{OPEN-GANZENOPDRACHT} oh, no...

De bruine tabby keek uitgeput om zich heen. Tussen haar kaken hing een bruin, mager konijn dat voor een volwassen kat niet meer dan een mond vol vlees zou zijn. Haar poot bleef steken achter een stukje steen dat dankzij de dikke sneeuwlaag niet zichtbaar was. Owlflight struikelde voorover, tegen een onbekende kater, en kwam met haar kopje onhandig op zijn borstkas terecht. Het konijn dat ze eerder die dag gevangen had, was een eindje verder in de sneeuw terecht gekomen. "Sorry", miauwde de bruine tabby, waarna ze weer rechtop ging staan. "Gaat het wel?", vroeg ze vervolgens, er was een bezorgde ondertoon in haar stem te ontdekken.

De witte kater zat voor de warriorsden een klein muisje te eten. Eigenlijk had hij al gegeten, maar nu had hij niets te deon. Opeens duikelde er een jonge, bruine warrior op hem af. Ze belandde met haar kopje in zijn borstkas terecht. Niet echt geschrokken, eerder boos omdat ze het waagde hem zo te vernederen -want zo zag hij het- keek hij haar aan. "Sorry", miauwde de bruine tabby, waarna ze weer recht ging staan. Ook Whitelion ging weer overeind staan en schudde zijn vacht uit. "Gaat het wel?" De witte kater snoof en keek haar chagrijnig aan met zijn twee verschillend gekleurde ogen. "Natuurlijk, alsof ik iets zou hebben van één of andere poes die tegen me opbotst", gromde hij, haar strak aankijkend.

~Succes x'D

"Natuurlijk, alsof ik iets zou hebben van één of andere poes die tegen me opbotst", gromde de kater, waarbij hij haar strak aankeek. De bruine tabby snoof beledigd. Van alle katten in de clan, was ze tegen zo'n chagerijnig, arrogant mormel aangebotst. "Als je pech had, was je misschien met die lelijke kop van je tegen een puntige steen terechtgekomen", miauwde de bruine tabby beledigd.

"Als je pech had, was je misschien met die lelijke kop van je tegen een puntige steen terechtgekomen", antwoordde de poes beledigd. De witte kater glimlachte-of nee, grijnsde- en bleef haar aankijken. "Oh, en denk je dat jij dat nog zou kunnen navertellen dan? Ik denk dat je dat wel gemerkt had.", antwoordde hij, zijn stem zwaar en niet echt op een toontje dat je kon tegenspreken. Hoewel er altijd slimmeriken waren die het probeerden.

"Oh, en denk je dat jij dat nog zou kunnen navertellen dan? Ik denk dat je dat wel gemerkt had.", grijnsde de kater op zware toon. "Natuurlijk zou ik dat kunnen navertellen, alsof ik iets zou hebben van één of andere kater met een steen in zijn hoofd", spotte de bruine tabby. Als dat arrogant mormel ruzie zocht, kon hij het ook krijgen.

En natuurlijk, natuurlijk was ze slim genoeg om antwoord te geven. "Natuurlijk zou ik dat kunnen navertellen, alsof ik iets zou hebben van één of andere kater met een steen in zijn hoofd", spotte de bruine tabby poes. Nu richtte Whitelion zich op, tot hij een kop boven de poes uittorende. Hij was altijd groot geweest, groter dan de meeste katten, en een of andere idiote poes zou daar niet aan kunnen tippen. "Misschien niet direct..", antwoordde hij. Zijn glimlach verdween en hij ontblootte zijn scherpe tanden. "Maar ik zou je blijven achtervolgen.." Nu zette hij langzaam een stapje naar opzij, om verder rond haar te cirkelen en haar aan alle kanten eens te bekijken. "En achtervolgen.." En hij cirkelde wat sneller. "En achtervolgen.." Weer ging hij wat sneller. Uiteindelijk stopte hij, toen hij weer recht voor haar stond. "Tot je iedere dag schichtig zou kijken vanuit je nest, hopend dat je vandaag zou overleven.." Hij grijnsde weer, en sloot af: "En uiteindelijk... Zou ik je kapotmaken.."

"Misschien niet direct..", antwoorde de kater. "Maar ik zou je blijven achtervolgen..", vervolegde de kater, waarna hij in cirkeltjes rondom haar begon te lopen, "En achtervolgen..", hij versnelde zijn pas. "Tot je iedere dag schichtig zou kijken vanuit je nest, hopend dat je vandaag zou overleven..", grijnsde de witte kater. "En uiteindelijk... Zou ik je kapotmaken..", eindigde hij. "Jij moet een saai leven hebben", merkte Owlflight op, in haar stem was duidelijk een spottende dondertoon te vinden.