soft kitty, warm kitty, little ball of furr {Inkkit}

soft kitty,
warm kitty,
little ball of furr

happy kitty,
sleepy kitty,
purr purr purr

De kleine grijze kitten gaapte eventjes en keek rond haar. De meeste van haar broertjes en zusjes sliepen al, maar één iemand was nog wakker. Al gapend liep ze eropaf. "Hi, ink", zei ze, uitgerekt in een lange geeuw. Ze ging naast haar broertje liggen, zachtjes met haar snuitje duwen om er nog tussen te passen.

~kort

Dromen waren af en toe veel fijner dan het leven in de realiteit. In zijn droom was Inkkit al lang een warrior, deputy zelfs. Windclan had net een grote oorlog overleefd en zijn leader was overleden, nu was het zijn tijd om leader te worden. Maar nog voordat hij zijn tocht naar de highstones kon maken ...
Werd hij wakker gemaakt. Slaperig keek de jonge kitten op en keek in het gezicht van zijn zusje Dovekit, die zich naast hem had gepropt. "Goedemorgen, Dove," miauwde hij nog wat slaperig. " Lekker geslapen, zusje?" vroeg hij daarna, terwijl hij liefelijk zijn snuit in haar nek duwde. Hij was gek op zijn siblings, al waren ze niet allemaal even snel.

"Goedemorgen, Dove," antwoordde haar broertje, ietwat slaperig. Dovekit giechelde even, maffe ink! waarom zo slaperig? "Lekker geslapen, zusje?", vroeg hij. Dovekit knikte, misschien wat wilder dan de bedoeling was. "Ik heb héél goed geslapen!", antwoordde ze glimlachend. "En heb jij ook goed geslapen?"

"Ik heb héél goed geslapen!" antwoorden zijn zusje en Inkkit glimlachte goedkeurend. "En heb jij ook goed geslapen?" Het katertje dacht eventjes na, herinnerde zich toen zijn droom en knikte. "Ik heb heerlijk geslapen. En ik heb zo geweldig gedroomd. Ik was de deputy van Windclan en in een grote oorlog ging de leader dood en toen moest ik naar highstones toen en en en toen maakte je me wakker," miauwde hij met een sip gezicht. "Zullen we anders gaan spelen?" vroeg hij daarna, met een opklarend gezicht.

"Ik heb heerlijk geslapen. En ik heb zo geweldig gedroomd. Ik was de deputy van Windclan en in een grote oorlog ging de leader dood en toen moest ik naar highstones toen en en en toen maakte je me wakker," antwoordde Inkkit. Hij klonk wat sip, maar dat merkte Dovekit niet in haar eeuwige optimisme. "Zullen we anders gaan spelen?", vroeg haar broertje. Dovekit knikte en stond meteen recht. "Tuurlijk!", antwoordde ze glimlachend. "Wat zullen we doen?"

Dovekit wilde komen spelen, yeah! Inkkit sprong meteen op en keek zijn zusje met een grote grijns aan. "Uhm... we kunnen clannetje spelen? Of kijken of er een apprentice is die ons alvast wat wilt leren? Of .. We kunnen het kamp uit glippen?" Zijn laatste woorden waren niet meer dan een fluistering, terwijl er een ondeugende glans in zijn ogen verscheen.

"Uhm... we kunnen clannetje spelen? Of kijken of er een apprentice is die ons alvast wat wilt leren? Of .. We kunnen het kamp uit glippen?", antwoordde Inkkit. Het laatste was echter meer een fluistering, en Dovekit had het niet echt gehoord. Ze haalde haar schouders op en zei: "Kies maar!" Er stond een grote smile op haar gezicht, en haar staartje zwaaide vrolijk heen en weer.

Dovekit liet hem kiezen, en meteen had hij een plannetje in zijn kop. "Kom mee," fluisterde hij, "En zorg dat geen andere katten je zien," miauwde hij daarna erachteraan. Snel keek hij om zich heen en toen hij merkte dat geen andere katten op de twee kittens letten, glipte hij de nursery uit. Door de schaduwen, die er maar weinig waren in het kamp, schoot hij naar de ingang van het kamp. Daar bleef hij zitten, zorgend dat hij uit het zich bleef van de andere katten en wachtte op Dovekit. "Denk je dat het lukt? Het kamp uit glippen?" miauwde hij toen, iets wat onzeker over zijn eigen plan.

"Kom mee," fluisterde Inkkit. Enthousiast als altijd knikte de grijze kitten, waarna ze achter hem aan huppelde. "En zorg dat geen andere katten je zien," Meteen probeerde Dovekit ietsje zachter te doen, maar ze was te opgewekt en te hyper om dat lang vol te houden. Haar broertje schoot naar de uitgang van het camp, en zo snel ze kon sprong ze achter hem aan. Ietwat hijgend, maar nog lang niet moe kwam ze naast hem staan. "Denk je dat het lukt? Het kamp uit glippen?", vroeg Inkkit. Eventjes keek Dovekit hem aan, met haar doordringende blauwe ogen. Ze stonden zelfzeker en vrolijk, zoals altijd. "Waarom niet dan?", vroeg ze, van opwinding heen en weer wippend.