169
Actief
| |
|  Onderwerp: Armentis. {Story}  vr 25 apr 2014 - 22:44 | |
| Wat nu nog in onze verhalen voorkomt is verdwenen en we lachen om de fantasieën van de mensen van lang geleden. Maar niks was minder waar. Ze zijn er nog steeds, maar in hun wereld. Waar geen mens bestaat en de poort blijft gesloten..Voor altijd.
-Kaya, historicus en professor. - Hoofdstuk 1:
Een zonnestraal verlichtte de diamant voor hem en Argus bewoog hem heen en weer met zijn mond. Het voelde koud op zijn lippen, bovendien was de diamant anders gevormd dan hij gewend was. Ruw en slordig en met rare hoeken erin. Natuurlijk kende hij enkel de geslepen diamanten van de dwergen. Zij waren de diamantvinders hier en hij hoorde gewoon gras te eten en lieden rondvliegen, indien ze een prijs betaalde dat was wat zijn ras hoorde te doen. Hoewel ze van de paarden afstamden, waren Pegasi geen kuddedieren. Grigoris was degene die de vliegende paarden had verzamelt en een kudde had opgericht. Natuurlijk had een gedeelte gelachen om hem en ze waren weer vertrokken. Argus moeder en vader waren wel betoverend geraakt over Grigoris woorden, die vertelden over een beter en veilig leven, vol vrienden en nog wat… Argus was toen nog jong geweest, hoogwaarschijnlijk maar een maan of vier. Vijf manen waren voorbij gegaan, nog even en hij moest een queeste maken. Iets wat traditietrouw was voor zijn soort en wat Grigoris, die de kuddeleider was geworden, nog steeds belangrijk vond. Argus beet eens in de diamant, ‘’Auw’’ kreunde hij en likte met zijn tong over zijn pijnlijke tanden. Goed, diamant was inderdaad erg hard. Hij zal niet de enige zijn die de queeste zal maken op zijn twaalfde maan. Joris, die gelijk met hem was geboren en ook bij de kudde was gekomen met zijn ouders, (die vrienden waren met die van Argus), had ook die taak. Joris was zijn beste vriend.
>Armentis, de enige pegasikudde in Locus komt te staan voor een moeilijke tijdperk als de poort heropent en Argus moet alles op alles zetten om de poort weer te sluiten, voordat de mensen binnenkomen.<   I want to be your friend.
But I don't dare...
I want to be your company.
But I never can.
I want to find you.
But I'm too afraid to lose you.
|
|
