[DF Cat] Blackhole

I am pain
I am real
I’m not a dream
I’m the chain around your neck as you scream

† ALGEMEEN †

Naam: Blackhole
Geslacht: Male ♂
Leeftijd: † 18 manen
Ex-clan: Riverclan
Clan: Dark Forest
Familie:
Vader: Onionfur (NPC) †
Moeder: Goldenhair (NPC) †
Broertje: Greyspot (NPC) †
Zusje: Whiteclaw (NPC) †
Geliefde: Sunspot (NPC) †
Rivaal: Mephisto (NPC) †

† CHARACTER †

Outside: Blackhole is een donkergestreepte kater met een langeharige, goedverzorgde vacht. Zijn basiskleur is grijsbruin met een wit befje, zijn strepen zijn donkerbruin, -grijs en zwart en zijn ogen hebben een doodringend groengele kleur.  Er lopen littekens over zijn lichaam die het gevolg zijn van het hevige gevecht dat tot zijn dood leidde.

Inside & skills: Blackhole heeft het nooit zo moeten hebben van zijn kracht en uithoudingsvermogen, maar van zijn vlotte babbel en zijn innemende glimlach. Hij is ijdel, geen uitstekende jager en laat het werk liever voor hem doen. Hij schept er genoegen in katten om te zetten naar zijn hand. Toen hij nog levend was deed hij dit af en toe op onschuldige wijze om zichzelf te bewijzen dat hij tenminste érgens goed in was, maar sinds zijn dood doet hij dit vooral uit pure haat en wanhopigheid.
Achter deze zo koel ogende kat zit een hart vol verdriet, pijn en zelfhaat.  

† HISTORY †

Blackhole werd geboren als de oudste in een nest van drie, in de nursery van de Riverclan. Toen zijn eerste lessen aanvingen, bleek al snel dat hij geen aanleg had voor de jacht. Natuurlijk, hij was in staat een muis te vangen, maar tegen de tijd dat hem dat eindelijk gelukt was, had zijn broertje al lang een konijn tussen zijn kaken geklemd. Ook zijn zusje jaagde beduidend beter dan de oudste van het stel en dat stelde Blackhole’s ouders teleur. Goldenhair  liet dit niet blijken, maar de arrogante Onionfur voelde zich gekrengt in zijn ego en kon het niet laten bij elke gelegenheid zijn zoon een kleinerende opmerking toe te werpen.

Blackhole trok zich in zichzelf terug en maakte weinig vrienden, ondanks dat hij door zijn vlotte, vriendelijke babbel eigenlijk door iedereen aardig gevonden werd. Zijn zelfvertrouwen keerde wat meer terug toen zijn vader verongelijkte en in de Elders Den terecht kwam. De stille hoop ontvouwde zich dat zijn vader nu misschien op zou houden met al die gemene opmerkingen, maar niets bleek minder waar. Blackhole had nu echter een manier om terug te slaan en haalde menig maal uit met de woorden dat Onionfur nu een kreupele was.

Het was tijdens één zo’n ruzie dat hij in aanraking kwam met Sunspot.

Sunspot was een lieflijke poes, ongeveer drie maanden jonger dan hij. En het was toen, dat moment dat ze zich in hun ruzie vermengde en hen beide vroeg om op te houden, dat hij besefte hoe mooi ze eigenlijk was. Toen ze glimlachend tegen hem zei dat ruzies nergens toe leidden, smolt zijn hart en wist hij er nog net een stamelende “J-ja” uit te persen. Voor het eerst van zijn leven had hij geen woorden paraat.

De dagen die volgenden probeerde hij haar te versieren. Sunspot leek wel gediend van zijn aanwezigheid en Blackhole kreeg goede hoop dat ze voor hem zou vallen. Per slot van rekening ben ik een aardige kat en ik zie er niet verkeerd uit, dacht hij menig maal, terwijl hij zijn spiegelbeeld in het water bekeek. Zijn hoop werd echter de grond in geboord toen hij met Sunspot op jacht was en ze Mephisto tegenkwamen.

