I'm a prisoner of regret (HURRICANESTEPS)

Over and over again
I relive the moment
I'm bearing the burden within
Open wounds hidden under my skin

Pain is real as a cut that bleeds
The face I see every time I try to sleep
Staring at me crying

Verslagen stonden zijn groene ogen en zijn normaal zo machtige en grote kop hing bijna. Zijn hart was naar zijn poten gezakt. Duststar.. De waarheid lag nog altijd zwaar op zijn hart en langzaam hief hij zijn hoofd op naar de hemel. "Stupid Mousedung.." Mompelde hij langzaam en slikte verslagen.”Brother..” Mompelde hij en schudde zijn hoofd. Na weken had hij eindelijk normaal kunnen ademhalen maar nu voelde hij zichzelf alweer veel verder wegzakken. Langzaam draaide hij zijn hoofd en keek iets op naar waar ooit het Skyclan territorium had gelegen. Hij was de Silverfang gevolgd als een van de vele naar Thunderclan. Silverfang had er alles voor gedaan hun een goed thuis te geven na de dood van Duststar..

Zodra de naam door zijn hoofd schoot slikte hij half en sloot zijn ogen samen met een grauw zijn klauwen in de grond slaand. Waarom was hij die verdomde brand niet ingesprongen inplaats van Duststar? Dan was hij tenminste nog gestorven toen er nog iets recht stond in zijn hoofd. Langzaam likte hij langs zijn lippen en keek even op. En dan was er nog het onderwerp Suntail. Hij had haar misleid en misbruikt en uiteindelijk was ze alleen gestorven. Hij had haar in de steek gelaten en eigenlijk kon hij het zichzelf nooit vergeven. Hij had zo veel fouten gemaakt. En uiteindelijk zijn eigen grootste vijand geworden.

De kater zuchtte en opende zijn ogen. Zijn gehele gedachtes waren in seconden omgeslagen en een haast zieke blik gleed over zijn gezicht terwijl hij recht naar de slang staarde en langzaam heen en weer zwiep met zijn staart. Een seconde.. Twee seconden. Zodra de slang naar voren schoot schoot hij dat en wist het kronkelende beest tussen zijn tanden te pakken te krijgen en sloot zijn ogen genietend toen hij de botten hoorde breken en de slang slap werd in zijn mond. Het leven verliet het beest en zijn rust keerde terug. Wellicht was dit wel een manier om zijn leven in een goede lijn te laten. Slangen waren een gevaar voor apprentices en ze aten ze niet. Danger kon ze doden zo gruwelijk als hij zou willen en niemand zou hem er slecht op aankijken en hij.. Hij zou zijn 'gekte' wat langer kunnen onderdrukken.

I'm running from the enemy inside
Looking for the life I left behind
These suffocating memories are etched upon my mind
And I can't escape from the enemy inside

Met grote uitgestrekte stappen bewoog de grote kater door het Thunderclan gebied. Midden in het bos hield hij stil. Zijn blik gleed over alle bomen in de omgeving waarna hij beide ogen sloot. Diep snoof hij de geuren van het bos op. Er waren hier vandaag al redelijk veel katten geweest, en de geur van prooi was ver weg. Een luide zucht klonk, waarna Hurricanesteps zijn ogen weer opende. Stilletjes vervolgde hij zijn weg naar een ander deel van het gebied. De Snakerocks. Zijn lange vacht gleed soepel langs de bomen, en alles leek in harmonie. Zo leek het, dat was het zeker niet. De kater voelde zich slecht omdat hij nog niets had gevangen. Hij moest en zou iets vangen voor zijn clan. Vastberaden liep hij langs de rotsen. Zijn fel groene ogen gleden langs de stenen op zoek naar ook maar de kleinste prooi. Echter was alles wat hij zag een bruine kater, die een stukje verderop met een lang in zijn bek stond. "Goededag" begroette Hurricanesteps de kater terwijl hij deze naderde.