[Sorry voor de late reactie!]
Blackclaw bleef rustig kijken naar zijn leerling, die gelukkig al wist hoe je geuren op moest snuiven. Geloof me, dat is een ramp, wanneer ze dat niet weten. Eerst raken ze in paniek, dan doen ze alles verkeerd en worden ze zielig. Vervolgens heb je er niets meer aan en moet je aardig gaan doen. Aardig, notabene! Waar zagen ze hem voor aan? Niet voor een zwarte, valse kater, zoveel was wel duidelijk! Hij concentreerde zich weer op Darkpaw toen ze begon te spreken. Iets over een kraai, inderdaad gewond, en over muizen. Hij knikte. 'Welke prooi zou het best aan te vallen zijn?' zei hij, met glimmende ogen. Dit was een strikvraag. De kraai was wel gemakkelijker te vangen, maar zelfs een gewonde kraai zou gemakkelijk wegkomen als je je eerst een weg door die krakende bosjes moest banen. Misschien wist Darkpaw dit al, maar het was niet erg als ze het niet wist. Dan kon hij haar gelijk wat leren. De muizen gingen ze zo wel vangen. Met wat geluk zou de kraai zelf zijn schuilplaats opgeven en dan automatisch een prooi worden voor zijn scherpe klauwen.. Met een grijns keek hij even naar de struiken, om toen weer naar Darkpaw te kijken en rustig te wachten tot ze antwoord gaf. 'We gaan hoe dan ook zo meteen jagen,' meldde hij er maar even bij.