We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Het verhaal van Agnes do 17 feb 2011 - 18:38
Hellow, ik maak een verhaal Dus ik zou wel willen weten wat jullie ervan vinden Het gaat over een wolfje Daylien en ze krijgt van haar ouders nog te horen dat ze op reis moeten gaan Hier eerst een voorstukje:
Spoiler:
IJspegels
Daylien liet zich moe in het bedje van mos vallen. De hele dag lang had ze geleerd hoe ze moest jagen. Haar oogleden vielen vanzelf dicht. Want ze was erg moe van de lange dag. Toch werd ze heel erg vroeg wakker. Iedereen sliep nog. Ze rekte zich eens even goed uit. Toen liep ze naar haar moeder toe, en schudde haar zachtjes wakker.”Mam, ik heb dorst.” Fluisterde ze zachtjes. Maar haar moeder bleef slapen. Daylien ging dus maar even naar buiten om naar het meer te gaan. In een sukkeldrafje verliet ze het dikke struikgewas en ging naar het meer toe. Ze boog zich over het water en wou wat van het water drinken. Maar dat kon niet. Verbaasd keek Daylien op. Er lag een grootte plaat op het water, leek wel. Voorzichtig stapte ze er op. Maar toen gebeurde er iets dat ze niet had verwacht. Ze zakte erdoor! Geschrokken probeerde het angstige wolfje weer terug te krabbellen, maar de plaat was te glad. Bang dat ze verdronk, probeerde ze een paar hulpeloze piepjes te maken. Dit keer had ze geluk, want aam de rand van het meer stond een vos.”Help me….”klonk het hulpeloze geroep van Daylien nogmaals. De piepjes werden steeds zwakker. O, als die vos haar maar hoorde! Eindelijk kwam er beweging in het beest.”Ik kom al!”het klonk wat geërgerd uit de bek van de vos. Toen ze eindelijk weer vaste grond onder de poten had, wou ze weten wat die plaat op het water was geweest, maar ze durfde het niet goed te vragen. Toen ze ook nog scherpe dingen aan de boomtakken zag hangen, wist ze het zeker: Ze zou het aan die vos vragen.”Wat zijn die dingen aan de bomen? En wat is die plaat op het meer?”vroeg ze dus uiteindelijk.”IJspegels”antwoordde de vos. En toen verdween hij in het dichte bos.