No Lights... {Skymask's Death}

Het had hem even geduurd voordat hij het loodzware lichaam, dat nog zwaarder aanvoelde omdat het niet meer bewoog, het kamp in kom slepen. Alle ogen werden meteen op hem gericht, hij had nog even de tijd genomen om zijn eigen pels wat schoner te maken, vooral het bloed rond zijn poten, en daarbij, voor zover als hij ze had gezien, zijn eigen plukken vacht uit de vacht van Skymask gepeuterd, en nu stond hij daar. De ogen op hem gericht, terwijl hij Skymask met een ietwat betreurde blik, midden in het kamp losliet. Hij zette een stap terug en keek het kamp door. "Skymask.. is.. overleden.." Miauwde hij, met een totaal verslagen ondertoon in zijn stem. Zijn ogen zochten meteen naar Everstar.

Het katertje keek verbaasd op bij het horen van wat verschrikte kreten uit het kamp. Hij duwde zijn kop door de opening van de medicine cat den en zag verbaasd toe hoe hun deputy Lionroar een andere kat meesleepte door het kamp. Met vlugge passen - ondanks zijn verminkte achterpoot - snelde het katertje naar het tweetal toe. "Skymask.. is.. overleden.." mauwde de verslagen stem van hun deputy. Sparrowpaw snuffelde kort aan het lijk en zag inderdaad dat deze was overleden, waarschijnlijk vermoord door het een of ander, te zien aan de wonden in diens nek. Hij draaide zich naar Lionroar toe en voelde dat de kater kou afgaf. "Meekomen jij," mauwde hij vervolgens. Hij mocht dan wel nog een medicine cat apprentice zijn, toch wist hij al aardig veel van het vak af. "Straks krijg je greencough en steek je de hele clan aan." Hij knikte naar hun deputy, die later wel met Everstar zou kunnen spreken.

Icecloud keek op toen ze geluid hoorde bij de ingang van het kamp en zag toen hoe Lionroar het lichaam van Skymask naar binnen droeg. "Skymask.. is.. overleden.." Zei de deputy met een verslagen stem. Ze stond op van de plek waar ze lag en liep naar de deputy toe waar ondertussen ook Sparrowpaw bij was gekomen. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze aan Lionroar. Misschien had de kater alleen het lichaam gevonden en wist hij er niks van, maar toch wilde ze weten wat er gebeurd was. Het was voor haar wel duidelijk dat de kater niet om was gekomen door een ongeluk, maar wat er wel was gebeurd kon ze ook niet echt zeggen.

Haar amber gekleurde oogjes werden groot van angst toen ze haar vader het kamp binnen zag wandelen, een andere krijger mee sleurende. Voorzichtig nam ze enkele stapjes in zijn richting, maar versteende ze weer zodra Lionroar het lichaam van de warrior liet vallen en de volgende woorden uitsprak; "Skymask.. is.. overleden.." Haar hart brak door de toon waarop haar vader had gesproken. Ze wierp een betreurde blik op Skymask, de krijger die blijkbaar op de grond lag, en struinde vervolgens met bezorgde oogjes naar haar vader toe. "Meekomen jij," Hoorde ze Sparrowpaw zeggen, welke blijkbaar zich ook zorgen maakte om de deputy. "Straks krijg je greencough en steek je de hele clan aan." Haar oogjes werden nog groter toen ze de medicine cat apprentice hoorde spreken. "Is papa ziek?" Vroeg ze terwijl ze sidderend ademhaalde. Snel keerde haar blik weer terug naar haar vader en sprong ze naar hem toe, waarna ze haar neusje troostend in zijn pels duwde. "Jij kon er niks aan doen! Als Skymask dood is dan betekend het dat Starclan vond dat het tijd was." Mauwde ze zachtjes, zodat alleen hij het kon horen.

Zijn groene ogen gleden door het kamp en rustig had hij zich tegen de kampmuur verscholen. Het zou een rustig dagje worden en straks zou hij maar eens wat gaan doen voor zijn Clan. Met een zucht legde hij zijn gestreepte kop op zijn bruine voorpoten en keek iet wat verveeld voor zich uit. Zijn Mentor had hem vrijaf gegeven, dus kon die hem niet vertellen wat hij moest doen en geen enkele andere Warrior keek naar hem op.

