It's 'so' scary here.

Ze was stug doorgelopen en keek nauwelijks achterom of Dapplepaw haar wel volgde. Zo snel mogelijk wilde ze een Kittypet te pakken krijgen, zodat ze nog veel tijd hadden om te 'spelen'. Toen ze een stenen pad tegenkwam, te smal voor een Thunderpath, hield ze halt, maar draaide zich niet om. "Nou hier in de buurt leven ze, maar ze blijven vooral als watjes in hun nesten." Gromde ze terwijl ze haar blik op een houten omheining gericht hield. Zou er daar eentje buiten zijn? Het was natuurlijk bitterkoud. "Kies jij maar waar je wilt gaan zoeken." Snoof ze en wachtte af.

OOC; Iedereen mag binnenvallen! (:

Hate keek stil toe hoe een een ThunderClan poes naar een stenen pad toe liep en stopte. 'Nou hier in de buurt leven ze, maar ze blijven vooral als watjes in hun nesten.' Hoorde hij haar zeggen. Ah, de ThunderClan had het ook niet zo op Kittypets. Hoewel de poes niet het woord Kittypet had gebruikt, wist hij over wie het ging. Wie anders leefden hier in de buurt en bleven vaak als watjes in hun nesten? De BloodClan in ieder geval niet. 'Kies jij maar waar je wilt gaan zoeken,' ging ze verder. Ah, moest hij kiezen? Makkelijk. Hate stapte zijn schuilplaats uit en groette haar. 'Hallo, jonge poes.' Hij liep langzaam om de kat heen. 'Wat brengt jou hier, als ik vragen mag? Nadat hij de poes een tijdje had aangekeken ging hij verder. 'Ik weet wel een plaats waar je die stomme Kittypets kan vinden. Hier komen ze nauwelijks naar buiten. Nee, ik ben veel ervarener op dit gebied,' ging hij verder. Hij liet even een korte stilte vallen. 'Men noemt mij Hate, en hoe heet jij?'

Met kalme, kleine stappen volgde de kater Starlingpaw. Was dit wel een goed plan? Naja, hij had Starling bij zich! Dan was het altijd goed~! Eenmaal aangekomen mocht hij kiezen waar ze heen zouden gaan, maar veel tijd kreeg hij niet, want er stond opeens een BloodClan kater voor hun neus. "Iek!" Bracht hij uit, maar de kater verhoorde alleen Starling, wat als ze moesten vechten? Hij had nooit leren vechten!

Philyra knipperde met haar ogen. Het zonlicht verblindde haar. Scherp en fel. Een ander beeld leidde haar af. Ze keek er gefascineerd naar. Kleur, het mooiste wat ze in haar leven al had gezien. Phily was er heel de tijd mee bezig. Overal zag ze verschillende kleuren. Het was bijna een obsessie om het te zien. Te raden welke kleur ze zag. Dit beeld was appelgroen.. Fris, maar toch ergens nog onzeker. Een wit laagje sneeuw gaf het een soort engelen licht. Ze keek weg van het varenblad en draaide haar kop naar een stem. Helder. "Iek!" Ze herkende hem niet. Daardoor was haar nieuwsgierigheid gewekt. Stil liep ze op het heldere geluid af. Ze stopte en zag een kat staan. Dat had ze ergens al verwacht. Haar ogen namen alle kleuren in zich op. Donkerbruin, zacht wit, bijna zwart blauw en beige tinten. Hij was prachtig. Zo enorm mooi. Haar aandacht werd afgeleid door een andere kat. Hate. Hij interesseerde haar niet meer. Ze wist hoe hij eruit zag. De andere kat was dan wel weer interessant. Die had een muisgrijze vacht. Zo prachtig grijs, met hier en daar donkerdere en lichtere kleuren in. De ogen van de kat waren geel. Zoals... Philyra moest even nadenken voordat ze op het woord kwam. Zo geel als een afgestorven blad. Ze knikte goedkeurend. Dat klonk goed. Haar aandacht vestigde zich weer op iets anders. Een zin, formulerend in haar hoofd. "Hallo.", miauwde ze melodieus. Dat was haar stem, melodieus. Mooi en melodieus, en toch iets donker erin. Je zou het kunnen vergelijken met een paarsige tint en iets zacht geel erin. Ze keek naar haar poten, zo anders dan ja, anders. Haar geschuifel werkte in op haar. Zodat ze steeds zenuwachtiger werd.

