Somebody That I Used To Know [Tallpaw]

Ongewillig had Vulture zich dichter naar zijn oude territorium gebracht. Hij zwierf nu twee dagen rond in de wildernis en moest alles nog een beetje ontdekken. Zodra de bekende geur hem de neusgaten indrong was hij toch tegen zijn wil teruggegaan om te kijken. Zijn ShadowClan geur was sterk vermindert en had plaats gemaakt voor de rogue geur. Toch zat de ShadowClan geur nog heel diep in zijn vacht geworteld .. en was het ruikbaar. Sneeuwvlokjes dwarrelde eindeloos naar beneden en bleven aan Vulture zijn pels hangen. De omgeving begon schaarser van bomen te worden wat aangaf dat het territorium niet ver weg was meer. Op ruime afstand van de grens bleef hij staan en keek hij zijn territorium in. De drang om terug te gaan was er totaal niet. Ondanks de afgelopen nachten die verschrikkelijk koud waren en het feit dat hij schaarser had gegeten dan ooit, wilde hij niet terug. Hij had zich nooit thuis gevoeld. En nu, vechtend om te overleven in de barre kou voelde hij zich meer levend dan ooit.

Vulture spitste zijn oren toen in de verte iets donkers aan kwam springen. Hij nam aan dat het een clan genoot was. Het kon iedereen zijn. Op zijn hoede ging hij in de beschutting van een kale doornstruik zitten, zich bewust er van hoe open de omgeving was waar hij zat. Hij vroeg zich lang af waarom hij niet weggegaan was na deze dag, maar spijt had hij niet.

De kater's tred was langzaam, zijn grote poten maakten voor de verandering geen enkel geluid op de ruwe bosgrond, en zijn ademhaling was al net zo stil en rustig. Zijn hoofd had eindelijk aalles op een rijtje gekregen, dus nu had hij weer de tijd en kans om alles te ontdekken. Een vage geur was namelijk zijn neus binnengedrongen, en die was de gelukkige geworden die gevolgd werd door de kater. Niet veel later kwam hij bij de bron, en sprong meteen aanvallend voor de kater. Zijn haren stonden hoog, en zijn ogen vlamden, een imposante grom klonk diep uit zijn keel, en zijn nagels waren uitgeklapt. "Hallo," Zei hij kil, misschien niet de beste openingszin als je iemand weg wilde hebben, maar het werd wel duidelijk dat hij de ander niet echt welkom heette.

Terwijl de nog onbekende kat dichterbij kwam bleef Vulture geduldig zitten. Hij haalde diep adem om zijn zenuwen onder controle te krijgen. Na een tijdje verdween de kater en wist hij al wat er komen ging. Toen de leerling voor hem opdook en hem met een blik aankeek die alles behalve aardig was vreesde Vulture het ergste. De kleine leerling had zijn haren omhoog, ogen die woest vlamde en uitgeklapte nagels die vergezeld werden door een duister gegrom. Vulture stapte behoedzaam voor het bosje vandaan om niet in het nauw te zitten. "Hallo" Begroette hij toonloos, zijn groene ogen neutraal. Dit was precies een van de redenen waarom hij was vertrokken. De cyperse leerling voor hem was het toonbeeld van de ShadowClan. Dat was hij niet. Vulture wist dat hij zeer zeker niet warm onthaald werd. Dit was te verwachten. "Wat een koude dag vandaag, nietwaar?" Vroeg hij nogsteeds op een toonloze manier om hem niet uit te lokken. "Herken je mij nog?" Misschien niet, misschien wel. Vulturepaw was zijn naam voor hij vertrok een dag of wat geleden. Nu was het enkel nog Vulture. Om er zeker van te zijn niet agressief over te komen liet hij zijn schouders wat zakken en ging hij zitten, oren iets naar achteren gevouwen.

De kater begon een heel verhaal op te hangen over dat Tall hem nog wel moest kennen, maar dat was helaas voor hem niet het geval, dus bleef de kater boos kijken, maar nu ook wel een beetje geïnteresseerd. Wat was de reden dat de ander hier was? En wie was het ooit? "Ik herken je niet," Antwoordde hij dus kortaf, maar ontspande zich wel wat meer, "Wat doe je hier überhaupt?"

"Ik ben Vulture" Reageerde hij koeltjes. "Maar goed dat je me niet herkent .. dat bewijst dat niemand me mist. Goed .." Miauwde hij eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders. Vulture trok één poot op en begon die maar te wassen om iets om handen te hebben. "Mijn ouders doopte me Vulturekit .. en ik verliet de clan toen ik nog Vulturepaw heette" Legde hij uit. "Jij bent ..?" Voegde hij er aan toe en hij spande zijn spieren even aan.

Tall keek verbaasd op toen de woorden van de kater zijn oren bereikten, wat bedoelde hij hiermee? Een beetje onzeker luisterde Tallpaw ernaar, en knikte aan het einde ter bevestiging dat hij geluisterd had. Het spannen van de spieren baarde hem zorgen, dus bleef hij in dezelfde houding staan, maar gaf netjes antwoord op de vraag. "Ehm, ik ben Tallpaw… Waarom ben je weggegaan?" De vraag flapte er zomaar uit, en Tall vroeg het zich eerlijk waar af, waarom zou je Shadowclan willen verlaten?

Onderwerp: Re: Somebody That I Used To Know [Tallpaw]