When will there come an end to all of this?

De grijze poes keek eerst even vluchtig het kamp rond, en zodra ze zag dat niemand haar richting opkwam rende ze snel naar de uitgang van het kamp toe. Ze wurmde zich door de uitgang heen en betrad het shadowclan gebied met haar neus in de lucht. Ze ving ook geen enkele prooigeur op. Niet dat ze dat dier dan zou kunnen hebben gevangen, maar alsnog was het een instinct. Ze deed het telkens als ze in het territorium rond struinde, maar ook werkelijk de moeite nemen om te gaan jagen deed ze niet. Uiteindelijk zou ze gewoon al het prooi in de nabije omgeving wegjagen met haar luide gestamp. Littlestream zette haar pootjes weer in beweging en trippelde geluidloos ergens naar toe. Ze moest gewoon even van die drukte weg. Ze kon het niet meer langer aanzien, hoe Fawnstep en Ashdrizzle weg dommelden in hun zelf medelijden. Eerst had ze nog sympathie voor hen getoond, maar stilletjes aan begon ze het echt wel lastig te vinden. Ze had bijna de helft van al haar kruiden liggen verdoen aan zelfmoord acties. Als die twee dan zo graag dood wouden gaan, dan was dat vanaf nu aan hun eigen probleem maar. Haar woorden telden toch niet voor hun, het enige waar die twee aan dachten waren Thrushdive en Snowynight. Zijzelf wist nog goed hoe ze zelf onder het feit had geleden dat Ashdrizzle de witte poes boven haar verkoos, maar ze herinnerde het haar niet dat ze daardoor ooit dood wou gaan. Ach, het verschilde vast van kat tot kat.

Snowynight hield haar kaken om een kleine muis geklemd. Het was geen grote vangst, maar bij de Starclan, wat was ze er blij mee. Elke prooi telde in deze tijden van schaarste. Ze zag de katten langzaam wegkwijnen en het voelde vreselijk. Een schuldgevoel wat je overmande bij elke prooi die je miste en dat deed op het gegeven moment wat met je. Zwijgend stapte Snowynight door, totdat ze op een grijze poes stuitte. Voor een moment bevroor ze, maar vervolgens beet ze door en legde ze haar muis neer. Ze boog haar kop beleefd. "Littlestream," miauwde ze, haar toon zo vast mogelijk en zowaar vriendelijk. Ze had de poes niet gesproken sinds... sinds ze Ashdrizzle ongelukkig had gemaakt. En ze wist niet hoe de poes daar onder was. De verleiding was groot om haar kop gebogen te houden, maar ze dwong zichzelf toch op te kijken en de blik van Littlestream vast te houden. Ze hoefde zich niet schuldig te voelen... Ik heb niks fout gedaan!..

Ze schrok even op toen ze een stem achter haar hoorde opdoemen. "Littlestream," Even was ze teleurgesteld, aangezien ze had gehoopt de aankomende minuten even alleen door te hebben gebracht. Maar zodra ze door had dat het Snowynight maar was, klaarde haar humeur weer wat op. Ze wist dat de poes niet naar haar was gekomen om de oren van d'r kop te zagen, en naast dat zag ze er ook kern gezond uit. "Hey Snowynight." Miauwde ze, haar stem oprecht blij, blij dat ze de witte poes nog eens zag. Ze wist nog goed hoe kwaad ze eerst op de poes was geweest, omdat ze Ashdrizzle een gebroken hart had gegeven. Maar daar was alweer overheen geraakt, en daarbij kon ze de keuze van Snowynight niet kwalijk nemen. De witte poes had ook geen invloed op haar keuze's die ze maakte, dus waarom zou zij dat wel hebben?

Snowynight ontspande zich toen de reactie van Littlestream oprecht blij was. Het was echt een opluchting voor haar, iemand die nog wel vriendelijk tegen haar deed naast Thrushdive. De poes stapte wat dichter naar Littlestream toe en snorde vriendelijk naar haar. "Hoe is het met je?" Vroeg ze, haar kop lichtjes scheef houdende. Ze snapte ook wel dat Littlestream het niet makkelijk zou hebben. Zij was degene naar wie zowel Ashdrizzle als Fawnstep zich keerden. Dat moest ook niet makkelijk zijn. En dan ook nog de schaarste en de kou... Het zou niet makkelijk moeten zijn als enige medicine cat. Er lag dan ook een licht bezorgde tint in haar ogen terwijl ze de poes aankeek.

