Whut? [OPEN]

Zachtjes neuriënd liep Duskpaw door de sneeuw, haar pootjes lieten sporen achter in het koude, witte spul. Telkens als ze een nieuwe stap zette hoorde ze een soort gekraak. Wat in StarClansnaam is dat geluid? Dacht ze telkens als ze het krakerige geluid hoorde, ze begon er zelfs een beetje bang van te worden. Bij elke stap die ze zette hoorde ze het geluid en bij elke stap werd haar angst groter. Plotseling bedacht ze dat ze dat als ze zou rennen het geluid haar misschien niet zou achtervolgen, dus ze begon met rennen. Haar idee was niet zo slim als het leek, aangezien het geluid nu alleen nog maar sneller ging. Glijdend kwam ze tot stilstand op de harde, lichtelijk gladde grond die bedekt was met een laagje sneeuw. Duskpaw bleef doodstil staan en hield haar adem in. Het duurde even voordat ze realiseerde dat het krakerige geluid weg was.  Ze maakte een opgewonden en opgelucht piepgeluidje dat een kat waarschijnlijk niet hoorde te kunnen maken. Toen ze realiseerde dat ze nog steeds haar adem een beetje inhield, hapte ze een flinke hoop lucht naar binnen. Bij deze lucht zat ook een geur die haar bekend voorkwam, maar ze kon er niet opkomen wat het was. Het is een rogue! Ohnee, wacht, het is een konijn! Nee, het is toch een rogue! In haar hoofd ging een hele discussie rond over wat de geur nou eigenlijk was, maar uiteindelijk waren al haar gedachtes het er over eens dat het een konijn was. Een stomme grijns ontstond op haar smoel terwijl ze in de richting van de geur probeerde te sluipen (met nadruk op probeerde). Her duurde even voordat ze haar prooi in de gaten kreeg. Wohyow! dat is een groot konijn! Dacht ze toen ze het dier zag en de grijns op haar gezicht werd wat groter. De Clan zal vast trots op me zijn als ik die te pakken krijg en dood. Ze dook nog verder ineen en kroop richting het konijn. Toen ze zich afzette realiseerde ze zich dat het dier geen konijn was, maar een kat. En niet zomaar een kat, maar een ShadowClanner! ze kneep haar ogen dicht, bang voor wat er zou gebeuren. "Foxdung!" schreeuwde ze toen ze iets raakte. Toen ze haar ogen weer opendeed, zag ze in het begin alleen maar wit spul en har zand, maar daar kwam verandering in toen ze overeind kwam. "Erm... Sorry..." mauwde ze, ze probeerde te glimlachen, maar het zag er erg stom uit.