Fires and Dogs don't mix {Firestar}

Ook al wist de kattin dat dit geen goed idee was, toch had ze het kamp voor de zoveelste keer zonder de toestemming van Maskheart verlaten. Haar pijnlijke poot mocht voor haar part ervan vallen, zij ging gaan jagen. En geen Medicine Cat zou haar tegenhouden. Ze was met opvallend veel zelfvertrouwen opgestaan deze ochtend en ze had teveel energie in haar poten om terug in haar nest te kruipen. Ze opende haar bek en dronk even de lucht in. Geuren scheurden langs haar geurorganen. Ze kon al snel ruiken dat er gaan prooi was in dit deel van het bos. Opeens leken haar spieren zich even aan te spannen. Ze kon de geur van een kattin ruiken. Ze snoof, waarbij kleine wolkjes omhoog vlogen en zich in de lucht vermengden. Ze wilde zich omdraaien, weglopen, terug naar het kamp. Maar het was te laat. Ze kon de geuren van nog twee andere katten onderscheiden en ze was eigenlijk wel nieuwsgierig naar het gesprek. Ze slikte en trippelde langzaam in de richting van het geluid. Wind sloeg in haar gezicht, waardoor ze een klein sprankje hoop kreeg dat ze onopgemerkt zou blijven. Al snel kon ze hun gedaantes tegen de horizon aanzien. Hun woorden ijzig, gevoeld met een kilte die haar tot het bot verkoelde. "Oh ja natuurlijk, iedereen voelt dit. Iedereen heeft liefdesverdriet en ik ben de enige die er zo op reageert," Snowdrop keek met grote ogen naar de grote, vuurrode kater wiens stem o zo bekend was voor de clan. "Je weet niets, Dogdance. Net als de rest. Je kunt mijn problemen niet vergelijken met de eerste de beste ruzie tussen liefjes, want je kent maar een tiende van het verhaal." Ze liet een bezorgde blik op de kattin vallen. "En jij kent nog niet eens een honderdste van de verhalen van de katten om je heen. Dus stop met vossenstront uit de kramen. Je bent zwak, zwak zoals je soort." Snow slikte, haar vacht tintelde, er was een spanning... Eén die ze liever niet droeg. Toch kon ze haar poten in beweging laten komen. De scherpe woorden van de queen hadden zelfs haar geraakt en ze gingen niet eens over haar. "Waarom dood je me niet nu en laat je die partner van je leider worden? Dat is wat je wil, toch Dogdance," Een schok zorgde ervoor dat ze een boze, strenge glans in der ogen kreeg. Hoe durfde hij zo te spotten met de negen levens van Starclan? "Waag het me nog één keer te beschuldigen van moord jij vuile Kittypet..." Hoorde ze de kattin nog zeggen. Zo snel als ze kon, verscheen de grijswitte kat bij het groepje, haar ogen gleden van Dogdance naar Firestar. Ze leken leeg, maar enige afkeur was erin te lezen. De kattin snoof. "Jij," ze richtte zich tot Dog, nog te bang om de krachtige leider onder ogen te komen. "Stop met je zo te gedragen, Dogdance, je bent een veel te waardige krijger. Verlaag je niet tot zijn niveau," Haar stem klonk kalm, zelfs zacht en vriendelijk. Haar tonen leken niet eens te trillen. Toen draaide ze zich naar haar leader. Ze was wel wat boos op Dogdance, om het feit dat ze hem een kittypet had genoemd, toch had ze haar kalmte kunnen bewaren. Ze keek enkel naar zijn ogen, maar zei niks. Haar gouden blik doorkliefde de zijne en leek al haar zelfvertrouwen op te eisen. Want uiteindelijk neeg ze haar kop naar hem. "Met alle respect Firestar," begon ze. "Maar ik zou het erg op prijs stellen om meer respect te tonen aan je levens," Ze keek hem terug aan. "U hebt er acht, wees er blij mee," haar stem werd ijzig stil. Gedachten, herrineringen van haar jeugd flitsten door haar kop. "Want u hebt ze gekregen voor een reden, verspil ze niet," Ze snoof even. "Ik ken genoeg katten die zouden smeken om een leven. Vergooi het dan niet en ga er dan ook niet zo over praten," Haar stem sloeg even over toen ze moest denken aan haar bloeddorstige broertje die haar familie had uitgeroeid. "Hoe kun je zo over leven praten? Hoe kun je zo respectloos zijn?" Ze moest haar best doen geen haar woorden niet uit te spugen. Haar ogen waren nog steeds hard. "Ik heb veel respect voor u en hoe u de clan leidt, maar ik kan niet geloven dat je zulke woorden durft te zeggen," Hierna zette ze een stap achteruit, zodat ze zowel Dog als Fire in de gaten kon houden. Beide leken vijandig vuur voor haar.

