So you think you're better than mé? {Leafpaw.}

Hij had het wel gezien. Hij had het allemaal gehoord, geroken, gevoeld. Die stomme Leafpaw had een nieuwe mentor, de nieuwe deputy van de Riverclan. Ze had hem zo voor zijn neus weggekaapt, want Mousefur was óók al haar mentor geweest. De trut. Het was zo'n arrogant beest, en dat zou ze voelen ook.

Choppedpaw was rázend. Hij had dan wel een levende mentor, maar die moest hij délen met een ander. Maar hij was geduldig geweest. Het zou niet zo slim zijn geweest als hij de poes midden in het kamp had aangevlogen. Hij had gewacht tot ze alleen was. Zodat hij haar langzaam kon wurgen. Chopped zou, nadat hij zijn geur van haar had afgewassen, paniekerig naar het kamp stormen en om hulp schreeuwen. Niemand zou een jonge apprentice van moord verdenken. Ze zouden hem zelfs voor held aanzien, en misschien kreeg hij dan een eigen mentor. Wolfgaze!

"Dus, Leafpaw.." nonchalant stapte hij achter een boom vandaan. De poes had de hele tijd gelopen, en verder niet veel uitgevoerd. "Was je nog van plan om iets te doen?" hij deed zijn best om zijn woede zo veel mogelijk op te kroppen, maar alsnog klonk er een kleine snauw door in zijn stem. Hoe bozer hij was, hoe feller hij vocht. En dat kon alleen maar goed uitpakken.

Met kalme stappen trad ze het kamp uit. Ze had even een stukje vrije tijd omdat ze toch het meeste al wist, en ze eigenlijk al warrior hoorde te zijn qua leeftijd. Als alleen maar die Dawnflight er niet tussenzat... dan was ze nu allang warrior geweest. Haar neusgaten vingen een verrukkelijke geur op, een waterrat. Zachtjes sloop ze richting de kleine waterrat. Poot voor poot, een zijn met haar omgeving... Toen ze dichtbij genoeg was sprong ze op de waterrat, en doodde het beestje met een snelle beet. Ze begroef het zodat ze het beestje mee terug kon nemen op de terugweg. Verder wandelde ze een beetje, echter werd haar rust verstoord door een véél jongere apprentice dan haar. Hij kwam achter een boom vandaan, maar echt schrikken deed ze toch al nooit. "Dus, Leafpaw.." begon de kater nonchalant. "Was je nog van plan om iets te doen?" vroeg de kater verder en Leafpaw vernauwde haar ogen. "Wat ben je van plan." vroeg de poes achterdochtig. Ze vertrouwde deze situatie totaal niet.

"Wat ben je van plan." verrast knipperde de kater op dit antwoord. "Hoe kom je er nou weer bij dat ik iets van plan ben? Ik wou gewoon even gezellig een praatje maken!" verdedigde hij zichzelf verontwaardigd. Rustig ging hij voor Leafpaw zitten, waarbij hij zijn staart over zijn poten legde. "Dus.. Die nieuwe deputy, Wolfgaze.." knoopte hij zonder moeite zijn gesprek aan. Fel stond hij op en zette een paar stappen naar voren, waardoor hij neus aan neus stond met Leafpaw. "Dat is jou mentor hé?" snauwde hij.

"Hoe kom je er nou weer bij dat ik iets van plan ben? Ik wou gewoon even gezellig een praatje maken!" zei de kater verontwaardigd. Leafpaw voelde zich alsnog niet zo comfortabel bij de kater, maar dat zou dan wel aan haar liggen. Ze kon niemand meer vertrouwen, ooit. Alleen Glowpaw, haar enigste vriend. De kater ging voor haar zitten, en legde zijn staart over zijn poten heen. Leafpaw bleef staan, want als er iets zou gebeuren zou zij er klaar voor staan. "Dus.. Die nieuwe deputy, Wolfgaze.." Uit het niets stond de kater op en stond recht voor haar neus. Leafpaw was niet bang, ze werd alleen maar geïrriteerd. "Dat is jouw mentor hé?" snauwde de kater tegen haar. "Dus?" zei ze terwijl ze met haar ogen rolde. "Ook die van Covepaw." voegde ze maar toe terwijl ze rustig een paar stappen achteruit deed. Stelde die kater zich nou gewoon aan of wat? "Wat boeit jou het wie mijn mentor is? Zolang je maar goed word opgeleid, dat zei mijn vader altijd." zei ze waarna ze met haar zwarte staart zwiepte.