Een beweging bij de kampingang trok nu zijn aandacht en zijn oortjes schoten overeind toen hij Lionroar herkende. Gelijk krabbelde hij overeind, voordat hij misschien werd bejegend met kwade woorden. Plots werden zijn ogen groot toen hij een bekende vacht zag, maar dit keer droegen de sterke poten het lijf niet, nee, het werd gedragen. "Skymask.. is.. overleden.." Sprak de stem van Lionroar toen hij midden op de open plek was gestopt. Timberpaw kwam langzaam wat naar voren, maar bleef op een afstand van de Deputy. W-wat..?! Skymask, die hem laatst nog zijn laatste training had gegeven.. was.. overleden..? Langzaam kwam hij naar voren, toen Lionroar een stap naar achteren had gedaan en drukte zijn neus een paar keer in de vacht van zijn Mentor. Koud.. hartstikke koud. Als een hulpeloze kit neusde hij de Warrior, in de hoop dat hij gewoon wakker zou worden, maar er kwam geen beweging. De Apprentice draaide zijn kop en keek naar de Deputy. Nee.. dat-- Het was wel toevallig. Skymask had zo zijn twijfels over de kater en nu.. nu was hij er niet meer. Zijn mond viel ietsjes open en zijn nekharen begonnen te prikkelen. Dat was onmogelijk, maar het kon waar zijn. Want het was wel Lionroar die hem had 'gevonden'. Met een wat zacht gegrom stapte hij weer achteruit en wierp een kwade blik op de Deputy. Had die kater zijn Mentor vermoord? Was hij die rang nu wel waard?

Zachtjes likte de zwarte kater zijn snorharen af. Hij had net een maar konijntje gegeten. het was niet veel, maar het vulde de maag en het moest maar goed genoeg zijn. Lionroar kwam binnen en leek iets heel groots met zich mee te slepen. Een hele grote prooi? Of misschien toch een kat..? "Skymask.. is.. overleden..", zei de deputy, total verslagen. Ietwat aarzelend kwam Dyingblack dichterbij. Skymask was dood? Hij keek naar het lijk dat de lichtgekleurde kater met zich meegesleept had, en inderdaad, hij herkende de broer van de voormalige deputy. Hun band was niet zo close geweest, om eerlijk te zijn wist hij zelfs niet of ze wel eens echt gesproken hadden. Maar het was een clanlid, en clanleden waren familie. Sparrowpaw, de medicine cat apprentice, kwam Lionroar halen, waarschijnlijk van de schok. Dyingblack besloot dat hij er verder niet veel zaken mee had, en ging terug op zijn plekje zitten, in gedachten verzonken.

Hij was nog geen moment in het kamp, of de medicine cat apprentice stapte op hem af en zei hem dat hij mee moest komen. Maar dat deed hij niet. Hij bleef bij het lijk van Skymask staan en wierp even een vriendelijke blik naar Sparrowpaw. "Even wachten," Zei hij, waarna hij naar de katten om hem heen keek. Hij slaakte een diepe zucht, nu was het tijd om te vertellen wat er aan de hand was. "Beste katten van Windclan," Miauwde hij zachtjes, nadat hij op de plek was gaan staan waar Everstar altijd op stond. Het moest maar even. "Zoals jullie vast al gezien hebben is Skymask overleden, vermoord om precies te zijn." Hij hoorde de geschrokken geluiden, maar schonk er geen aandacht aan. "Hij was samen met Icyrose bij het meer, toen een warrior hen aanviel." Zijn blik gleed over de katten heen. "Icyrose heeft, toen ze mijn geur rook, me geroepen en ik ben er meteen naartoe gegaan. Daar heb ik Skymask vechtend aangetroffen, samen met een onbekende rogue. Icyrose lag in elkaar gezakt op het ijs en toen ik dichterbij haar kwam brak het. Vandaar dat ik zo nat ben." Zijn laatste zin kwam er redelijk droog uit. "Terwijl ik Icyrose en mezelf uit het water probeerde te krijgen, vocht Skymask dapper tegen de rogue.." Hij wierp zijn blik naar de hemel en sloot zijn ogen. "Helaas.. was ik te laat om hem te redden uit de klauwen van de kater. Ik kon de rogue nog net wegjagen.. maar het was al te laat." Hij opende zijn ogen weer en keek door het publiek heen. "Moge Starclan zijn pad verlichten." Sprak hij luid en duidelijk, waarna hij van de plek afsprong en naast Skymask's lichaam ging zitten.

