I didn't see you {Dawnstar}

De rossige kater sprong op van een steek in zijn achterpoot. Hij had niet veel last van zijn bijna geheel geheelde wonden maar af en toe gaven ze nog gemene steken. Nu hij toch stond keek hij even snel om zich heen. Deze keer opzoek naar maar een poes. Dawnstar. Ze kwam elke dag iets met hem doen maar gister had hij haar niet gezien, en dat vond hij om eerlijk te zijn erg jammer. Ook nu zag hij haar niet. Zou ze nog in haar den liggen? Langzaam verzette hij zijn poten in de richting van de den maar hoorde toen dat ze het kamp binnenkamp. Met een ruk draaide hij zich om en rende naar haar toe. "Dawnstar" miauwde hij blij en keek op naar haar. "Ik heb u gister niet gezien" sprak hij zacht en gaf voor haar zitten, de steek al weer vergetend.

~Dawnflight~

Veel gebeurde er niet in het kamp, ook niet als Dawnstar er niet was maar dat maakte niet uit. Zo kon hij rustig een voor een de katten bekijken en zien of hij hun namen nog wist zoals Dawn ze had voorgesteld. En als hij iemand zag die niet blij was ofzo kon hij rustig naar de kat toe, in tegenstelli ng van als het hier druk was. Zijn blik gleed even rond, maar opzoek naar Dawnstar nu. Maar hij zag hij niet, wel zag hij een aantal kittens die rond aan het rennen waren. Aan de ene kant wou hij best mee doen, maar hij wist dat dat niet zo makkelijk ging met de wond op zijn flank. Aan de andere kant had hij er ook geen zin in. Hij was zowiezo niet zo goed meer in spelletjes of met andere kittens sinds Skyclan. Al hoewel had hij het wel een keer leuk gehad met Hazelkit. Maar hij deed dan niets voor de clan, dus hij was niet bezig met iets wat zin had. Al kon hij als kitten zowiezo weinig. Hij was 5 manen, nog even dan zou hij apprentice worden, dan zou hij iets kunnen betekenen voor de clan. Nou ja, als Dawnstar vond dat hij er klaar voor was. Hij schudde even zijn kop, hier in haar kamp kon hij ook genoeg katten helpen.Een zucht verliet zijn bekje. Rustig liep hij naar de leaders den. Misschien lag Dawnstar nog te slapen, was hem vreemd leek aangezien ze vrijwel altijd vroeg op was. Hij zelf was deze keer wat later. Maar net voor hij bij de den was hoorde hij al een begroeting in dawn's richting. Ze was dus terug. Hij draaide zich om en keek naar de rossige poes. Hij rende naar haar toe, wel, het zag er niet uit als rennen, meer als struikelend rennen. Maar daar lette hij niet op. Hij begroette haar en zei dat hij haar gister niet gezien had. ”Dat klopt, ik was gisteren nogal druk met jagen en patrouilles, newleaf is weer begonnen en dan is het tijd voor andere dingen, er hoort dan namelijk meer prooi te zijn.” antwoorde de poes. Time knikte even als had hij geen idee. Hij was in leaffall geboren dus hij wist niet hoe de groene bladeren of de nieuwe bloemen eruit zagen. ”Als je wilt neem ik je wel een keer mee als alle sneeuw weg is, dan zal ik je al het mooie van newleaf laten zien.” miauwde de poes voor ze ging liggen. Timekit keek blij op. "Ja graag" ”Maar ik ben nu nogal moe, het was een lange dag vandaag.” ging de poes verder. Hij knikte even voor hij zich door zijn achterpoten liet zakken waarna hij meteen weer een steek kreeg. ”Maar vertel mij is, hoe gaat het met jou dan?” vroeg de poes. Time keek even om zich heen. "Het gaat goed met mij Dawnstar" antwoorde hij. De steken en de katten die hem niet mochten buitenwegen laten. Waarom mochten ze hem niet, was hij te druk, niet leuk om mee te praten, te rustig of was het omdat hij niet van hier was. "Hoe gaat het met u?" vroeg hij zacht.