"Dus?" Kreeg hij als suf antwoord. "Ook die van Covepaw." O wauw, en dat voegde er iets aan toe. Die Covepaw boeide hem niets, het was déze kat. Dit mormel dat zíjn plek had ingepikt. En nu deed de kat ook nog eens een stap terug. Dus ze was tóch bang.. "Wat boeit jou het wie mijn mentor is? Zolang je maar goed word opgeleid, dat zei mijn vader altijd." Een grauw klonk op uit Choppedpaw's keel. Langzaam rezen zijn haren omhoog. "Het is een voorrecht om apprentice te zijn van een Deputy. De beste katten van de hele clan krijgen die rang, dus krijg je bij hun ook de beste opleiding. En dat had ík maar al te graag gewild." Bij die laatste zin klonk een tril in de stem van de jonge kater, waarna zijn haren daalden en hij zijn schouders liet zakken. "Dat had ik geweldig gevonden.." Mompelde hij ontmoedigd, met zijn blik op de grond onder zijn poten.

"Het is een voorrecht om apprentice te zijn van een Deputy. De beste katten van de hele clan krijgen die rang, dus krijg je bij hun ook de beste opleiding. En dat had ík maar al te graag gewild." eindelijk, de kater leek te kalmeren. Maar dacht hij er écht zo over? "Dat had ik geweldig gevonden.." mompelde de kater vervolgens ontmoedigd. Ze schraapte haar keel even. "Het zijn niet 'de beste katten'." begon ze. "Het zijn katten die het waard zijn om de Clan later te leiden, niet verblind worden door hun emoties." vervolgde ze tegen de kater. "Maar ik zie één ding niet, Choppedpaw." zei ze tegen hem. "Er zijn ook goede warriors, maar er kan er maar één deputy worden, niet? Misschien is jouw mentor ook wel deputy-waardig, maar was het puur toeval dat mijn vader Wolfgaze koos." vertelde ze de kater, om hem een beetje op te vrolijken. "Het was gewoon puur toeval dat ik eerst mijn moeder kreeg, en daarna Wolfgaze. Maar ik verdien Wolfgaze niet, echt niet, niet na wat ik tegen Dawnf..star heb gedaan." Jup, ze zei voor het eerst Dawnstar, na wat moeite. "Maar ik weet zeker, dat als je hard werkt en je niet laat verleiden door je emoties, je ooit misschien ook Deputy word. Maar, je moet ook niet balen als je het niet word, er kunnen er maar een paar in de gehele Clan deputy zijn in al die jaren."

En ineens schraapte de poes haar keel, las een warrior. "Het zijn niet 'de beste katten'." Leerde ze hem de les. "Het zijn katten die het waard zijn om de Clan later te leiden, niet verblind worden door hun emoties. Maar ik zie één ding niet, Choppedpaw. Er zijn ook goede warriors, maar er kan er maar één deputy worden, niet? Misschien is jouw mentor ook wel deputy-waardig, maar was het puur toeval dat mijn vader Wolfgaze koos." Ach ja, ze was ook nog dochter van Stormstar. Daar had hij even niet aan gedacht. Dat maakte het natuurlijk ook een stuk logischer dat ze apprentice werd van Wolfgaze. "Het was gewoon puur toeval dat ik eerst mijn moeder kreeg, en daarna Wolfgaze. Maar ik verdien Wolfgaze niet, echt niet, niet na wat ik tegen Dawnf..star heb gedaan." Oh, en nu werd ze ineens geëmotioneerd? Nu begreep hij écht niet waarom Leafpaw de apprentice van hun Deputy was geworden, als hij iets ergs tegen Dawnflight had gedaan.
"Maar ik weet zeker, dat als je hard werkt en je niet laat verleiden door je emoties, je ooit misschien ook Deputy word. Maar, je moet ook niet balen als je het niet word, er kunnen er maar een paar in de gehele Clan deputy zijn in al die jaren." Aarzelend keek Chopped op, waarna hij een stap naar voren zette. "Meen je dat?" Er klonk hoop door in zijn stem.

Ze zag dat de apprentice aarzelend opkeek. "Meen je dat?" vroeg de kater met hoop gemengd in zijn stem. "Dat meen ik echt." zei ze waarna ze haar kopje even boog. "Heb je al een idee wat voor warrior naam je zou willen hebben?" besloot ze maar te vragen.

"Dat meen ik echt." Zei de poes, waarbij ze haar kop een beetje boog. En dat was het ideale moment. Choppedpaw sprong recht op haar kop en gaf de jonge poes een krab. Hij trapte, beet en krabde overal waar hij haar raken kon. Ondertussen slaakte hij wraakzuchtige kreten.