_{Everstar was nog maar net in het kamp toen haar deputy aankwam. Ze staarde naar wat hij met zich meetrok. Een warrior van haar clan... "Skymask.. is.. overleden.." zei Lionroar. Everstar zag hem naar haar kijken en ze rende naar hen toe. "Wat is er gebeurd?" vroeg ze. Haar deputy was doorweekt en Skymasks bloed zat aan zijn vacht. De warrior lag levenloos naast hem, met wonden die door niets anders dan een kat veroorzaakt konden zijn. Wie had hem dit aangedaan? Was het een andere clan geweest? ShadowClan weer? Sparrowpaw probeerde Lionroar meteen mee te krijgen naar de medicine cat's den, maar hij zei hem te wachten. De lichtgekleurde kater sprong op de grote rots in het midden van het kamp en verhief zijn stem. "Beste katten van Windclan. Zoals jullie vast al gezien hebben is Skymask overleden, vermoord om precies te zijn." Everstar hoorde geschrokken geluiden om zich heen, maar zij keek alleen naar Lionroar. Haar ogen stonden fel. Wie was Skymasks voshartige moordenaar?
"Hij was samen met Icyrose bij het meer, toen een warrior hen aanviel. Icyrose heeft, toen ze mijn geur rook, me geroepen en ik ben er meteen naartoe gegaan. Daar heb ik Skymask vechtend aangetroffen, samen met een onbekende rogue. Icyrose lag in elkaar gezakt op het ijs en toen ik dichterbij haar kwam brak het. Vandaar dat ik zo nat ben. Terwijl ik Icyrose en mezelf uit het water probeerde te krijgen, vocht Skymask dapper tegen de rogue.. Helaas.. was ik te laat om hem te redden uit de klauwen van de kater. Ik kon de rogue nog net wegjagen.. maar het was al te laat. Moge Starclan zijn pad verlichten." Een rogue, geen vijandige clan. Everstar sloeg haar nagels in de grond. Toen Lionroar weer van de rots sprong en naastSkymasks levenloze lichaam ging zitten, liep ze naar hem toe. "Hij was een goede warrior, net als zijn broer", miauwde ze met haar blik gericht op het evenbeeld van de vroegere deputy, Everstars voorganger. Daarna keek ze Lionroar aan en het vuur begon opnieuw te branden in haar ogen. "Hoe zag die rogue eruit?" vroeg ze. Als ze die laffe kat ooit tegen zou komen... Hij zou wensen dat hij nooit een WindClanner had aangeraakt. "En waar is Icyrose?"}

"Hoe zag die rogue eruit?" De kater keek zijn leider voorzichtig aan en iets in zijn ogen zei dat hij er helemaal niet op gelet had hoe de kat eruit zag. "I-ik.." Hij stamelde een beetje en keek naar zijn poten. "Sorry Everstar, ik heb gefaald, het enige wat ik kon zien was Icyrose die door het ijs zakte.. Ik heb niet op Skymask en de kater gelet.." Hij slaakte een diepe zucht. "Wat ik wel weet is dat hij een donkere kleur had.. bruin of zwart." Hij haalde zijn schouders op en schudde met zijn hoofd. "Ik had sneller moeten zijn." Sprak hij wat zachter. "En waar is Icyrose?" Meteen wierp hij zijn blik door het kamp. "Wacht.. is ze nog niet hier?" Vroeg hij verbaasd. "Ik.. ik dacht dat ze hierheen zou komen, meteen." Hij stond op en keek Everstar aan, het liefst stormde hij meteen het kamp weer uit om haar te gaan zoeken. Waar was ze heen gegaan?

Moonfall legde zijn oren plat toen de deputy een lichaam het kamp binnen sleepte en slikte eventjes zacht. Nooit had hij met Skymask gesproken, maar een clangenoot verliezen was altijd pijnlijk. De kater zuchtte lichtjes en liep naar het lichaam toe om zijn laatste respect te betuigen richting de kater. Met een half oor luisterde hij mee met Lionroar's woorden. Een rogue? Misschien Bloodclan? Moonfall boog zich naar voren en ademde diep in, zoekende naar geursporen van de kat. Misschien herkende hij de geuren wel. Rogues stalen nu immers vaker prooi nu het zo koud was. Maar... Hij rook niks. Verward met zijn blauwe ogen knipperend, keek hij op. "Maar ik ruik geen rogue?" Vroeg hij hardop, Lionroar wat verbaasd aankijkend.

