Burnt Sycamore and Pinewoods

Wolfpaw slikte haar prooi door. Ze wiste alle sporen uit en likte zich dan grondig. Ergens wist ze donders goed dat ze met geen poot kraaienvoer mocht aanraken, maar de honger had haar hoofd wazig gemaakt en die slakken hielpen niet echt meer. Dus was het zo verleidelijk. Wolf rende naar een beek en dronk met grote slokken van het water. Dan draaide ze zich om en vervolgde ze haar weg naar de Burnt Sycamore. Daar zou ze leren jagen met Thistlepaw. Thistlepaw... die naam deed haar vacht warm tintelen. Hopelijk kwam ze snel.

{Thistlepaw}

Thistle trippelde het kamp uit. Vanmorgen was ze redelijk laat wakker geworden, en was Wolfpaw al vertrokken. De kattin controleerde of haar vacht nog goed was. Vanmorgen had ze haar grijze haren wel drie keer een wasbeurt gegeven. Ze was zo zenuwachtig..... Onderweg voelde ze haar maag knorren. Vanmorgen had ze geen hap door haar keel gekregen. Ze hoopte dat er genoeg prooi was om er zelf wat van te snoepen, maar de kans was erg klein in leaf-bare.

Jagen was altijd makelijk voor Thistlepaw geweest. Ze was lenig en snel, en haakte elk muisje aan haar korte, maar vlijmscherpe nagels. Ze begreep echter niks van vechten. Hoe moest je dat in starclans naam doen? Gelukkig zou ze dat leren van de liefste kat op aarde. Van Wolfpaw.

Maar vandaag zou ze zich focussen op de jacht training die ze zou geven. Ze was bijna bij Wolf, ze rook haar geur sterk. En daar stond ze, bij de Burnt Sycamore. "Hey Wolf!" Begon ze vrolijk, en keek de poes blij aan. "Klaar om te jagen?"

Ze voelde een kramp in haar buik en verwenste zichzelf dat ze had gegeten van de rotte prooi. "Hey Wolf!" Ze sprong bijna een meter in de lucht. Vlug draaide ze zich om. Ze kalmeerde toen ze Thistlepaw zag. "Klaar om te jagen?" Wolfpaw knikte hevig. “Hallo trouwens”, mompelde ze met een verwrongen stem. Die buikpijn hield maar niet op. Maar Wolf wou haar dag daardoor niet verpesten, en drukte de pijn weg. “Waar beginnen we?”, vroeg ze nieuwsgierig.

~https://www.warriorcatsnl.com/t16922-after-the-last-patrol-sharing-tongues < Sharing Tongues met Wolfie (Amberpaw and Ravenpaw)?

“Waar beginnen we?”, Vroeg haar vriendin nieuwsgierig, en Thistle haalde bij wijze van antwoord haar schouders op. "Waar jij wilt," Ze keek rond, en snoof diep. Ze rook een vage prooigeur, en al haar zintuigen stonden op scherp. "Ruik eens," Zei ze, terwijl ze naar Wolfpaw keek. Dit zou alvast een goede oefening zijn. "Probeer hem maar te vangen!" Riep ze, maar niet te hard, dat zou de prooi wegjagen.

-Even een snelle post

"Waar jij wilt," Wolfpaw knikte. Ze keek om zich heen maar kon niets gepast vinden. "Ruik eens," Weifelend snoof ze diep. Niets werd haar gewaar, alleen de sterke geur van Thistlepaw. "Probeer hem maar te vangen!" Ze liet haar neus over de grond gaan. Zich af vragend waar die prooi nu zat. Ze probeerde haar gedachten te negeren en haar neus het werk te doen. Na een een paar keer snuffelend rond te gaan rook ze de vogel. Was een vogel niet te moeilijk voor haar. Maar ze schudde haar hoofd en sloop er naar toe. Eigenlijk maakte dat veel meer lawaai dan gewoon lopen, dus ging ze gewoon staan en stapte zo zacht mogelijk. De vogel, een kraai dacht ze, keek op. Hij spreidde zijn vleugels. Angstig ging ze in ren pas over, maar het was te laat. De grote zwarte vogel klapwiekte en steeg op. Ze sprong, maar miste bijna een meter en viel terug op de grond. Schamend liet ze haar schouders hangen.

Ze zag hoe Wolfpaw naar de vogel toe liep, wat aardig wat geluid maakte. Thistlepaw besloot eerst even te kijken hoe Wolf het deed, en niet gelijk te gaan helpen. Ze zag de kraai, die haar ook zag. Hij stond nu op het punt om weg te vliegen. Wolfpaw begon te rennen, maar de vogel steeg al op. Wolfpaw viel op de grond, zich duidelijk schamend. Thistle trippelde er naartoe. "Ben je gewond?" Het leek er op dat er niks aan de hand was. "Kijk," Begon de grijze kattin, en liet zich door haar poten zakken. "Een succesvolle vangst begint met je jachthouding." Ze was nu zo laag bij de grond, dat haar snorharen over de grond veegde. Ze ademde diep in, en uit. Haar spieren stonden strak gespannen, en klaar voor een sprong. "Nu jij."Zei ze tegen haar vriendin, en wachtte tot Wolf haar jachthouding zou laten zien.