Note:: Kon het niet laten x3

Firestar moest lachen, lachen met haar woorden. "Ze kiezen zo weer een nieuwe uit en ik kan niet zeggen dat ik je geen gelijk geef. Misschien hebben ze wel een fout gemaakt door mij te kiezen. Zie je, StarClan maakt dat soort fouten wel vaker," Even klemde ze haar tanden op elkaar. Toch waren haar ogen zacht en leken ze niet echt de woede uit te stralen die ze had willen tonen. Snowdrop schudde haar kop even. "Het was niet Starclan die een fout heeft gemaakt," murmelde ze zwakjes. "Dat was jij," ”Wat is hier aan de hand?” Snowdrop huiverde. Silverfang. Fijn echt, gewoon super. Deze dag kon niet beter gaan. "Je partner liep tegen me aan, dus zei ik dat ze de volgende keer beter op moest letten. Het één leidde tot het ander en nu zijn we al een tijdje bezig elkaar te beledigen op alle mogelijke manieren. De argumenten beginnen een beetje op te raken eerlijk gezegd," De grijswitte kattin deed een stap naar achter, zodat ze zich naast Dogdance kon voegen. Ergens voelde ze zich veiliger bij Silverfang. Hij was een goede vriend, iemand waar ze op kon vertrouwen. "Jij begon het gesprek met dat ik uit m'n doppen moest kijken en beledigde de herinnering van de Skyclan, je deputy en je clangenoten." Zei Dogdance. Snowdrop keek haar bezorgd aan. Ze wist hoe gevoelig de Skyclan bij haar lag, dat had ze zelf ondervonden een paar dagen terug toen ze het over de kits hadden. De grijswitte kattin drukte haar neus even tegen Dogdance, alsof ze haar wilde troosten. "Je hebt gelijk," zei ze zwakjes waarna ze haar kop terug wegtrok en zich terug oprichtte. "Ik heb nooit gezegd dat ik niet de eerste was die sprak, Dog," Vervolgde Firestar op haar deel van het verhaal. Snowdrop slikte even. ”Kijk, we zijn allemaal moe en gefrustreerd van de honger. Laten we, als de beledigingen toch klaar zijn, voor nu terug naar het kamp gaan en dit hele gedoe ff vergeten,” De jonge kattin zuchtte. "Ga maar, Silverfang. Neem iedereen mee. Ik zie jullie ooit nog wel eens in het kamp," De rode kater draaide zich om. Ze dacht dat het over was, voorbij. Ze had het bij het verkeerde eind. "Je ziet de problemen van degenen die dichtbij je staan te duidelijk, maar je bent blind voor degenen die maar Clanleden voor je zijn." Zei de kattin genaamd Raindance. Wel meteen kwam Snowdrop in beweging. Ze liet Dogdance achter zich en stapte behoedzaam op de kat af. "Leader...Een Leader die zich met zijn eigen leven bezighoudt en de clan als een bijzaak zien...Een vervelende bijzaak...Is het niet?" Even siste de grijswitte kat. "Je hebt gelijk, de Starclan heeft zich heel erg vergist...Bluestar had zich vergist...Icestorm helaas ook" Het leek wel alsof Raindance haar raakte. Een schok ging door haar heen en het leek wel alsof de grond vanonder haar poten wegzakte. Firestar begon te lachen. Zijn tonen klonken als doornen in haar oren. "Oh Raindance, Icestorm heeft mij precies waar ze me hebben wil!" De kater sprong tegen de aanvallende warrior aan, wel meteen sprong Snow naar achter. Haar ogen groot van schok, waar een kleine goudgele vlam in brandde. "Gestoorde gek...het leaderschap was vast iets te veel voor hem.speelde hij toneel of is hij opeens weer een kittypet?" Snowdrop siste en draaide zich naar haar om. ”En nu is het genoeg, Raindance! Zo praat je niet over je leader. Toon wat respect of je bent geen haar beter.” Snowdrop keek even van Silverfang naar Raindance. ”Kom we gaan terug naar het kamp,” zei hij. ”Ik probeer later wel met Firestar te praten.” De grijswitte kattin stapte naar voren, haar blik gericht op de plaats waar haar leader was verdwenen. Ze twijfelde achter hem aan te gaan, al sluipend, om zeker te zijn. Toch wist ze dat dat geen goed idee zou zijn. "Silverfang," zei ze, haar ogen gericht op de grijze kater. "Moet ik even gaan kijken?" Haar stem klonk onzeker, toch luid genoeg zodat de kater het kon horen.