Whooooooow! {Cinderpaw}

Met een blije glimlach op haar gezichtjes trippelde -of zeg maar huppelde- Dovekit door het camp. Ze was onderweg naar een apprentice die alleen zat, en zou wou vragen of ze een training kon krijgen! Of misschien wou ze wel spelen.. De grijze kitten plofte neer in de sneeuw, recht voor de apprentice. "Hallo!", piepte ze vrolijk. "Wie ben jij?"

Birchpaw was er niet, ze was helemaal alleen ditmaal. Telkens weer voelde ze ogen in haar rug prikken, andere katten die naar haar keken alsof ze ieder moment dood kon neervallen, of iedereen kon vermoorden binnen de clan. Ze haatte het om zo aangekeken te worden, het was niet eens haar fout geweest. Ze begroef haar kop in d'r poten, toen ze weer tranen voelde prikken achter haar ogen. Totdat een kittenstem opeens verscheen en ze opkeek. "Wie ben jij?" hoorde ze vrolijk gepiep en Cinderpaw liet d'r kop weer terug vallen. "Een zeer ongelukkige apprentice," miauwde ze zachtjes, wat meer op gemompel leek door haar vacht.

"I stare deep down into the eyes of my nightmares, as they come to life.
I feel my heart beat right out of my chest and I think I might be losing the fight.
(I might be losing it)"