{Met Linn overlegdx'D}

Ze keek naar Lionroar en wachtte op een antwoord op haar vraag en die kreeg ze dan ook. Skymask was blijkbaar aangevallen door een rogue en Lionroar was te laat geweest, maar toch klonk het ook wel raar, want wat deed Icyrose eigenlijk op het ijs en was de kater echt wel te laat geweest. Want als het echt maar één rogue was kon ze niet echt begrijpen dat er dan iemand zou worden vermoord. "Maar ik ruik geen rogue?" Ze keek omhoog toen ze de stem van Moonfall hoorde en liep zelf ook naar het lichaam van Skymask toe om het te controleren. Moonfall had gelijk, ze rook ook geen andere geur dan die van Windclan. Hoe was dat mogelijk als het een rogue geweest was? De geur van de rogue zou dan toch op het lichaam van de kater moeten zijn? "Het is inderdaad raar dat er geen andere geur dan Windclan is." Zei ze instemmend, terwijl ze in de richting van Lionroar keek voor een verklaring.

Zwijgend bekeek de jonge poes het schouwspel dat zich voor haar neus afspeelde. Haar groene ogen keken wat angstig naar het dode lichaam, wat hun deputy het kamp in bracht. Wat was er gebeurt? "Skymask.. is.. overleden.." hoorde ze en ze keek het kamp rond. Skymask was de mentor van Timberpaw.. Even zocht haar blik de jonge kater, maar ze kon hem niet vinden. Steeds meer katten voegde zich rondom de twee katten. "Wat is er gebeurd?" hoorde ze een andere stem zeggen en ze herkende de witte poes als Icecloud. Ineens viel haar blik op Timberpaw, die er ook bij kwam zitten. Ze hief zich op en nestelde zich naast de kater. "Het spijt me voor je," zei ze zachtjes en ze duwde haar neus in zijn nekkraag. Het was immers nooit leuk om iemand die je bij staat te verliezen. "Even wachten," zei de stem van Lionroar en ze keek hem aan. "Beste katten van Windclan. Zoals jullie vast al gezien hebben is Skymask overleden, vermoord om precies te zijn." Even staarde ze hem ongelovig aan. "Hij was samen met Icyrose bij het meer, toen een warrior hen aanviel. Icyrose heeft, toen ze mijn geur rook, me geroepen en ik ben er meteen naartoe gegaan. Daar heb ik Skymask vechtend aangetroffen, samen met een onbekende rogue. Icyrose lag in elkaar gezakt op het ijs en toen ik dichterbij haar kwam brak het. Vandaar dat ik zo nat ben. Terwijl ik Icyrose en mezelf uit het water probeerde te krijgen, vocht Skymask dapper tegen de rogue.." De poes keek hem wat geschrokken aan. Wat deed een rogue op het territorium? "Helaas.. was ik te laat om hem te redden uit de klauwen van de kater. Ik kon de rogue nog net wegjagen.. maar het was al te laat. Moge Starclan zijn pad verlichten." eindigde de kater zijn verhaal en ze zuchtte. Wat vreselijk. "Maar ik ruik geen rogue?" vroeg ineens een stem, die van Moonfall. Vanilla keek even peinzend naar Lionroar. Wat betekende dit? "Het is inderdaad raar dat er geen andere geur dan Windclan is." zei Icecloud dit keer. Betekende dit... Even ging er een koude rilling door de poes heen. Had Lionroar gelogen en Skymask vermoordt? De poes besloot te zwijgen, al knaagde er een vreemd gevoel in haar buik. Misschien was de geur wel uitgewist door de natte vacht van Lionroar? "Misschien is de geur wel weggevaagd door Lionroars natte vacht?" vroeg ze hardop en haar groene ogen keken rond.

_{Everstar zag het antwoord in zijn ogen al voordat hij het uitsprak. "I-ik.." Lionroar keek naar zijn poten. "Sorry Everstar, ik heb gefaald, het enige wat ik kon zien was Icyrose die door het ijs zakte.. Ik heb niet op Skymask en de kater gelet.." Hij zuchtte. Everstar kon het hem niet heel kwalijk nemen, natuurlijk had hij meer aandacht aan zijn partner besteed dan aan de rogue, maar toch... Op deze manier zouden ze die kat nooit kunnen vinden. "Wat ik wel weet is dat hij een donkere kleur had.. bruin of zwart", wist Lionroar nog wel te zeggen. Nou, dat is dan tenminste iets, dacht Everstar. "Ik had sneller moeten zijn", miauwde Lionroar zacht. Everstar bromde. Lionroar had zijn best gedaan. Het was niet genoeg geweest, maar hij had zijn best gedaan.