Een zwarte kater verscheen ten tonele en Starlingpaw versmalde haar ogen argwanend. De geur die de kater op zich droeg was lichtelijk bekend, maar ze kon de puzzelstukjes niet echt in elkaar schuiven. Totdat ze de halsband zag. BloodClan watjes. Half oplettend draaide ze een oor naar Dapplepaw, die een geschokt geluidje maakte. 'Hallo, jonge poes.' Ze werd omcirkeld, maar de poes draaide alleen haar kop toen de kater om haar heen liep. 'Wat brengt jou hier, als ik vragen mag?' Hooghartig snoof ze en klemde haar kaken op elkaar. 'Ik weet wel een plaats waar je die stomme Kittypets kan vinden. Hier komen ze nauwelijks naar buiten. Nee, ik ben veel ervarener op dit gebied,' Een glans van interesse verscheen in haar blik en ze keek even kort om naar Dapplepaw. 'Men noemt mij Hate, en hoe heet jij?' Starlingpaw trok haar mond open om te antwoorden, toen nog een kat erbij kwam kijken. "Hallo." Deze poes droeg dezelfde geur als de zogenaamde Hate, maar leek wat zenuwachtiger te zijn. De Apprentice besloot zich er niets van aan te trekken en keek de BloodClan kater weer aan. "We komen Kittypets zoeken," Met een zwiep van haar staart includeerde ze Dapplepaw erbij, maar keek niet naar hem om. Wie weet was hij al als een watje weggerend. Hm, maar hij had zo graag een band willen opbouwen met haar.. "en waar zouden we die kunnen vinden dan..?" Vroeg ze, nog steeds de kater aankijkend met een versmalde blik. "Oh, ik ben Starlingpaw en dat is Dapplepaw, van de ThunderClan." Bries ze er nog achteraan. Alsof er iets slechts zou gebeuren als ze hun namen wisten..?

"We komen Kittypets zoeken," Philyra hoorde de donkere kant van de stem. Het was net alsof ze tegen zichzelf sprak. De poes klonk op de eerste plaats melodieus, iewat sierlijk, maar ook wel wat streng. Zoals lichtblauw, iets feller geel en zwart. "en waar zouden we die kunnen vinden dan..?"  Haar ogen schoten wat verder open. Wat een belediging, alsof ze dat niet wisten. Ze zette boos en beledigd haar haren op. "Oh, ik ben Starlingpaw en dat is Dapplepaw, van de ThunderClan." Haar oren wiebelden. Nog steeds naar haar poten kijkend reageerde ze op de belediging. "We weten heus wel waar die kittypets zijn hoor." In haar stem zat nu iets. Ze dacht even na. Ice blue.

'Hallo.' Dat was de stem van Philyra. Wat doet zij hier?! Hate keek terug naar Starlingpaw, die op dat moment ook weer haar blik op hem vestigde. 'We komen Kittypets zoeken,' ging de jonge poes verder. Ze zwiepte met haar staart, alsof ze de andere kat er ook bij wou betrekken. 'En waar zouden we die kunnen vinden dan...?' Hate rolde met zijn ogen. Gelukkig was hij nooit zo ongeduldig. Of nou ja, maar heel af en toe. 'Oh, ik ben Starlingpaw en dat is Dapplepaw, van de ThunderClan,' stelde de poes zich voor. Ah, ThunderClan. Hate had gelijk gehad. 'Mooi, mooi,' zei hij gladjes en hij sloeg langzaam met zijn staart heen en weer. 'We weten heus wel waar die Kittypets zijn, hoor.' Dat was Philyra. Man wat was zij irritant. Bij het eerst volgende wat ze zou zeggen zou hij echt iets tegen haar gaan doen. 'Ik wijs jullie wel de weg,' ging de zwarte kater verder. Hij stond op en wenkte de ThunderClanners met zijn staart. 'Volg mij.'

'Ik wijs jullie wel de weg, Volg mij.' Werd ze nu volledig genegeerd? Wat een belediging. Ze schudde haar kop. Een zwarte haat en jaloezie straalde van haar af. Waarom werd zij altijd genegeerd? Nooit kreeg zij eens aandacht. Maar ze bleef stil. Ja, die lelijke zwarte kater kreeg geen spatje aandacht meer. Lelijk zwart. Het had wel iets. Ze knikte bij haar zelf, lelijk zwart. Een nieuwe kleur.