Unknown

Alle kruiden waren geteld, alles was keurig recht gelegd en Nightstream had haar eventjes wat rust gegund. De witte kattin strekte haar pootjes uit en een geeuw ontsnapte uit haar bek. Sinds ze haar intrek bij de Medicine Cat had gemaakt, sliep ze weer als vanouds. Iets wat waarschijnlijk kwam door die weeïge geur die er altijd hing, door alle kruiden die er te drogen lagen. Haar blauwe oogjes knipperde eventjes en met hervonden energie wandelde ze het kamp uit.
Honeypaw had enkele lessen gehad in het jagen, voordat ze gekozen was als Medicine Cat Apprentice en deze lessen nam ze in zichzelf nog eventjes door. Toch bleef ze uit de beurt van de rivier, iets waar ze nog steeds een angst voor had. Ze zakte door haar pootjes heen en zorgde ervoor dat er niets onder haar pootjes kraakte. Dit alles deed ze zonder het muisje voor haar uit het oog te verliezen.
Net toen ze wilde springen, merkte ze de geur van Windclan op. Ze was te dicht in de buurt van de grenzen gekomen, maar de rivier had haar in veiligheid gehouden. Ze keek over de rivier heen en vond daar een apprentice, etend. Honeypaw trok een wenkbrauw op en keek de kater minachtig aan. "Heeft Windclan genoeg te eten ofzo?" miauwde ze, nieuwsgierig, terwijl ze over de bevroren rivier naar de oudere apprentice keek.

Geduldig wachtte de witte kattin op antwoord van de cyperse kater. Het leek erop dat hij de warrior code niet echt kon, ondanks dat hij hoogstwaarschijnlijk ouder was dan haar. Stiekem vroeg ze zich af hoe deze kater apprentice had kunnen worden binnen Windclan en of de clan echt zo moedeloos was geworden dat dit soort katten apprentice mochten worden. "Niet echt. Ik heb dit net gevangen." Ze trok haar wenkbrauw op. Oké... Was hij echt dom ofzo?
Al snel kwam er een tweede Windclan geur bij en Honeypaw was op haar hoede, ze was misschien wel Medicine Cat Apprentice zijn, het betekende niet dat ze toestemming had om zo maar ergens te komen. Daar in tegen had ze wel enige vrijheid die de andere katten niet hadden. De warrior vroeg aan de apprentice, die Redpaw heette, of hij de Warrior Code was vergeten en Redpaw gaf aan dat dat het geval was. "Volgens mij heeft Windclan haar apprentices nog wat bij te leren," mompelde ze zachtjes, hopend dat de twee katten aan de overkant haar niet hadden gehoord. "En wie mag jij zijn, warrior van Windclan?" vroeg ze daarna, nieuwsgierig, aan de zwarte kater.

Mothpaw gromde gefrustreerd toen ze het konijn weg zag rennen. Weer mislukt, wéér! Ze gaf het op, ze had gewoon geen feeling als het ging op jagen. Ook als het ging om vechten. Al wist ze dat ze het de volgende dag gewoon weer opnieuw zou proberen, zo ging het altijd. Mokkend liep ze verder, zonder dat ze door had dat ze bij de boundaries terecht kwam. Oftewel, de boudarie met Riverclan. Daar trof ze Redpaw, een oudere apprentice, en de warrior Dyingblack, de kater waar mee ze gevochten had tegen een rogue. Aan de overkant van de grens bevond een Riverclan apprentice zich, het leek niet gezellig te snel, en dat werd al snel bevestigd bij het zien dat Redpaw gegeten had, terwijl de warrior code sprak; eerst de clan, dan jijzelf. "Hé, guys, niet zo gemeen, het is leafbare, natuurlijk kunnen regels je dan perrongeluk ontgaan," miauwde ze, bij Redpaw staand. "Mooie vangst," miauwde ze met een oprechte glimlach naar Redpaw. Ze vond het onneerlijk als je zo bot behandeld werd als je gewoon een fout gemaakt had, en aan Redpaw kon ze wel zien dat hij zich ten zeerste bewust was van zijn fout, en hij had ook niet zo bedoeld had, tenminste dat was zoals zij het opvatte. Er was ook zeker nog genoeg over voor een queen en zijn haar kits, Redpaw had zijn deel gewoon wel al gehad.

OOC: Mind if I join? (:

"Mothpaw," stelde ze zich zelf voor, als antwoord op zijn voorstel. "En dank je," vervolgde Redpaw, waarschijnlijk doelend op haar compliment over zijn vangst. Ja, hij wel. Zij niet, zij kon niet jagen. "Geen dank, mij zou het nooit zo lukken," miauwde ze met een glimlach. Mothpaw wierp een blik op de andere katten. Ze boog haar kop naar Redpaw toe, en fluisterde in zijn oor, "zullen we ergens anders heen gaan? Veel gezelliger zou het hiet waarschijnlijk niet worden..." Ze glimlachte onschuldig en rechte haar kop weer.