You got idiots and you got me. {Open}

De kater liep als een slak door het hoge gras, nou ja, zouden de anderen het zeggen. De Káter zei liever dat hij zijn tijd goed verdeelde en het juiste deed. Wie gelijk had wist hij wel, namelijk...hij. Als het om tijd ging had hij altijd gelijk en niet alleen om tijd. De hele wereld zal een stuk beter uitzien als iedereen zou handelen als hij dat deed. Helaas zagen de anderen dat niet in en zeiden ze juist dat hij moest handelen zoals zij deden. Nou ja, niet letterlijk, maar het kwam er op neer. Als hij ging handelen zoals zij het deden, dan werd de wereld enkel slechter. Brokentime schudde zijn kop om zoveel domheid. De Starclan had hem een gave gegeven en die ging hij gebruiken ook. Natuurlijk had elke kat die gave diep in zich, maar alleen bij Bokentime was hij zichtbaar. Als de andere katten het eens zouden inzien, dan zou bij hun de gave ook aanwezig zijn. Brokentime zou ze het wel leren, als ze hun haastige bezigheden even konden neerleggen. Voor wie keek (en zich daarbij hoog waarschijnlijk irriteerde), begon hier les 1: de jacht. Brokentime had het konijn al enkele minuten in de gaten wat verderop zat. Andere katten zouden er meteen op af zijn gegaan, maar dat was juist de fout. Zo'n konijn ging er echt niet meteen vandoor hoor, eigenlijk deden ze dat enkel bij echt gevaar. Het konijn had naar hem gekeken en Brokentime had hem genegeerd, het konijn zag dus niks in hem. Nu Brokentime het 'vertrouwen' had, mocht hij beginnen aan de tweede fase: sluipen vanaf een afstand. De rode kat begon in een cirkel te lopen en zakte in een sluiphouding. Langzaam kwam hij dichterbij het arme konijn en zakte steeds meer in sluiphouding. Uiteindelijk verstopte hij zich in het hoge gras en hield het konijn door de stengels in de gaten. Nu stond hij er recht tegenover en was het een kwestie van dichterbij komen. Natuurlijk rustig en beheerd. Brokentime lette op elke stap die het zette en liet zijn aanwezig niet merken. Fase 3, dit was het enige waarin je mocht haasten. Zelfs hij moest dat toegeven. Brokentiem trok een kort sprintje en maakte een sprong. Voordat het konijn weg kon, had hij hem al tegen de grond gedrukt. Met al zijn kracht hield Btokentime het konijn laag tegen de grond en beet in het nekje. Met een paar felle bijten had hij het konijn gevloerd en het lichaam hield op met trekken. Er klonk zachtjes gegrom en toen was het gedaan. Geen kreet dit keer en daar was Brokentime blij mee. Maar goed, het was zo simpel als wat. Hoe vaak had Brokentime jachten al niet zien mislukken omdat de Warrior of meestal Apprentice te vlug op zijn prooi was gegaan. Brokentime pakte het konijn op en begroef hem. Goed, dat was de jachtles, voor wie hem bekeek. Hopelijk had diegene er wat van geleerd. Brokentime ging zitten en waste zijn poten.