Problems, they keep coming.. {Tinderpaw}

De poes bleef door wandelen tot ze een eindje van het kamp verwijderd waren en hield dan halt. Ze keek even achterom om te zien of Tinderpaw er ook al was en zuchtte even zachtjes. Zelf vroeg ze zich ook wel af hoe het kwam dat er de laatste tijd zoveel commotie was, niet alleen in het kamp maar ook aan de grenzen. Ze had al vaker gehoord van krijgers dat ze een vijandige Clankat waren tegen gekomen, op Windclan territorium. En zijzelf had ook al te maken gekregen met twee Shadowclan katers. Bijna meteen schudde Spottedpaw haar kopje toen ze terug dacht hoe Lionroar Tallpaw had gemept. Het liefst wou ze de tijd terug draaien, wou ze alles vergeten, alsof er niets was gebeurd. "Gaat het?" Vroeg ze uiteindelijk bezorgd waarna ze zich omdraaide en haar zusje bezorgd aankeek. Zijzelf wist zich prima kalm te houden in zulke situaties, maar wat Tinderpaw betrof wist ze niet.. Vandaar de vraag.

HAJOLAT

Woordloos was Tinderpaw haar zusje gevolgd tot ze het kamp uit waren. Haar poten waren zwaar als lood en haar passen sleepten een beetje. Een misselijk gevoel had zich in de maag van de kitten verspreid. Hoe kon iemand dat een kitten aandoen? Hoe kon Starclan dat uberhaupt laten gebeuren? Wat had zo'n jonkie nou fout gedaan? Een kitten kon nog niks misdaan hebben... Tinderpaw wist het zeker. Haar blik zonk weg naar de grond, de pootafdrukken van Spottedpaw volgend met haar ogen. Waar gingen ze eigenlijk heen? De vraag spookte door haar kop en lag op haar tong, maar ze wist niet de puf te vinden om hem te stellen. Ze sloot naar net geopende mond dan ook weer futloos. Een lichte zucht rolde over haar lippen en ze botste bijna tegen Spottedpaw aan toen deze zich omdraaide. Verzonken in haar gedachten had ze niet gemerkt dat haar zusje halt gehouden had. De overbekende vraag kwam uit haar zus mond gerold. "Gaat het?" Vroeg deze op bezorgde toon. Hoe kan je zo rustig zijn? "hoe kan het gaan?" Wist Tinderpaw er uit te persen, weer van slag rakend. "Wat had die kitten misdaan? Hoe kan de Starclan dit toegelaten hebben?!" Haar klauwen begroeven zich even machteloos in de grond.

Dat haar zusje verward was, was haar al opgevallen toen ze haar bijna aanliep toen ze zich had omgedraaid. "hoe kan het gaan?" Hoorde ze Tinderpaw zeggen, waarna de andere apprentice terug wat van slag geraakte. "Wat had die kitten misdaan? Hoe kan de Starclan dit toegelaten hebben?!" Ze gleed even met haar amberkleurige blik naar de grond en merkte op dat Tinderpaw haar klauwen in de grond had geboord. Een zachte zucht verliet haar bekje terwijl ze met haar eigen poten de grond begon samen te kneden. "Ik weet het niet.." Miauwde ze slechts, met een bepaalde tederheid in haar stem. "Ik weet alleen dat een zieke, heel zieke kat dit gedaan kan hebben." Besloot ze te zeggen. Het was ook waar. Wie in staat was een hulpeloze kitten, een jonge ziel die nog niet eens in staat was zichzelf te verdedigen, te vermoorden moest geestelijk gestoord zijn. En ook al vertrouwde ze Whitelion niet geheel, er was niks dat erop wees dat de witte kater het had gedaan. Voorzichtig nam ze een stapje naar voren en duwde ze haar neusje tegen Tinderpaw aan. Het was als een troostend gebaar bedoelt, aangezien ze op dit moment geen woorden kon bedenken die haar zusje eventueel zouden kunnen opbeuren.

HAJOLAT

Wat wanhopig keek Tinderpaw op toen haar zusje weer begon met spreken. "Ik weet het niet.." Miauwde Spottedpaw, op een toon die Tinderpaw iets tegen de borst stootte. "je klinkt als mama..." Mompelde de poes zachtjes, bijna onverstaanbaar. "Ik weet alleen dat een zieke, heel zieke kat dit gedaan kan hebben." Verklaarde Spottedpaw, waarna ze haar neusje tegen die van Tinderpaw drukte. Eventjes sloot Tinderpaw haar oogjes bij de aanraking en haar stem was niet harder dan een fluistering. "Maar het gebeurt de laatste tijd zo vaak... Eerst Skymask... En sindsdien gedraagt papa zich vreemd en nu een onschuldige kitten...?" Murmelde de apprentice zacht, waarna haar oren gingen hangen. "Ik ben bang... Bang dat het weer gebeurd... We weten niet hoe, of wie, of waarom.." Haar staartpunt bewoog nerveus heen en weer.

"je klinkt als mama..." Mompelde haar zus. "Sorry.." Was het enige dat ze als respons kon geven, deels omdat ze redelijk geschrokken was van Tinderpaw's reactie. Icyrose was toch niet zo? Of misschien wel tegen haar siblings, en niet tegen haar? Spottedpaw schudde haar kopje en probeerde haar gedachten terug op de poes te fixeren. "Maar het gebeurt de laatste tijd zo vaak... Eerst Skymask... En sindsdien gedraagt papa zich vreemd en nu een onschuldige kitten...?" Murmelde de apprentice zacht. Spottedpaw keek eventjes bedroefd naar beneden. Dus Tinderpaw had het ook al door dat Lionroar zich anders gedroeg sinds de dood van Skymask? Veel maakte het haar niet uit, de kater zou voor altijd haar dierbare papa blijven, wat hij ook deed. Ze was alleen bezorgd dat er misschien iets met hem was.. "Ik ben bang... Bang dat het weer gebeurd... We weten niet hoe, of wie, of waarom.." Eveneens als Tinderpaw, begon haar staart ietwat ongemakkelijk van links naar rechts te slaan. Ze wist niet goed wat te zeggen, omdat ze heel stiekem dezelfde angsten als Tinderpaw had, maar dat gewoon niet liet zien. Soms wou ze wel dat ze terug een kitten was, zonder zorgen, zonder al die problemen..

HAJOLAT