodra er enkel nog een karkas over was begon de kater verder aan zijn tocht. Zijn grijze vacht onder het opgedroogde bloed, maar het interesseerde hem niks. Hij deed ook geen pogingen om het schoon te maken, hij hoefde er niet mooi uit te zien. Hij was al prachtig van zichzelf, wist precies hoe hij de meiden om zijn nagels moest winden. Daar had hij zijn uiterlijk niet voor nodig. En besides dat, het gaf hem een robuust en beangstigend uiterlijk. Precies zoals hij wilde.

Na wat meters afgelegen te hebben trok een geur zijn neusgaten binnen, een geur die hem vertelde dat het een BC'er was. Owyn zuchtte kort, maar besloot gewoon door te lopen. Wie weet bracht die BC'er wel wat leuks met zich mee? De kater had wel weer zin in wat avontuur. Avontuur voor hem dan. Een grijns sierde rond zijn lippen zodra zijn ijsblauwe ogen op de kat gevallen waren. Het was een poes, jong nog, en duidelijk nog geen member; ze droeg geen halsband. Owyn daar in tegen droeg zijn halsband met trots. Ofja, de tanden die er om hingen. Hij had er genoeg tanden aan hangen om de andere te laten zien dat hij zijn positie als member meer dan waard was. "Wat lig je hier? Moet je geen poesiepoesie doden?" Sprak hij trimofantelijk. Zijn stem klonk laag, ietwat schor en het was er duidelijk eentje die je niet 's avonds in een steegje wilde horen. Owyn keek neer op het poesje, zijn blik minachtend en kill.

Dot lag fijn op het gras gebied van alles afgelijd, ze vond de rust en stilte wel fijn helemaal toen haar broer vroeger bij haar was. "De wereld is mooi zo mooi zo mooi." sprak Foollin hard op en super vrolijk. Dot rolde met haar ogen en schrok zich kapot toen ze een grijze massieve kater voor zich zag staan die vroeg "Wat lig je hier? Moet je geen poesiepoesie doden?" Dot keek op naar de kater en stond deftig op en sprak liefjes "Gewoon te rusten en ik vermoord geen katten, mijn naam is Dot en jouw naam?" vroeg ze even en keek hem aan, hij rook bekend naar Bloodclanner maar kon ze deze botte Bloodclanner wel vertrouwen. "Grapje natuurlijk vermoord ik katten waarom zou ik dat niet doen!?" Sprak Harpus nogal bot terug naar de kater om even aan te geven dat ze geen lieverdje is. Waarom vertel je niet de waarheid Harpus? dacht Dot vragend, ze weet dat ze nooit iemand durft pijn te doen alleen haar eigen bedachten persoonlijkheden deden dat met gemak. Maar haar lukte het nooit, steeds het gevoel van faalen kwam in haar op want ze kon voor namelijk weinig. Rustig Dot je faalt niet je doet het juist goed. zei Alice tegen Dot in haar hoofd. Dot knikte maar iets in haar zei dat het beter was om weg te rennen van deze gespierde stevige kater, er sprak veel in haar maar angst was het hoogste.

Onderwerp: Re: Bring it Break it (Owyn)