I got to talk to you [Runningpaw]

Vrolijk maar een tikkeltje verveeld stapte Cherrykit de Nursery uit. Sinds Tall Apprentice was geworden was het leven een stuk saaier, aangezien hij nu veel minder tijd had om te spelen. Hopelijk zal zijzelf ook snel Apprentice worden, dat sliepen ze weer in dezelfde Den, en kon ze hem weer vaak spreken. Hoe zou het zijn, als Apprentice? Je sliep dan met vele anderen van dezelfde leeftijd in één groot hol. Zou ze wel veel vriendjes maken? Wie kende ze al allemaal daar? Eeh.. Wie was een nou al Apprentice.. Tall natuurlijk, en gaar broertjes zouden met gaf Apprentie worden, en.. Even schrok ze toen ze besefte wie er nog meer in de Den sliep.
Runningpaw.
De schok werd nog groter toen ze de zwart-witte pels van het poesje herkende. Was ze er klaar voor? Ooit moest ze toch met haar gaan praten? Even bleef ze aan de grond genageld staan. Wat moest ze doen, wat moest ze doen? Uiteindelijk nam ze een beslissing. Ze moest met Runningpaw gaan praten. 'Runningpaw?' Mauwde ze zachtjes. 'Ik moet met je praten...'

Het was een stille dag en Runningpaw keek stilletjes toe hoe Warriors vertrokken om te gaan jagen voor hun Clan. Zelf twijfelde de Apprentice of ze nu wel alleen naar buiten moest gaan. Liever wilde ze de gok niet wagen dat ze straks prooidieren, kostbare prooidieren, weg zou jagen. 'Runningpaw?' Haar oortjes sprongen overeind, maar het kon geen Warrior zijn, met zon zachte stem.. 'Ik moet met je praten...' Haar blauwe ogen werden groot toen ze de kitten herkende en een wat zachte grom kwam uit haar keel. Waarom zou ze ook praten met deze.. broertjessteler! Alsof ze haar schouder gewoon had willen likken, draaide ze haar kopje weer weg. Niets, niets had ze gehoord.