Hij reageerde nogal geschokt op Everstars tweede vraag. "Wacht.. is ze nog niet hier? Ik.. ik dacht dat ze hierheen zou komen, meteen", zei hij verbaasd. Hij zag eruit alsof hij meteen het kamp uit wilde stormen, op zoek naar zijn partner. "Ik zal zo wat katten sturen om haar te zoeken. Jij blijft hier", zei ze, voordat hij weg kon gaan. Hij was drijfnat. Als hij niet snel droog werd, zou hij nog doodvriezen.
Moonfall kwam aanlopen en snuffelde aan Skymasks lichaam. "Maar ik ruik geen rogue?" zei hij vragend. Everstar fronste en rook zelf ook. Inderdaad, niets. Alleen Lionroars geur en een spoor van Icyrose. "Het is inderdaad raar dat er geen andere geur dan Windclan is", zei Icecloud. "Misschien is de geur wel weggevaagd door Lionroars natte vacht?" stelde Vanillapaw voor. Everstar zag meteen dat vreschillende katten ongerust keken. Vertrouwden ze nou echt hun eigen deputy niet? Misschien had de rogue zijn geur gemaskeerd?}

"Maar ik ruik geen rogue?" De vraag galmde door zijn hoofd en Lionroar richtte zijn ogen op de kater die het gevraagd had. Hij keek hem net zo verbaasd aan als de verbaasde blik in de ogen van de warrior. Zelf moest hij dan ook even naar voren lopen om zijn neus in de vacht van de kater te steken en te ruiken. Even trok hij zich weer terug en hij schudde met zijn hoofd. "Dat klopt." Zei hij, de woorden van de anderen even over zich heen laten gaan. "Het kan zijn dat de geur vervaagd is door mijn natte pels.. of door de sneeuw. Ik weet zeker dat het een rogue was, ik herkende zijn geur niet en een clankat of bloodclanner was het niet. Dat weet ik zeker." Miauwde hij duidelijk. "Dat de geur er niet meer in zit is mogelijk, ik heb de kater een eindje mee moeten dragen, het kan zijn dat de sneeuw de geur zo goed als mogelijk gemaskeerd heeft." Miauwde hij vervolgens, zijn blik nog even op Everstar richtende die hem had bevolen hier te blijven. Hij wilde meteen het kamp uit, eigenlijk. Hij wilde achter Icyrose aan, want ze zou vast helemaal in de war zijn. Hij wilde niet dat anderen haar zo zouden aantreffen, nee.. hij moest naar haar toe.

De kleine kater zuchtte een keer toen de deputy aankondigde dat hij even moest wachten, en plofte toen neer op zijn achterwerk en luisterde naar het hele verhaal. Het klonk allemaal best logisch, alleen vroeg hij zich af wat Icyrose daar deed op dat moment, bij Skymask. Hij schudde de gedachte maar snel weg, twijfelen aan zijn eigen deputy, dat kon niet. Ooit zou hij Lionstar worden, dan was hij vast al medicine cat, en dan zouden ze elkaar toch echt goed moeten vertrouwen. Met nog altijd een vreemde knoop in zijn maag hinkte de kater op Everstar en Lionroar af, om deze toen zacht in zijn zij te porren om duidelijk te maken dat hij niet moest vergeten mee te komen naar de medicine cat den. De deputy voelde ijskoud aan, nog een reden om hem kort te onderzoeken en warm te houden in de den. Stel dat hij ziek zou worden, dan gingen er nog meer doden vallen.