Ze spitste haar oortjes vriendelijk naar voren toen ze het gesnor van Snowynight hoorde. "Hoe is het met je?" Vroeg de witte kattin, haar kop licht scheef houdende. Lang dacht ze niet na over deze vraag, afgezien het feit dat ze niet wou dat anderen zich zorgen over haar zou gaan maken. "Goed, goed." Mauwde ze vriendelijk, naast het feit dat haar beste vriend zelfmoord wou plegen, eveneens als haar zus. En dat ze haar moeder uit haar leven had verbannen. En dan ook nog dat ze met haar gevoelens sukkelde, denkende aan Nightspark. Maar ze had geen zin om Snowynight nog meer zorgen te geven. "En met jou? Ik heb geruchten gehoord over jou en Thrushdive." Vroeg ze, waarna ze even twijfelde maar de poes toch een plagend duwtje gaf.

Met een vriendelijke glimlach op haar snoet sloeg Snowynight Littlestream gade. Het was te lang geleden dat ze de kleine medicine cat gesproken had. ”Goed, goed." Mauwde deze vriendelijk. Snowynight boog haar kopje met een vriendelijke blik. ”Dat is goed om te horen,” miauwde de poes met een vriendelijke blik. ”En met jou? Ik heb geruchten gehoord over jou en Thrushdive." Vroeg Littlestream vervolgens en Snowynight verschoot direct. Ze voelde haar wangen eventjes branden over haar pels en lachte eventjes nerveus. ”Euh..tja… Het gaat.. goed tussen mij en Thrushdive,” miauwde de poes met een lichte blos. ”Hij.. hij heeft me gevraagd..” Miauwde de poes, waarna ze haar laatste woorden inslikte, hopende dat de poes het zelf ook wel zou begrijpen.

”Euh..tja… Het gaat.. goed tussen mij en Thrushdive,” Miauwde de poes, het was voor Littlestream onderhand al wel duidelijk genoeg dat de witte kattin gevoelens had voor Thrushdive. Een schuine grijns die haar gelaat betekende toonde dit ook aan. ”Hij.. hij heeft me gevraagd..” Een zachte 'oh' verliet haar mond en haar groene ogen gloeiden zachtjes, maar opgewonden. Ze voelde een steek van verdriet door haar heen gaan in het besef dat zij dat nooit kon meemaken, maar alsnog deelde ze haar enthousiasme met Snowynight. Aanmoedigend sprong ze op en tikte ze met haar staart op de poes haar schouder. "Wat houd je nog tegen?" Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze haar grijze oortjes nog verder naar voren spitste. "Om eerlijk te zijn verwachtte meer dan de helft van de clan niets anders." Mauwde ze plagerig. Zijzelf had gekozen op het pad te bewandelen dat voor haar uitgekozen was. Zij had gekozen om haar liefde met Starclan te delen, en met niemand anders. Al gaf ze toe dat ze de laatste tijd begon te twijfelen daaraan.. Ze wist dat Starclan bestond, maar de vraag waarom je geen partner of kits mocht hebben jeukte aan haar tong om uitgesproken te worden. De medicijn kat wierp even haar blik op de grond en probeerde haar gedachtens wat onder controle te houden, waarna ze terug opkeek met een nieuwe blik vol vriendelijkheid. Ze zou dit moment niet verpesten, dat wou ze Snowynight niet aandoen.

Snowynight keek op van Littlestream's enthousiasme en glimlachte verlegen. Ze voelde haar wangen licht branden toen Littlestream verder begon te vragen en ondanks de brede verlegen en nerveuze glimlach, gingen haar oortjes ook lichtjes achteruit. "Wat houd je nog tegen?" Vroeg Littlestream op een nieuwsgierige toon aan haar. Oh.. De poes moest eens weten. "Om eerlijk te zijn verwachtte meer dan de helft van de clan niets anders." Plaagde de poes vervolgens. Snowynight glimlachte voorzichtig. "Nou... Niks heeft me tegen gehouden," miauwde ze en ze voelde haar oren even warm worden met een blos. "En zijn de roddels echt zo erg?" Vroeg Snowynight vervolgens, haar ogen wat verbaasd opengesperd. Dat was ergens toch wel een beetje nerveus makend. Ze wist dat Ashdrizzle en Fawnstep het wisten, maar het halve kamp?

Onderwerp: Re: When will there come an end to all of this?