~Surprise >D

Leafbreeze

Uit het niets sprong de kater op en Leaf kon nog net wat naar achter gaan, maar de nagels van de kater kon ze niet zo goed ontwijken. Wraakzuchtige kreten, wat krassen en trappen was het enige wat ze voelde. Leaf kon uiteindelijk een keer uitwijken voor de kater, en ging een keer goed staan. "Ben je helemaal gek geworden!" riep ze naar de kater. Dit was haar kans, ze sprong op de kater en hield haar nagels strak in de vacht van de kater. Ze duwde haar nagels nog een stukje dieper in de vacht van de kater, maar vechten had ze echter gelukkig al goed geleerd. Haar mond ging richting zijn oor. "Je verraad je eigen Clan uk. Dit is niet je beste move bij de dochter van je ex-clanleader. Denk je serieus dat je mij kan vermoorden? Ik ben al voltraind, jij pas een paar maanden." fluisterde ze in zijn oor.

Voor mijn part mag er nog een andere kat erbij komen die hen stopt te vechten?

Angry

CREDIT ♥

-May i?

"Ben je helemaal gek geworden!" Het muisje draaide verschrikt zijn kop om, en sprintte weg. Jaggedpaw vloekte binnensmonds, hij had hem bijna. Verstoord keek de grijze kater op, zoekend naar de bron van het lawaai. Hij vond als snel een poes, die hij herkende als de dochter van de ex-leader. Leafpaw. Ze had een andere kat onder haar poot geklemd, een jonge apprentice. Jagged rook de ijzeren geur van bloed, en sprong de bosjes uit waar hij zich schuilhield. "Hey, Hey! Woah! Stop!" Hij deed een poging de twee uit elkaar te trekken, en keek hen toen bijde aan. Hij zag dat de aangevallen apprentice Choppedpaw was. Hij kende hem niet persoonlijk, maar wist wel zijn naam. "What do you two think you're doing?!" Normaal was hij nooit de vrede stichter, juist degene die het gevecht startte. Maar hij had het gevoel dat als hij dit niet zou stoppen, er een onnodige dood zou kunnen plaatsvinden. "Waarom?" Zijn nekharen lagen weer plat en zijn stem klonk rustig. "Als je katten wilt moorden, doe dat dan bij de bloodclan," Zei hij met een scheve grijns. Het was een typische Jagged-opmerking.

"Ben je helemaal gek geworden!" Krijste de poes. Chopped staarde haar woedend aan, waardoor hij het niet aan zag komen. Leafpaw sprong boven op hem en zette haar nagels in zijn vacht. De tabby kater krijste het uit. "Je verraad je eigen Clan uk. Dit is niet je beste move bij de dochter van je ex-clanleader. Denk je serieus dat je mij kan vermoorden? Ik ben al voltraind, jij pas een paar maanden." Hoorde hij haar stem in zijn oor sissen. "Hey, Hey! Woah! Stop!" Een andere kat kwam aanstormen, waardoor ze allebei waren afgeleid. Choppedpaw was echter de eerste die de volgende zet maakte. "What do you two think you're doing?!" De nagels in zijn vel trokken een beetje terug, waardoor Chopped zich snel om kon draaien en zijn nagels in de buik boven hem zette. "Als je katten wilt moorden, doe dat dan bij de Bloodclan." Hoorde hij nog vaag. "Ik.. Moord niet.." Kon hij nog net uitbrengen terwijl hij een lichaamsdeel probeerde te ontwijken.

Leafbreeze

"Hey, Hey! Woah! Stop!" hoorde Leafpaw, maar als ze stopte, dan kon de kater haar pakken. "What do you two think you're doing?!" Ze wist precies wat ze deed, ze verdedigde haarzelf. Ze richtte haar aandacht maar voor één seconde op de andere kater, waardoor haar nagels er iets uit gingen, wat ze dus niet had moeten doen. Ze voelde de nagels van de jongere kater in haar buik, en oh wat deed dat pijn. Maar schreeuwen van de pijn zou ze niet zo snel doen. "Als je katten wilt moorden, doe dat dan bij de Bloodclan." hoorde ze nog net, door de pijn heen bijtend. Leaf liep een stukje weg van de katten, maar ze kon niks anders doen dan het hebben van pijn. Ze gromde even, en dat was geen zachte grom. "Wacht maar Chopped, one day I'll chop you in four!" riep ze naar hem, waarna ze voor een laatste keer uithaalde met haar nagels naar zijn buik. Ze liep weg van de twee, helemaal klaar mee zijnde, en pas toen ze helemaal uit het zicht was kon ze de tranen van de pijn niet meer binnenhouden. Ze zou hem nog wel krijgen, ooit zou hij er niet meer wezen.

Leaf = topic uit~

hurt - Angry/sad

CREDIT ♥

Een kras ging over zijn buik, en even kromp hij in elkaar. "Wacht maar Chopped, one day I'll chop you in four!" De poes liep weg, een spoortje bloed achterlatend. Hij besteedde verder geen aandacht aan de poes, maar begon zijn wonden voorzichtig schoon te likken, af en toe kleine kreetjes slakend. Langzaam schuifelde hij weg, ergens heen.

~Deze ook