_{Lionroar keek verbaasd en rook ook even aan Skymasks lichaam. "Dat klopt", zei hij. "Het kan zijn dat de geur vervaagd is door mijn natte pels.. of door de sneeuw. Ik weet zeker dat het een rogue was, ik herkende zijn geur niet en een clankat of bloodclanner was het niet. Dat weet ik zeker. Dat de geur er niet meer in zit is mogelijk, ik heb de kater een eindje mee moeten dragen, het kan zijn dat de sneeuw de geur zo goed als mogelijk gemaskeerd heeft." Everstar knikte. Ze was een beetje verbaasd dat ze de geur van Icyrose, die alleen bij hem was geweest maar die hij waarschijnlijk niet eens had aangeraakt nog rook, terwijl er geen spoor meer te bekennen viel van een roguegeur, terwijl die met Skymask had gevochten. Nu, er zou vast een verklaring voor zijn. Lionroar leek immers al even verbaasd te zijn als iedereen door de missende geur.

Sparrowpaw kwam aanhinken. Everstar moest moeite doen om haar vacht plat te houden bij het zien van Sparrowpaws moeizame pas. ShadowClan. De medicine cat apprentice porde Lionroar in zijn zij. "Lionroar, ga met hem mee", beval Everstar. "Jullie", ze wees een paar katten aan, "gaan Icyrose zoeken en brengen haar naar Sparrowpaw." Ze ging zitten en keek naar Skymask. "Je was een goede warrior. Moge StarClan je pad verlichten", zei ze. Ze verhief haar stem. "Vannacht zullen we een wake houden voor Skymask", sprak ze. Zijn vrienden zouden wakker blijven en zijzelf ook.}

Gapend verliet Tinderpaw de apprentice den, gewekt door de commotie buiten. Maar bijna meteen werd haar slaperige expressie ingewisseld voor een geschokte. "Het is inderdaad raar dat er geen andere geur dan Windclan is." Klonk de stem van een Windclan warrior, Icecloud als ze het goed had. Wat? Wat was er dan? Ze zag een lichaam liggen... Ze zette een paar stappen dichter. Wie was dat? Was dat Skymask? Was hij dood? "Ik zal zo wat katten sturen om haar te zoeken. Jij blijft hier" Miauwde Everstar. Wie? Wie was kwijt? Meteen voelde ze zich koud worden en gingen haar oren hangen. Haar moeder? Wie wilde Lionroar anders zoeken? "Dat klopt." Zei hij, de woorden van de anderen even over zich heen laten gaan. "Het kan zijn dat de geur vervaagd is door mijn natte pels.. of door de sneeuw. Ik weet zeker dat het een rogue was, ik herkende zijn geur niet en een clankat of bloodclanner was het niet. Dat weet ik zeker." Miauwde hij duidelijk. "Dat de geur er niet meer in zit is mogelijk, ik heb de kater een eindje mee moeten dragen, het kan zijn dat de sneeuw de geur zo goed als mogelijk gemaskeerd heeft." Tinderpaw legde haar oren plat. Er was iemand dood gegaan, haar vader was erbij. Geloofden de katten van de clan hem niet? Dat kon niet. Hij was de deputy... En waar was haar moeder? Licht begon Tinderpaw te trillen, afwachtend. "Lionroar, ga met hem mee", beval Everstar. "Jullie", Tinderpaw keek naar de katten die Everstar aanwees. Zijzelf waarschijnlijk te jong om mee te gaan. "gaan Icyrose zoeken en brengen haar naar Sparrowpaw." Tinderpaw's hart sloeg een slag over. Haar moeder was verdwenen... Ze rende naar haar vader toe. "P-papa, waar is mama..? Ze komt.. ze komt toch wel terug?" Piepte ze zachtjes. De kleine flame point poes keek omhoog naar haar vader, Sparrowpaw zou een momentje van uitleg toch nog wel kunnen wachten..?

"Lionroar, ga met hem mee" Beval Everstar hem en met tegenzin stond hij op. Hij wilde naar Icyrose toegaan, deze katten zouden haar vast niet vinden. Waar ze ook was. Als hij klaar was ging hij haar zoeken, dat sowieso. Hij luisterde niet meer naar wat Everstar zei tegen de katten en liep met Sparrowpaw mee. Als die hem maar snel verzorgde, hij wilde die patrouille voor zijn. "P-papa, waar is mama..? Ze komt.. ze komt toch wel terug?" De woorden van zijn dochter drongen tot hem door en hij draaide zijn hoofd naar haar toe, haar een warme glimlach toewerpende. "Ja, ze komt terug schat. Wees daar maar niet bang voor. Je moeder is veilig." Hij duwde zijn neusje even tegen de hare aan, om haar te troosten, waarna hij achter Sparrowpaw aan de den in stapte.

{Daan: Maak jij een topic in de med. den aan?}