Mephisto was een Rogue, een rode kater met een spottende lach om zijn lippen. In eerste instantie wilde Blackhole de kat negeren, maar toen hij zag dat Sunspot met bewondering naar het gezonde, gespierde en met littekens bezaaide lichaam van de grote Rogue keek, werd hij kwaad. Hij wilde de Rogue aanvallen, maar Sunspot hield hem tegen, wat een hoongelach bij Mephisto teweeg bracht. ‘Ja, luister maar naar het poesje,’ riep de wilde kat. ‘Je bent nog te jong om te sterven.’ Hoewel die woorden Blackhole nog woester maakten, luisterde hij wel naar Sunspot en getweeën keerden ze terug naar het Riverclan territorium.

Blackhole had gehoopt dat Sunspot de Rogue zou vergeten, maar niets bleek minder waar. Ze was enorm onder de indruk van Mephisto – het was de eerste wilde kat die ze was tegengekomen – en vertelde hem op een dag dat ze hem graag weer eens op zou zoeken, om te leren over de levens van de Rogues. Blackhole had het gevoel alsof zijn hart met twee klauwen werd vastgegrepen en losgekliefd werd. ‘Wil je een Wilde worden?!’ vroeg hij haar geschrokken. Hij had verwacht dat ze hier tegenin zou gaan, maar tot zijn grote schrik bleef ze stil en keek ze hem aarzelend aan. ‘Misschien...’antwoordde ze uiteindelijk zachtjes en een ruzie volgde, die pas eindigde toen Sunspot het op een rennen zetten – naar de borders van het territorium.

‘Maar ik hou van je!’ riep Blackhole haar na. Woorden die hij nooit eerder tegen haar had gesproken.

Een schaterende lach deed hem omdraaien. Zijn vader keek hem spottend aan. ‘Waardeloos schepsel!’ spuwde hij. ‘Wat had je gedacht, dat zo’n lief ding zou vallen voor een zwakkeling als jij!?’ Een waterval van scheldwoorden en beledigende zinnen volgden en Blackhole kromp gepijnigd ineen. Voor de tweede keer in zijn leven lukte het hem niet om de juiste woorden te vinden en wanhopig keek hij naar de van haat vervulde ogen van zijn vader. ‘Nee... nee...’ stamelde hij zachtjes, haast onhoorbaar.

En toen knapte er iets.

Een woede die al manen in hem rondzweefde, vocht zich naar het oppervlak. Pure haat vervulde zijn hart en hoofd. Hij slaakte een kreet en sprong op zijn kreupele vader af, die overrompeld was en geen reactie paraat had. Voordat hij wist waar hij mee bezig was, had hij de keel van Onionfur opengereten en was de lucht vervuld met angstige gillen. Blackhole stond er niet bij stil, dacht nergens meer aan, behalve aan Sunspot. Met een snelheid die hij op de jacht nooit had weten te behalen, vluchtte hij het Riverclankamp uit. Hij volgde verwoed de geur van Sunspot, die zich al snel vermengde met de geur van de Rogue.

Hij vond hen.

Nog altijd vervuld van woede en haat, nam hij nauwelijks de tijd om de situatie in zich op te nemen. In een oogwenk zag hij echter wel dat Sunspot en Mephisto akelig dicht bij elkaar lagen. Hij krijste woest en sprong op Mephisto af, die verrast werd door de onverwachtste aanval, maar zich niet zo makkelijk om het leven liet brengen als Onionfur. Een kort maar hevig gevecht volgde. Blackhole stortte zich met al zijn kracht op de Rogue, uithalend naar diens ogen en keel, maar het bleek allemaal voor niets. Een kort moment keek hij recht in de ogen van Mephisto, goud glanzend en vol waanzin. Het was het laatste dat hij zou zien, want een luttele tel later doorklieften Mephisto’s sterke klauwen zijn keel.

Het laatste wat hij hoorde was de doordringende gil van Sunspot, een gil die met hem meevoer naar Dark Forest en tot het einde der tijden door zijn hoofd zou zingen.