"Ben je gewond?" Ze schudde haar hoofd. "Kijk. Een succesvolle vangst begint met je jachthouding." Nieuwsgierig keek ze hoe Thistlepaw de perfecte jachthouding aannam. "Nu jij." Met hernieuwde energie dook ze ineen. Ze probeerde het zo goed mogelijk na te doen. Niet door hebbend dat ze als een éénpotige scheven das liep. De takjes kraakten onder haar poten, en niet zachtjes. Ze sprong weer op. "Zo?"

~Zullen we wat klungelen tot we mentors krijgen? (zodat die ook iets te doen hebben x'D)

"Zo?" Wolfpaw nam een houding aan wat het meest leek op een kreupele haas. Thistle grinkte en schudde haar kopje. "Nee, kom. Ik help je wel." Ze ging vlakbij Wolf staan, zodat haar vacht die van de gevlekte poes raakte. Ze verzette voorzichtig de ene poot naar voren, en duwde ze zachtjes de heupen van Wolfpaw naar beneden. Het was niet perfect, maar dat zou wel komen. "En nu het sluipen." De sealpoint deed voor hoe je sloop, voorzichtig en op haar teentjes. Ze keek bemoedigend naar haar vriendin, in de hoop dat zij het na zou doen.

"Nee, kom. Ik help je wel." Verbaasd keek ze op. Ze had het toch goed gedaan? Thistlepaw ging naast haar lopen en duwde tegen haar heupen. Dat vond ze ongemakkelijk maar toch ook prettig. Zachtjes sloop ze naast haar. Nog steeds even scheef, maar met een beter gevoel. "En nu het sluipen." Wild schudde ze haar kop. Dit moest lukken. Ze snuffelde in de lucht en pikte de geur van een kikker op. Wat zaten kikkers in hemelsnaam in het kreupelhout te doen? Verbaasd knipperend sloop ze erop af. Ze probeerde ook op haar teentjes te sluipen, maar dat had ze beter niet gedaan. Twee muizenlengtes voor de kikker zakte ze zowaar door haar tenen en viel pardoes op de grond. Ze duwde zich weer omhoog en spuugde een mondvol aarde uit. De kikker was verdwenen.

Wolfpaw begon te sluipen, op haar tenen. Het zag er allemaal behoorlijk instabiel uit.... Toen haar vriendin vlakbij de kikker was, zakte ze zo door haar tenen. Thistle snelde er naartoe. Wolf stond op, de kikker was weg. "Onee," Zei ze. "Je hebt toch niks gekneusd?" Ze hielp haar vriendin overeind. "Je moet proberen evenwicht te houden." Ze liet zien hoe ze balanceerde op de bal van haar pootjes, en sloop dichterbij. Ze rook nu duidelijk een rat, en zag hem ook zitten. Voorzichtig sloop ze dichterbij, en toen de rat niks door had, besprong ze hem. Het diertje probeerde te vluchten, en zijn zwarte kraaloogjes keken haar angstig aan. De kattin had zijn staart te pakken, en doodde hem toen met een beet in de nek. Ze mompelde een dank-gebedje naar de starclan, en trippelde terug naar Wolfpaw. "Hier, voor jou." Ze liet hem voor haar neer ploffen en streek liefkozend haar staart langs de poes.

"Onee, Je hebt toch niks gekneusd? Je moet proberen evenwicht te houden." Ze schudde snel haar kop. Voorzichtig ging ze zitten. Haar tenen deden pijn, maar vooral het gevoel van verlies deed pijn. Undo what hurt so bad. Ze schudde de gedachte weg en lette goed op toen Thistlepaw een rat probeerde vangen. "Hier, voor jou." Wolf wilde eerst het niet aanpakken, maar knikte toen. "We zullen delen.", mompelde ze.

"We zullen delen." Mompelde de apprentice. "Prima." Ze schoof de rat eerst naar Wolf toe, zodat zij een hap kon nemen. "Dit is bijna zoals onze eerste ontmoeting!" Glunderde Thistle. Ze keek haar vriendin onderzoekend aan. "Geen zorgen, jagen leer je wel." Ze ging naast Wolfpaw zitten, en sloeg haar staart om haar heen. "Anders leer jij mij nu vechten?" Opperde Thistlepaw.

"Prima." Ze kreeg de rat aangeboden. Dus nam Wolf een grote hap. De smaak die afgegeven werd, was afschuwelijk. Ze moest moeite doen om niet vies te gaan kijken. That was as far as death. "Dit is bijna zoals onze eerste ontmoeting!" Wolfpaw slikte de prooi door. Ze keek Thistle aan. "Geen zorgen, jagen leer je wel." Ze knikte en legde haar kop op Thistles schouder. "Anders leer jij mij nu vechten?" Ze krulde haar staart rond het lichaam van haar vriendin. "Je dat is goed. Misschien kunnen we dan beter naar de Pinewoods.", snorde ze zachtjes. Al lang niet meer druk makend over het jagen. Thistle had gelijk, het jagen komt nog wel.

{Ik stuur je een pm C:}

"Je dat is goed. Misschien kunnen we dan beter naar de Pinewoods." Snorde Wolf. "Prima!" zei Thistle opgewekt. Ze stond op, en maakte een kleine buiging. "Leid de weg, zou ik zeggen." Ze genoot van newleaf, en ze genoot om samen met Wolfpaw te zijn.

Onderwerp: Re: Burnt Sycamore and Pinewoods