You're so self-satisfied, I don't need you {Tallpaw}

De Shadowclangeur was sterk hier. De scherpe, redelijk stinkende geur, overheerste bijna de zachte Windclangeur. De wind waaide zachtjes door zijn gouden vacht toen hij de geuren opsnoof. Een mengeling van vele generaties Shadowclan en Windclan overheersten hier. De sneeuw verdoezelde vele, maar voor een oudere apprentice was het gemakkelijk ze te onderscheiden. Een plotselinge Windvlaag bracht een andere, versere Shadowclangeur. Goldenpaw fronste even en keek over de grens, maar kon geen kat onderscheiden. Hij haalde zachtjes zijn schouders op en werd weer in gedachten verzonken. Waarom zou hij bij Windclan moeten blijven? Was er ook maar iéts dat hem daar bond? Vrienden had hij niet, Crowkit leek hem vergeten te zijn, familie had hij al helemaal niet.. Het enige waarvoor dat zo'n clan goed was, was voor de medicine cats. Voor de rest moest je maar idiote regeltjes opvolgen, prooi afstaan aan oudere katten, je kon niet bepalen waar je sliep en je trapte altijd wel op de staart van één of andere chagrijnige kat als je probeerde naar buiten te gaan uit je den. Het leek wel een reusachtige gevangenis. Goldenpaw schudde zijn kopje. "Nee.", besloot hij bij zichzelf. "Dat clanleven is niets voor mij."

You're so self-satisfied, I don't need you {Tallpaw} 2vtxhll

De kater had al een lange tijd doelloos rondegedoold, en was nu opnieuw bij de border beland. Frostlake had hem het territorium nog steeds niet laten zien, Nevermind wel, en Tall had het zichzelf laten zien. Dus liep hij hier wederom alleen, maar niet helemaal. Een nieuwe geur, een verse geur kwam zijn neus binnengedrongen. Meteen was de knappe kater alert, en keek spiedend over het pad, zijn oog viel op een bepaalde plek, en tevreden zag hij hoe ook hij gezocht werd door een andere kat. Langzaam sloop hij dichter naar de ander toe, en stond niet veel later recht voor hem, de border lag precies tussen ze in. "Hey," Zei hij, maar was op zijn hoede, wat deed deze kat hier?

"Hey"; zei de nog jonge kater die voor hem stond. De grens was exact tussen hen in. Niet helemala op zijn gemak zette de gouden kater een stapje opzij. Niet dat hij bang was voor deze jonge apprentice, nee, helemaal niet! "Hallo.", gromde hij zachtjes. Waarom was hij zo dicht bij de grens? Misschien kon hij dat ook aan zichzelf vragen, maar het is altijd makkelijker om naar anderen te kijken.

De andere kater leek ook niet al te blij met zijn komst, Tallpaw grinnikte, oké dan. Het maakte hem niet al te veel uit, hij mocht hier zijn, net zoals de kater tegenover hem. "Hallo," Herhaalde hij weer, niet van plan om als de nieuwsgierigste bekend te staan, laat de ander eerst de vraag stellen, beslis dan pas of je antwoord wilt geven.

"Hallo.", zei de kater eer. Goldenpaw vernauwde zijn oogjes even. "Hallo." Als hij het zo wou spelen, oké; Goldenpaw deed graag mee in dat geval. Een piepklein lachje vormde zich om zijn snuit.

~Kort

Helaas, de andere apprentice snapte hem, en als antwoord kwam er weer een hallo uit. Tall ging maar eens goed zitten, want dit kon wel even duren. "Hallo," Antwoordde hij opnieuw, nog steeds vrolijk glimlachend, hij. zou. dit. winnen.

"Hallo", antwoordde de andere apprentice terwijl hij ging zitten. Goldenpaw, die nu echt geïrriteerd werd, riep: "Ja, HALLO! Dat heb je al vijf keer gezegd idioot!" Hijgend en met al zijn haren recht overeind stond hij tegenover de andere kat, die zich er goed bij neer gezet had. Hij ontblootte zijn tanden en vroeg zich af wat hem bezielde. Waar was zijn kalme zelf, die nooit kwaad leek te worden? Zijn koele uiterlijk, die hij zo goed vast kon houden?

~Laat x'D

De ander flipte hem nu compleet, iets wat Tallpaw allerminst verwacht had, toch bleef hij nog gewoon zitten en begon met het wassen van zijn poot. "Weirdo," Bromde hij, en grinnikte toen, waren alle Windclanners geen weirdos?